Erin had uitzonderlijk veel voldoening gegeven. Op het laatst leek ze te weten dat smeken zinloos was en had ze zich met dierlijke kracht tegen hem verzet, klauwend naar de handen die haar slanke hals omsloten. Pas toen hij die zware gouden halsketting om haar keel had gedraaid en ze het bewustzijn begon te verliezen, had ze gefluisterd: ‘O God, help me alstublieft, o papa...’
Toen ze dood was, danste hij wederom met haar. Nu was er geen verzet in dat verrukkelijke lichaam. Ze was zijn Ginger, zijn Rita, zijn Leslie, zijn Nan en al die anderen. Nadat de muziek was gestopt, verving hij haar linkerschoen door haar enkellaars.
De videofilm eindigde met het moment waarop hij haar lichaam naar het souterrain bracht, waar hij haar in de vriezer legde en de andere dansschoen en laars in de wachtende schoenendoos deponeerde.
Charley stond op van de bank en zuchtte. Hij spoelde de band terug, nam hem uit het apparaat en schakelde de videorecorder uit. Het cassettebandje dat hij voor Erin had samengesteld, bevond zich nog in de stereo. Hij drukte de startknop in. Terwijl de muziek de kamer vulde, haastte Charley zich naar beneden en opende de vriezer. Verrukkelijk, verrukkelijk, verzuchtte hij bij het zien van het verstilde gezicht en de blauwachtige aderen in de ijsblauwe huid. Teder pakte hij haar op. Het was voor het eerst dat hij met een van de vrouwen danste nadat hij haar lichaam had ingevroren. Het was een andere, maar opwindende ervaring. Erins ledematen waren nu niet soepel en haar rug boog niet door. Haar wang drukte tegen zijn hals, zijn kin rustte op het kastanjebruine haar. Het haar dat eens zo zacht was, was nu bedekt met rijp. Minuten verstreken. Tegen het einde van het derde nummer draaide hij haar nog één keer wervelend rond, kwam toen voldaan tot stilstand en maakte een buiging.
Het was allemaal met Nan begonnen, dacht hij. Vijftien jaar geleden, op dertien maart. Hij kuste Erins lippen zoals hij die van Nan had gekust. Over drie weken was het dertien maart. Tegen die tijd had hij Darcy hier gebracht en zou het voorbij zijn.
Het drong tot hem door dat Erins blouse vochtig begon te worden. Hij moest haar naar de stad brengen. Met één arm om haar heen trok hij haar bijna slepend naar de stereo-installatie en draaide de knoppen dicht. Het ontging hem daarbij dat een onyx ring met een gouden E van Erins bevroren vinger gleed en hij hoorde evenmin de zachte plof waarmee het sieraad op de vloer belandde, waar het nagenoeg onzichtbaar tussen de polen van het tapijt bleef liggen.
5
Vrijdag, 22 februari
Darcey staarde zonder iets te zien naar de blauwdruk van het appartement dat ze moest inrichten. De eigenaresse verbleef een jaar in Europa en was duidelijk in haar wensen. ‘Ik wil het gemeubileerd verhuren, maar mijn eigen spullen laat ik opslaan. Ik wil niet dat een of andere kluns een gat in mijn vloerkleden of stoffering brandt. Richt de boel smaakvol maar goedkoop in. Ik heb gehoord dat u daar een genie in bent.’
Nadat ze de vorige dag het politiebureau had verlaten, had Darcy zich gedwongen een bezoek te brengen aan een ‘verkoping wegens verhuizing’ in Old Tappan, New Jersey. Ze had er een grote hoeveelheid prima huisraad aangetroffen, die ze voor een habbekrats had gekocht. Een deel ervan was uitstekend geschikt voor dit appartement en de rest zou ze opslaan voor toekomstige opdrachten.
Ze pakte haar pen en schetsboek. Het aanbouwmeubel moest tegen de lange muur komen, in een bocht naar het raam toe. De... Ze legde de pen neer en sloeg haar handen voor haar gezicht. Ik móét deze opdracht afmaken. Ik moet me concentreren, dacht ze vertwijfeld.
Een herinnering kwam ongevraagd naar boven. De eindexamenweek van hun tweede studiejaar. Zij en Erin, ondergedoken in hun kamer en verdiept in hun studieboeken. De muziek van Bruce Springsteen, afkomstig uit de stereo-installatie in de aangrenzende kamer, galmde door de muren heen en bracht hen in de verleiding om mee te feesten met degenen die hun examens al achter de rug hadden. Erin, die klaagde: ‘Darce, ik kan me niet concentreren als ik Bruce hoor.’
‘Je móét. Ik zou oordopjes voor ons kunnen kopen.’
Erin, met een ondeugende uitdrukking op haar gezicht: ‘Ik heb een beter idee.’
Na het avondeten waren ze naar de bibliotheek gegaan en hadden zich tegen sluitingstijd in de toiletten verstopt tot de bewakers waren vertrokken. Vervolgens hadden ze zich op de zesde verdieping geïnstalleerd aan de lessenaars bij de lift, waar de hele nacht tl-lampen brandden, en in volmaakte rust gestudeerd. Bij het aanbreken van de dag waren ze via een raam weer vertrokken.
Darcy beet op haar lip, beseffend dat ze weer op het punt stond in tranen uit te barsten. Ongeduldig veegde ze haar ogen droog, pakte de telefoon en belde Nona. ‘Ik heb gisteravond nog geprobeerd je te bereiken, maar je was er niet.’ Ze vertelde Nona over haar bezoek aan Erins flat, over Jay Stratton, over de aanwezigheid van het Bertolini-halssnoer en over de vermiste diamanten. ‘Stratton zal een paar dagen wachten of Erin komt opdagen voordat hij de verzekeringsmaatschappij inlicht. De politie accepteert in dit geval geen melding van vermissing, omdat het in strijd is met Erins recht op bewegingsvrijheid.’