Hoewel ze trilde, stond ze open voor hem. Hij sloeg zijn armen om haar heen en klemde haar tegen zijn harde lichaam. Ze voelde zijn opwinding en werd bevangen door een begeerte waaraan ze onmogelijk weerstand kon bieden.
Hij had haar veranderd in een vrouw die ze niet herkende, maar ze vond het niet erg dat ze zwak was. Daar was het genot te intens voor. Het voelen van de heftige emoties die ze bij elkaar opwekten, was zowel geestelijk als lichamelijk zeer fascinerend.
Toen hij zijn hoofd vooroverboog, waren haar ogen op zijn mond gericht, op zijn sensuele lippen waarmee hij haar hevig kon opwinden.
Onwillekeurig bevochtigde ze haar eigen lippen met haar tong, en ze zag dat Blake zijn ogen tot spleetjes kneep. Ze merkte dat hij zijn adem inhield en onbeweeglijk stil bleef staan.
De aanvankelijk tedere kus werd algauw vurig en veeleisend. Ze smolten tegen elkaar aan alsof ze voor elkaar geschapen waren.
Ze voelde zich alsof ze verdronk in het meer, alsof ze werd verzwolgen door de warmte die door haar lichaam stroomde en haar hoofd deed tollen. De smaak van zijn lippen was als een afrodisiacum dat haar aanspoorde om zijn kus te beantwoorden met een hartstocht die haar zowel schokte als opwond.
Ergens in haar achterhoofd rinkelde een alarmbelletje. Ga niet te ver, waarschuwde het, anders krijg je er spijt van. Maar ze luisterde niet. Wat er gebeurde, beviel haar. Ze wilde meer. Ze was als een kind dat was losgelaten in een snoepwinkel. Ze wilde alles proeven.
Ze werd warm tussen haar benen, haar hart bonsde, en toen Blake haar bij de hand pakte en haar meetroonde naar de hut maakte ze geen bezwaar. Gejaagd kleedde hij zich uit. Kara trok zonder remmingen te voelen ook haar kleren uit. Als iemand haar een paar dagen geleden had gevraagd of ze zich in het bijzijn van een man zou uitkleden, zou ze hebben gezegd dat dat een grap was.
Terwijl hij vederlichte kusjes op haar lichaam drukte, wrong ze zich in allerlei bochten. Ze had nooit beseft hoeveel gevoelige plekjes ze had. Hij opende een volkomen nieuwe wereld voor haar; ze had nog nooit zoveel genot gekend.
Wanneer ze terug waren in Londen en hij weer haar baas was en zij zijn volmaakte assistente, dan zou ze een stapje terug moeten doen. Ze had geen reden te geloven dat deze relatie zou voortduren. Dat deden zijn relaties nooit. Maar in ieder geval had hij gezegd dat hij haar niet zou ontslaan. Weliswaar niet met zoveel woorden, maar hij had gezegd dat hij haar niet kwijt wilde. Dat kwam toch op hetzelfde neer?
‘Je hebt zo’n mooie blanke huid,’ mompelde hij toen hij met zijn mond van haar borsten over haar buik naar zijn uiteindelijke bestemming gleed. ‘Veel te veel vrouwen denken dat ze er gezonder en mooier uitzien als ze bruin zijn, maar jij bent gewoonweg volmaakt.’
Ze vond het een geweldig compliment. Toen hij met zijn gretige mond ten slotte de zachte haartjes tussen haar dijen had bereikt, wilden ze geen van beiden praten. Ze maakten alleen maar geluidjes van genot. De enige bewegingen die ze maakten, waren puur instinctief.
Kara kon niet geloven hoe gemakkelijk en snel Blake haar naar het hoogtepunt bracht. Het leek alsof hij haar nog maar net had aangeraakt toen haar wereld explodeerde. Opnieuw! Net als afgelopen nacht. Wat moest hij wel denken? Voor hem was er vast geen plezier aan te beleven.
‘Sorry,’ zei ze met hese stem.
‘Sorry? Waarvoor? Het is juist een compliment. Wil je mij een wederdienst bewijzen?’
Wat? Hem kussen? Daar? Het bloed steeg haar naar de wangen. Hij vroeg te veel. Zoiets kon ze niet doen. Maar even later wond ze Blake op dezelfde manier op als hij haar had opgewonden. En ze moest het goed hebben gedaan, want plotseling duwde hij haar kreunend op haar rug, en nadat hij een condoom had omgedaan, kwam hij bij haar naar binnen.
Kara welfde haar rug om hem tegemoet te komen, en samen bereikten ze het hoogtepunt. Ze dacht dat ze zou flauwvallen, zo intens was het genot, zoveel golven van extase overspoelden haar. En na afloop lagen ze bevredigd naast elkaar, niet in staat om zich te bewegen, hun lichamen krachteloos.
Blake keek ongerust naar Kara. Ze lag al zo lang doodstil met haar ogen dicht naast hem, dat hij zich afvroeg of hij te ver was gegaan. Misschien had ze nu een hekel aan hem gekregen. Haar onbeweeglijkheid maakte hem bang. Hij was dodelijk ongerust. Tot ze haar ogen opendeed en glimlachte. ‘Ik denk dat ik in de hemel ben.’
Immens opgelucht zei hij: ‘Ik begon al te denken dat je slecht van me dacht.’
‘Hoe zou ik kunnen?’ vroeg ze, terwijl ze ging zitten. ‘Ik wist niet dat vrijen zo mooi kon zijn. Mijn moeder zei altijd…’ Ze zweeg abrupt en schudde haar hoofd. ‘Laat maar. Ik houd heel veel van mijn moeder. Ik wil geen kwaad woord over haar zeggen.’
Blake veronderstelde dat haar moeders mening over seks berustte op de man met wie ze getrouwd was geweest. De man die zo te horen vreselijk was geweest voor zijn vrouw en dochter. Hij glimlachte geforceerd. ‘We zijn niet allemaal hetzelfde. Ik en nog een heleboel andere mannen zien vrouwen als juweeltjes, mensen die je respectvol en goed moet behandelen. We zouden nooit iets eisen wat ze niet willen geven. Als je op een dag een man vindt van wie je kunt houden, zul je merken dat ik gelijk heb.’