‘Ik wilde alleen maar mijn verontschuldigingen aanbieden. Ik wist dat ik gemeen was geweest. Misschien had ze inderdaad een dinerafspraak. Ik volgde haar. Ze had niet gelogen. Ik wachtte buiten in de kou, terwijl zij in dat chique restaurant zat.’
‘U stond daar alleen maar?’
‘Ja.’
‘En toen?’
‘Ze stapte meteen in een taxi, met een of andere man. Ik nam ook een taxi en stapte aan het eind van het blok uit. De man bracht haar naar de deur en vertrok. Ik rende naar boven. Na alles wat ik had doorstaan om mijn excuses te kunnen aanbieden, sloeg ze de deur voor mijn neus dicht.’
‘Hoe zit het met Erin Kelley? Volgde u haar ook?’
‘Waarom zou ik? Ze liet me zitten. Misschien was dat mijn eigen schuld. Ik was in een rotbui toen ik haar ontmoette. Ik zei haar dat alle vrouwen verdorven waren, en belust op geld.’
‘Waarom zei u dat dan niet tegen Darcy Scott? Toen ze ernaar vroeg, ontkende u dat u Erin had ontmoet.’
‘Omdat ik wist dat ik dan hier zou belanden.’
‘U woont op de hoek van Ninth Avenue en 48th Street?’
‘Ja.’
‘Uw gevolmachtigde bij de bank denkt dat u nóg een verblijfplaats heeft. Vijf à zes jaar geleden heeft u een groot bedrag opgenomen.’
‘Mijn eigen geld, waarmee ik mag doen wat ik zelf wil.’
‘Heeft u een andere woning gekocht?’
‘Zoek dat zelf maar uit.’
Op zaterdagmiddag, toen hij klaar was met Len Parker, reed Vince d’Ambrosio naar Christopher Street 101 en belde aan. Gus Boxer kwam met een nors gezicht naar de deur. Hij droeg een hemd met lange mouwen. Haveloze bretels hielden een vormloze broek op. Hij leek niet onder de indruk te zijn van de FBI-penning. ‘Ik heb geen dienst. Wat wilt u?’
‘Ik moet met je praten, Gus. Bij jou thuis of op het hoofdbureau? En laat die houding van gepikeerde onschuld maar varen. Je dossier ligt op mijn bureau, meneer Hoffman.’
Boxers ogen schoten nerveus heen en weer. ‘Kom binnen. En praat niet zo hard.’
‘Ik was me er niet van bewust dat ik dat deed.’
Boxer ging hem voor naar zijn flat op de begane grond. Zoals Vince had verwacht, afgaande op de kleding van de man, was de flat eveneens een weerspiegeling van Boxers persoonlijkheid. Armoedige, besmeurde stoffering, overblijfselen van een ooit beige vloerkleed, een gammele tafel vol met pornotijdschriften.
Vince bladerde ze door. ‘Een aardige verzameling heb je hier.’
‘Is er een wet die dat verbiedt?’
Vince smeet de tijdschriften neer. ‘Luister, Hoffman, we hebben je nooit ergens op kunnen pakken, maar je naam duikt op een verdachte manier in de computer op. Tien jaar geleden was je de beheerder van een flatgebouw waar een twintigjarige vrouw dood werd aangetroffen in het souterrain.’
‘Daar had ik niets mee te maken.’
‘Ze had zich bij de directie beklaagd dat ze jou in haar flat had betrapt terwijl je in haar kast snuffelde.’
‘Ik was op zoek naar een lekkage. Er liep een waterbuis door de muur achter die kast.’
‘Dat is hetzelfde verhaal dat je twee weken geleden tegen Erin Kelley ophing, nietwaar?’
‘Wie beweerde dat?’
‘Ze heeft tegen iemand gezegd dat ze zo snel mogelijk wilde verhuizen omdat ze jou in haar slaapkamer had aangetroffen.’
‘Ik was...’
‘Op zoek naar een lekkage. Ik weet het. Laten we het nu eens over Claire Barnes hebben. Hoe vaak ben je onverwacht bij haar binnengelopen toen ze hier woonde?’
‘Nooit.’
Na zijn bezoek aan Boxer ging Vince regelrecht naar zijn kantoor, waar hij net op tijd arriveerde om een telefoontje van Hank aan te nemen. Was het goed als hij pas om een uur of acht zou komen? Er was een basketbalwedstrijd op school en een deel van de ploeg ging na afloop nog ergens een pizza eten. Fijne knul, zei Vince nogmaals tegen zichzelf terwijl hij Hank verzekerde dat het in orde was. Het loonde de moeite van al die jaren waarin hij had geprobeerd van zijn huwelijk met Alice een succes te maken. Nou ja, ze was nu in ieder geval gelukkig. De verwende echtgenote van een man met een portefeuille die even gevuld was als zijn buik. En hij? Ik zou graag iemand willen ontmoeten, bekende Vince zichzelf, en merkte toen dat hij plotseling Nona’s gezicht voor zich zag.
Zijn assistent Ernie vertelde hem dat er een ommekeer was gekomen. Een rechercheur van het districtsbureau Centrum-Noord had Petey Potters opgepakt, de zwerver die woonde op de pier waar het lijk van Erin Kelley was gevonden. Ze brachten Petey voor een verhoor naar het bureau.
Vince draaide zich om en stormde naar de lift.
Petey had problemen met zijn gezichtsvermogen. Hij zag dubbel. Dat gebeurde soms als hij een paar flessen goedkope chianti achterover had geslagen. Het betekende dat hij in plaats van drie smerissen drie paar tweelingagenten zag. Hun ogen keken geen van alle vriendelijk.