‘Kom naar het kantoor van Nona Roberts,’ zei hij tegen Ernie. ‘We kunnen net zo goed samen naar de stad gaan.’
In het kantoor leek dr. Weiss zich te ontspannen. ‘Geen problemen. Ik was bang dat een van mijn patiënten me vanavond misschien nodig zou hebben. Mevrouw Roberts, nu ga ik misbruik maken van uw goedheid. Mijn jongste zoon studeert in juni af, in communicatieleer. Hoe kan hij in deze bedrijfstak aan de bak komen?’
Chris had de telefoon van Nona’s bureau verplaatst naar de vensterbank. Afwezig frunnikte hij aan de stoffige plant. Darcy was niet thuis. Toen hij haar kantoor had gebeld, gaf haar secretaresse een ontwijkend antwoord. Alsof ze verwachtte later nog iets van haar te horen. ‘Er was plotseling een belangrijke vergadering.’
Zijn intuïtie waarschuwde hem. Er was iets mis. Hij wist het.
Darcy hoefde niet langer te wachten dan tot zes uur. Ze bleef tot halfzeven en besloot toen het die avond voor gezien te houden. De vrouw die had opgebeld, had kennelijk geen kans gezien te komen. Ze rekende de Perrier af en vertrok.
Ze liep naar buiten. Het was weer harder gaan waaien en de wind leek door haar lichaam te snijden. Ik hoop dat ik een taxi te pakken kan krijgen, zei ze in zichzelf.
‘Darcy! Wat ben ik blij dat ik je nog zie. Je secretaresse zei dat je hier was. Stap in.’
‘O, je bent een redder in de nood. Wat een bof!’
Len Parker stond weggedoken in een portiek aan de overkant van de straat en keek de verdwijnende achterlichten na. Het was net als de vorige keer, toen Erin Kelley naar buiten kwam en iemand haar vanuit die stationcar aanriep.
Stel dat het dezelfde persoon was die Erin Kelley had vermoord? Moest hij die FBI-agent bellen? Zijn naam was d’Ambrosio. Len had zijn kaartje.
Zouden ze denken dat hij gek was? Erin Kelley had hem laten zitten en Darcy Scott had geweigerd met hem uit eten te gaan. Maar hij had hen lelijk behandeld... Misschien zou hij moeten bellen.
Hij had veel geld aan taxi’s uitgegeven in de afgelopen paar dagen bij het volgen van Darcy Scott, en een telefoontje zou hem hoogstens een kwartje kosten.
Chris wendde zich af van het raam. Hij móést het vragen. Vince d’Ambrosio was zojuist het vertrek binnen gekomen. ‘Weet je of Darcy vanavond weer een afspraakje heeft via zo’n verwenste advertentie?’ vroeg hij.
Vince zag de bezorgdheid op Sheridans gezicht en negeerde de agressieve toon. Hij wist dat het niet tegen hem was gericht. ‘Ik heb van Nona begrepen dat Darcy van plan was vroeg naar bed te gaan.’
‘Dat klopt.’ De glimlach verdween van Nona’s gezicht. ‘Toen ik haar kantoor belde, zei haar secretaresse dat ze van het hotel waarvan ze de herinrichting doet, regelrecht naar huis zou gaan.’
‘Nou, dan heeft iets haar van gedachten doen veranderen,’ antwoordde Chris. ‘Haar secretaresse klonk erg geheimzinnig.’
‘Wat is haar kantoornummer?’ Vince greep de telefoon en maakte zich bekend toen Bev opnam. ‘Ik maak me ongerust over Darcy’s plannen. Als u die kent, wil ik ze horen.’
‘Ik laat haar eigenlijk liever zelf contact met u opnemen...’ begon Bev. Ze werd echter onderbroken.
‘Luister, dame, het is niet mijn bedoeling me met haar privéleven te bemoeien, maar als dit te maken heeft met een contactadvertentie, wil ik het weten. We zijn erg dicht bij de oplossing van deze zaak, maar er is nog niemand gearresteerd.’
‘Nou, als u belooft zich nergens mee te bemoeien...’
‘Waar is Darcy Scott?’
Bev vertelde het hem.
Vince gaf haar Nona’s nummer. ‘Als u iets van Darcy hoort, vraag haar dan of ze me onmiddellijk wil bellen.’ Hij hing op. ‘Ze heeft een afspraak met een vrouw die beweert dat ze Erin Kelley op de avond van haar verdwijning heeft zien vertrekken uit Eddie’s Aurora in de Village en dat ze de man die ze buiten ontmoette kan beschrijven. Deze vrouw heeft zich niet gemeld, omdat ze daar met een ander dan haar echtgenoot was.’
‘Geloof je dat?’ vroeg Nona.
‘Het bevalt me niet, maar het zal wel in orde zijn als Darcy in een bar met haar heeft afgesproken. Hoe laat is het?’
‘Halfzeven,’ zei dr. Weiss.
‘Dan zou Darcy nu elk moment haar kantoor moeten bellen. Ze hoefde niet langer dan tot zes uur op die vrouw te wachten.’
‘Overkwam Erin Kelley niet hetzelfde?’ vroeg Chris. ‘Ik heb begrepen dat ze naar Eddie’s Aurora ging, daar voor niets zat te wachten, vertrok en verdween.’
Vince voelde zijn nekharen overeind komen. ‘Ik zal daarheen bellen.’ Nadat hij was doorverbonden met de bar, vuurde hij snel vragen af, luisterde en smeet de hoorn op de haak. ‘Volgens de barkeeper is een jonge vrouw, die voldeed aan Darcy’s beschrijving, een paar minuten geleden vertrokken. Er kwam niemand voor haar opdagen.’