Ze had Blake niet de hele waarheid verteld toen ze zei dat ze haar moeder om gezondheidsredenen niet alleen kon laten. Het was vanwege iets veel ernstigers. Maar dat ging hem niet aan, en ze was niet van plan om erover te praten. ‘Ik zal zien wat mijn tante zegt. Is dat alles, Mr. Benedict?’ In een poging om er zelfverzekerder uit te zien dan ze zich voelde, keek ze hem kalm aan. Hij mocht niet merken hoe vreselijk ze het vond om haar moeder alleen te laten.
‘Dat is alles.’ Hij had zich alweer over zijn papieren gebogen.
Kara’s moeder vond het een goed idee dat ze ging. ‘Natuurlijk ga ik bij Susan logeren. Die zal het fijn vinden dat ik er ben. Zolang ik maar wil.’
‘Het is maar voor een paar dagen,’ verzekerde Kara haar snel. ‘Als ik kon, zou ik weigeren, maar Mr. Benedict houdt vol dat hij me nodig heeft.’
‘Je maakt je te veel zorgen over me, lieverd,’ zei ze glimlachend. Haar vermoeide ogen, die net zo blauw waren als die van Kara, lichtten op. ‘De verandering zal me goeddoen.’
‘Natuurlijk maak ik me zorgen,’ zei Kara. ‘En niet zonder reden. Ben je niet bang dat hij erachter komt waar je bent?’
Haar moeder trok haar mond tot een streep, en haar gerimpelde gezicht betrok. ‘De schoft die ons geld aftroggelt? Je vader heeft ons beslist niet geholpen, hè? Maar het is niet eerlijk dat jij ervoor moet opdraaien. Waarom zou je al je zuurverdiende geld –’
‘Dat vind ik niet erg, zolang jou maar niets overkomt.’
‘Bij Susan ben ik veilig,’ verzekerde haar moeder haar. ‘Ik denk aan jóú. Het zal je goeddoen om er even tussenuit te zijn.’
Kara schudde haar hoofd en zei ironisch: ‘Zo klinkt het alsof ik op vakantie ga. Maar zo is het echt niet. Waarschijnlijk moet ik me kapot werken.’ Het feit dat ze elke dag de hele dag voor hem moest klaarstaan – en nog meer tijd met hem moest doorbrengen dan ze nu al deed – was niet haar idee van plezier.
‘Hij beseft gewoon wat je waard bent. Ik wed dat hij nog nooit zo’n goede assistente heeft gehad als jij.’
Kara haalde glimlachend haar schouders op, maar ze vertelde haar moeder niet dat Blake Benedict dat inderdaad had laten doorschemeren.
‘Waar zijn de anderen?’
Blake had Kara door een auto met chauffeur laten afhalen en naar een klein privévliegveld laten brengen. Toen ze in het directievliegtuig stapte, verwachtte ze dat de andere bedrijfsleiders al aan boord waren. Maar er was niemand. De motoren liepen, ze waren klaar om op te stijgen. En ze waren maar met zijn tweeën!
‘Die zijn vast vooruitgegaan. Dit leek me een mooie gelegenheid om bij te praten. U werkt nu al bijna een jaar voor me, maar eigenlijk ken ik u nog helemaal niet.’
Uit zijn glimlach maakte ze op dat hij dit vanaf het begin van plan was geweest. Het was een glimlach die was bedoeld om haar op haar gemak te stellen, maar in plaats daarvan een alarmbelletje deed rinkelen in haar hoofd. Een tête-à-tête met Blake Benedict was wel het laatste waar ze behoefte aan had. En ze begreep niet waarom hij opeens zo in haar geïnteresseerd was. Tenzij hij iets anders in de zin had!
Er gingen geruchten dat de laatste twee assistentes die mee waren geweest op een bedrijfsreisje meteen na terugkomst waren ontslagen. Er gingen ook geruchten dat hij tijdens die reisjes een verhouding met hen had gehad. Had hij dat in gedachten? Een verhouding? Vond hij het tijd worden om door haar barrière heen te breken?
Er liep een rilling van afgrijzen over haar rug. Dit was niet eerder bij haar opgekomen, en nu kon ze niet meer terug. Ze moest op haar hoede zijn, een schild voor zich houden en het geen seconde laten zakken. Het gaf haar een onbehaaglijk gevoel dat ze tijdens de vlucht was overgeleverd aan zijn willekeur.
Op het moment dat ze opstegen, maakte haar maag een buiteling. En dat kwam niet door de hoogte!
Het vliegtuig was luxueus ingericht en had diepe gemakkelijke stoelen. Minder had ze trouwens niet verwacht. Alle luxe verzonk echter in het niet bij het feit dat ze alleen was met haar werkgever. Blake Benedict leek de hele ruimte te vullen. Het gaf haar het gevoel dat zij de enige twee mensen in het universum waren, wat belachelijk was. Maar wat kon ze eraan doen? Deze situatie was volkomen nieuw voor haar.
Gelukkig was er een stewardess aan boord om ervoor te zorgen dat ze alles kregen wat ze nodig hadden. Dus ze was niet helemaal alleen met Blake. Maar toen Blake met Kara op een bank ging zitten om het programma van de conferentie door te nemen, trok de vrouw zich discreet terug.
Toen Blake zich half naar haar toe draaide, kreeg ze het benauwd. Zelfs met haar ogen dicht kon ze zijn kracht, zijn macht, voelen. Zijn geur was als een pepmiddel. Die drong door tot in alle vezels van haar lichaam en gaf haar als nooit tevoren het gevoel dat ze leefde. Zijn aanwezigheid maakte haar bewuster. Banger!