Ze wacht tot hij de meeste felicitaties in ontvangst heeft genomen, stelt hem dan voor de beleefdheid nog een laatste vraag en geeft hem haar kaartje, terwijl ze vertelt wanneer de Parijs-special uitkomt en dat ze hem vanzelfsprekend een exemplaar zal toesturen. Daarna neemt ze nog een glaasje van een dienblad en posteert zich met haar rug tegen de muur. Binnen een paar tellen meldt zich een jongeman met lang donker haar en een baard van een paar dagen. Na de vernissage is er nog een afterparty in Montparnasse, zegt hij, in het atelier van een van de kunstenaars. Of ze zin heeft om mee te gaan? Zonder ja of nee te zeggen praat ze met hem, lacht, flirt, terwijl ze heimelijk de andere kant uit kijkt. Guy-met-de-blauwe-ogen is in een gesprek verwikkeld met een paar heren, neemt nog een glaasje champagne en amuseert zich vervolgens met twee jonge brunettes. Het is een spelletje, een gevaarlijk spelletje. De blikken die ze elkaar toewerpen worden steeds uitdagender. Ze ziet hoe hij demonstratief op zijn horloge kijkt. Zijn diepblauwe ogen zenden haar een laatste signaal toe. Dan draait hij zich om en verlaat de galerie. Naomi telt in zichzelf tot zestig, waarna ze zich bij de donkerharige jongeman verontschuldigt. Sorry, maar ze moet vanavond nog werken. Terwijl ze zich verbeeldt dat iedereen haar nakijkt, loopt ze met trillende naaldhakken naar de uitgang.
Buiten is het nog licht. Guy leunt tegen een gevel en rookt ontspannen een sigaret. Met bonkend hart loopt ze naar hem toe.
‘Your place or mine?’
Hij laat er geen gras over groeien.
Ze denkt aan Sils hotelkamer, die pal naast de hare ligt. Aan Tom denkt ze niet eens meer. ‘Your place.’ Het is het eerste wat ze tegen Guy zegt en het is een wonder dat ze het nog enigszins verstaanbaar over haar lippen weet te krijgen.
Alsof hij geen ander antwoord heeft verwacht, kuiert hij op zijn gemak naar de Champs-Élysées. Ze kan niet anders dan volgen, als een magneet. Binnen een paar seconden heeft hij een taxi gevonden. Hij helpt haar met instappen, sluit voorzichtig het portier, dingen die Tom al jaren niet meer doet. Even later zit Guy naast haar. Hij geeft de taxichauffeur een adres dat ze niet verstaat, waarna hij zich laat terugvallen op de achterbank. Ze voelt zijn lichaam, zijn warmte. Behalve naar muskus ruikt hij naar mentholsigaretten. De taxi schiet de boulevard op. Kennelijk heeft hij gezegd dat er haast geboden is. Ze voelt zijn rechterhand op haar bovenbeen heen en weer gaan, richting haar kruis. Nog even, en ze gaat luidkeels kreunen. Ondertussen beantwoordt ze zijn vragen. Hoe ze heet, waar ze vandaan komt en hoe vaak ze al in Parijs is geweest. Ze zegt dat ze voor een krant werkt en over kunst schrijft. Het NRC Handelsblad? Ja, liegt ze, verbaasd over zijn kennis van de Nederlandse media. Zijn hand maakt haar gek, het idee om straks door Guy-met-de-blauwe-ogen te worden geneukt. Ze werpt tersluiks een blik naar rechts. Na het passeren van de Arc de Triomphe heeft ze ieder gevoel voor oriëntatie verloren. De huizen lijken allemaal op elkaar, hoge glanzende voordeuren en hoge statige ramen, alleen de straten worden steeds een beetje smaller. Zijn hand glijdt in haar broekje en beroert haar vochtige schaamstreek.
Dan remt de taxi af. Rechts is de pui van een restaurant te zien, achter de vitrages witgedekte tafels met gasten. Guy betaalt en gebaart dat de chauffeur de rest mag houden. Aan diens reactie leidt Naomi af dat het een wereldtip is. Ze wacht tot Guy haar portier heeft geopend en reikt naar zijn hand. Even meent ze dat hij met haar het restaurant wil betreden, maar wanneer de taxi is opgetrokken, voert hij haar naar de overkant van de straat. Geen verkeer, geen voetgangers. Tussen de hoge gevels weerklinken hun voetstappen. Op de hoek, voor een groot wit huis, houdt hij in, haalt een sleutelbos tevoorschijn en opent de voordeur. Een ruime vestibule. Een brede trap leidt naar de eerste verdieping. Daar aangekomen knipt hij een paar lichten aan. Een zaal met perzen, dure antieke meubels, aan de muur oude schilderijen. In de hoek is een kleine bar ingericht.
‘You want a drink first?’
Ze schudt haar hoofd, loopt heupwiegend op hem af en slaat haar armen om hem heen. Wanneer ze hem tegen zich aan trekt, constateert ze dat hij al net zo opgewonden is als zij. Kennelijk is hij niet van plan om het op een van de canapés te doen, want hij neemt haar bij de hand en voert haar naar een deur, die hij met dezelfde sleutelbos opent. Met een routineus gebaar drukt hij op wat knopjes. Terwijl ze de kamer betreedt, waant ze zich op de set van een erotische film. Pontificaal in het midden staat een kingsize bed, dat uitkijkt op een enorm plasmascherm. Aan de muren erotische prenten en schilderijen, waar gedempt strijklicht van spotjes op valt. In de hoek van de kamer is een piepklein keukentje met een koelkast en twee gaspitten. Ergens uit de muur komt muziek. Een Frans zangeresje dat meer fluistert dan zingt. Hij legt zijn handen op haar billen, drukt haar tegen zich aan en ademt diep door alsof hij zich niet langer kan of wil bedwingen. Door het hijgen raakt ze nog opgewondener. Wanneer ze haar hoofd naar achter gooit, ziet ze de spiegel aan het plafond, recht boven het bed.