Home>>read Moord op afspraak free online

Moord op afspraak(77)

By:Mary Higgings Clark


‘Je hebt geen antwoord gegeven.’

Hij kuste haar wang. ‘En dat ben ik ook niet van plan. Kom, ik denk dat mevrouw Hughes het feestmaal al heeft opgediend.’



Ze keerden om tien uur terug bij haar appartement. Hij parkeerde de auto en begeleidde haar naar de deur. ‘Deze keer ga ik niet weg voordat ik zeker weet dat je veilig binnen bent. Ik wou dat ik je morgen naar Wellesley kon rijden. Het is een verdraaid lange reis op één dag.’

‘Ik vind het niet erg. Bovendien moet ik op de terugweg nog ergens langs.’

‘Nog meer openbare verkopingen?’

Ze wilde niets zeggen over de foto’s van Nan Sheridan. ‘Iets dergelijks. Weer een speurtocht.’

Hij legde zijn handen op haar schouders, hief haar gezicht naar hem op en drukte zijn lippen op de hare. Zijn kus was warm, maar kort. ‘Darcy, bel me als je morgenavond weer thuis bent. Ik wil weten of je veilig bent.’

‘Dat zal ik doen. Bedankt.’

Ze bleef in de deuropening staan tot de auto om de hoek verdween. Daarna holde ze neuriënd de trap op.



Hank zou zaterdag komen, vroeg in de avond. We zijn zo weinig samen, dacht Vince geërgerd, terwijl hij de deur van zijn appartement opende. Hij en Alice hadden tijdens hun huwelijk in Great Neck gewoond. Na hun scheiding had het voor hem weinig zin om heen en weer te reizen, dus toen ze het huis hadden verkocht, had hij dit appartement op de hoek van Second Avenue en 19th Street betrokken. In de omgeving van Gramercy Park. Niet in Gramercy Park zelf natuurlijk. Dat was niet haalbaar met zijn salaris.

Het appartement beviel hem in ieder geval. Het bevond zich op de achtste verdieping en zijn ramen boden een karakteristiek uitzicht op de binnenstad. Rechts een glimp van het park met zijn chique patriciërshuizen, recht naar beneden het slopende verkeer op Second Avenue, aan de overkant van de straat een mengeling van residentiële en kantoorgebouwen met winkelpuien waarachter zich restaurants, delicatessenwinkels, Koreaanse bazaars en een videotheek bevonden.

Hij beschikte over twee slaapkamers, twee badkamers, een redelijk grote zitkamer, een eetkamertje en een piepkleine keuken. De tweede slaapkamer was voor Hank, maar hij had er boekenplanken en een bureau in geplaatst en gebruikte hem ook als studeervertrek.

De inrichting van zowel de zit- als de eetkamer was gruwelijk modern. In het jaar voordat ze uit elkaar gingen, had ze de salon aangekleed in modern pastel. Een bank met losse elementen, wit met een lichte perzikkleur, een perzikkleurig vloerkleed en een luie stoel zonder armleuningen, eveneens in een lichte perzikkleur. Glazen tafels. Lampen die eruitzagen als skeletten in een woestijn. Ze had hem die troep toebedeeld, terwijl ze zelf alle traditionele meubels meenam waarop hij zo gesteld was. Binnenkort, als hij er aan toe kwam, zou hij alles wegdoen en degelijk ouderwetse, comfortabele meubels kopen. Hij had er genoeg van zich in een modelwoning van Barbie te wanen. Hank was er nog niet. Vince kleedde zich uit, nam een hete douche en trok ondergoed, een trui, een kaki broek en mocassins aan. Hij maakte een blikje bier open, strekte zich uit op de bankelementen en overdacht de stand van zaken.

Dit was een verwarrend onderzoek. Onder welke steen je ook keek, je vond telkens een nieuw spoor.

Boxer... Erin had gedreigd dat ze hem zou aangeven bij de politie. Gisteren had Darcy Scott gebeld om te zeggen dat ze dacht een foto van Nan Sheridan op Belle Island te hebben, met op de achtergrond een onderhoudsmonteur die Boxer zou kunnen zijn. Ze hadden de foto opgehaald en waren hem nu aan het verifiëren.

Mevrouw Durkin had iemand in Christopher Street zien rondhangen die gegarandeerd klonk als die idioot van een Len Parker, en ze dacht dat hij Erin was gevolgd op de avond van haar verdwijning.

Er bestond een direct verband tussen de oplichter Jay Stratton en Nan Sheridan. Een direct verband tussen Jay Stratton en Erin Kelley.

Vince hoorde een sleutel in het slot omdraaien. Hank stormde naar binnen. ‘Hai, pap.’ Hij plofte zijn weekendtas neer. Een vluchtige omhelzing.

Vince voelde het verwarde haar langs zijn wang strijken. Hij moest zich altijd bedwingen om de intense liefde die hij voor zijn zoon voelde niet te tonen. Het zou de jongen verlegen maken. ‘Hai, makker. Hoe gaat het ermee?’

‘Prima... geloof ik. Ik had een tien voor scheikunde.’

‘Je hebt er dan ook hard voor geleerd.’

Hank trok zijn schooljack uit en smeet het door de lucht. ‘Tjee, wat heerlijk dat die examens er voorlopig opzitten.’ Hij liep met grote passen naar de keuken en trok de koelkast open. ‘Pap, zo te zien zou Tafeltje-dek-je goed van pas komen!’

‘Ik weet het. Het was een drukke week.’ Vince kreeg een idee. ‘Ik heb gisteravond een geweldig nieuw Italiaans restaurant ontdekt. In West 58th Street. We zouden daarna naar de film kunnen gaan.’