‘Wat? O, fijn. Bedankt.’
Ze was blij dat de dag volledig gevuld was met afspraken. Opnieuw had ze kleren meegenomen naar kantoor. Deze keer kleedde ze zich om in het roodwollen ensemble van Rodeo Drive. Toen ze uit de taxi stapte, herinnerde ze zich dat ze dit pakje ook droeg toen ze voor het laatst met Erin had gesproken. Als ik haar nog maar één keertje had gezien, dacht ze.
Het was tien voor zeven, een beetje vroeg voor haar afspraak met Jay Stratton. Darcy besloot nog even naar de Oak Room te gaan. Fred, de oberkelner van het restaurant, was een oude vriend. Zo lang ze zich kon herinneren hadden zij en haar ouders, als ze in New York waren, in het Plaza Hotel gelogeerd. Iets van wat Michael Nash gisteren had gezegd, knaagde aan haar. Had hij niet gesuggereerd dat ze nog steeds een kinderlijke wrok koesterde jegens een achteloze, zelfs wrede opmerking die nu niet meer van toepassing was? Ze betrapte zich erop dat ze zich verheugde op haar volgende ontmoeting met Nash. Ik veronderstel dat het op een gratis consult zal lijken, maar ik wil hem er toch naar vragen, erkende ze terwijl een stralende Fred op haar toesnelde om haar te begroeten.
Om klokslag zeven uur liep ze naar de aangrenzende bar. Jay Stratton zat aan een hoektafeltje. De enige keer dat ze hem had ontmoet, was in Erins flat geweest. Haar eerste indruk was toen beslist ongunstig. Hij had zich boos gemaakt over het vermiste Bertolini-snoer en toen het terecht was, had hij met veel vertoon zijn bezorgdheid geuit over het ontbrekende zakje met diamanten. Hij had zich veel meer zorgen gemaakt over het halssnoer dan over het feit dat Erin zoek was. Vanavond leek hij een volslagen ander mens. Hij probeerde warempel zijn charmes te laten werken. Om de een of andere reden was ze ervan overtuigd dat ze die eerste keer de echte Jay Stratton had gezien.
Ze vroeg hem waar hij Erin had ontmoet.
‘Lach niet. Ze reageerde toevallig op een contactadvertentie die ik had geplaatst. Ik kende haar oppervlakkig en belde haar op. De gave om iets waardevols te herkennen, weet je wel. Bertolini had me gevraagd om die juwelen opnieuw te zetten en toen ik Erins brief las, herinnerde ik me dat prachtige sieraad waarmee ze de N.W. Ayer-prijs won. Zo kwamen we dus met elkaar in contact. Het was strikt zakelijk, hoewel ze me vroeg met haar mee te gaan naar een benefietgala. Een cliënt had haar daarvoor de kaartjes gegeven. We hebben tot diep in de nacht gedanst.’
Waarom vond hij het nodig om er ‘strikt zakelijk’ aan toe te voegen, vroeg Darcy zich af. Zou het voor Erin ook strikt zakelijk zijn geweest? Nog maar zes maanden geleden had Erin bijna weemoedig gezegd: ‘Weet je, Darce, ik ben nu zover dat ik wel een leuke man zou willen ontmoeten en stapelverliefd worden.’
De Jay Stratton die tegenover haar aan de tafel zat − hoffelijk, knap en in staat om Erins talent te begrijpen − had best eens geschikt kunnen zijn.
‘Wat stond er in de advertentie waarop ze reageerde?’
Stratton haalde zijn schouders op. ‘Ik plaats er zoveel, dat ik het eerlijk gezegd niet meer weet.’ Hij glimlachte. ‘Je kijkt geschokt, Darcy. Ik zal je vertellen wat ik ook Erin heb gezegd. Op een dag ga ik met een schatrijke vrouw trouwen. Ik heb haar nog niet ontmoet, maar wees ervan overtuigd dat dat zal gebeuren. Via deze advertenties kom ik met veel vrouwen in contact. Het is niet zo moeilijk om oudere vrouwen, die altijd zo gedwee zijn, over te halen hun eenzaamheid te verzachten door zichzelf te trakteren op een heel mooi sieraad of door hun eigen ringen, kettingen of armbanden opnieuw te laten zetten. Zij zijn tevreden, ik ben tevreden.’
‘Waarom vertel je me dit?’ vroeg Darcy. ‘Ik hoop niet dat het jouw manier is om me vriendelijk af te wijzen. Ik zie dit niet als een afspraakje. Voor mij is het “strikt zakelijk”.’ Stratton schudde zijn hoofd. ‘God verhoede dat ik zo arrogant zou zijn. Ik vertel je precies wat ik tegen Erin zei nadat ze me had uitgelegd waarom ze op contactadvertenties reageerde. De documentaire van jullie vriendin die producer is, hè?’
‘Ja.’
‘Wat ik wil zeggen − en waarschijnlijk niet zo goed doe − is dat er geen romantiek tussen Erin en mij bestond. En verder wil ik nadrukkelijk mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag tijdens onze eerste ontmoeting. Bertolini is een gewaardeerde cliënt van mij. Ik had nog nooit met Erin samengewerkt. Ik kende haar niet goed genoeg om absoluut zeker te weten dat ze er niet in een opwelling vandoor zou gaan en de uiterste inlevertermijn vergeten. Geloof me, ik heb het heel moeilijk met mezelf gehad toen ik besefte wat voor indruk ik op je gemaakt moest hebben, terwijl jij dodelijk ongerust was over je vermiste vriendin en ik het had over ultimatums van cliënten.’ Een prachtige speech, dacht Darcy. Ik zou hem moeten waarschuwen dat ik het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht met twee van de beste acteurs in dit land. Ze vroeg zich af of het passend zou zijn om te applaudisseren. In plaats daarvan zei ze: ‘Heb je de cheque voor het halssnoer?’