Onze, dacht Maxi verontwaardigd. Sinds wanneer, Cutter, heb jij iets te zeggen bij Amberville Publications? Sinds wanneer heb jij het recht om over onze te praten? Maar ze bleef in afwerend, angstig stilzwijgen zitten, aangeslagen door zijn onheilspellend autoritaire optreden.
'Drie van onze nieuwste tijdschriften, Golflengte, Tuinieren en Vakantie, lijden verliezen die volstrekt onaanvaardbaar zijn.
Wat Strikjes en Kwikjes betreft, dat wordt al jarenlang alleen nog maar uitgegeven vanuit een soort jeugdsentiment...' 'Een ogenblik, meneer Amberville,' sneed Pavka Mayer Cutters zelfverzekerde, overbeschaafde stemgeluid af. 'U spreekt als zakenman, niet als tijdschriftuitgever. Ik ken Zachary's plannen voor Golflengte, Tuinieren en Vakantie tot in de kleinste bijzonderheden en ik kan u verzekeren dat hij ook niet verwachtte dat ze nu al winst zouden maken. Maar dat zullen ze te zijner tijd wèl doen. Wat Strikjes en Kwikjes betreft, ik vind...' 'Ja, over Strikjes en Kwikjes gesproken,' onderbrak Maxi hem heftig, terwijl ze opsprong. 'Jij weet dat kennelijk niet, Cutter, want je hebt geen flauwe notie van het bedrijf, maar vader noemde dat blad altijd zijn kind. Hij heeft er, nota bene, het hele concern op gegrondvest.'
'Een luxe, kind,' antwoordde Cutter, Pavka Mayers woorden volkomen negerend. 'Het in stand houden van dat tijdschrift, alleen maar omdat het hem jaren geleden geluk heeft gebracht, was pure luxe, een luxe die je vader zich overigens best kon veroorloven.'
'En wat is er dan nu veranderd?' riep Maxi. 'Als hij het zich kon veroorloven, kunnen wij dat toch zeker ook? Wat verbeeld jij je wel om ons te vertellen wat we ons wel of niet kunnen veroorloven?' Ze beefde van opgekropte woede. 'Lieve Maxi, ik spreek niet voor mezelf maar voor je moeder. Zij heeft het bij Amberville Publications voor het zeggen. Dat schijn je te vergeten, al is het natuurlijk een schok voor je om de harde feiten door een buitenstaander te horen uitspreken.' Hij keek haar onbewogen aan, maar zijn woorden klonken zeer nadrukkelijk toen hij vervolgde: 'Toen je vader nog leefde was dit concern een one-man show, zoals zelfs jij, mijn beste, heetgebakerde Maxi, zult moeten toegeven. Maar nu is Zachary er niet meer om moeilijke beslissingen te nemen. Alleen je moeder heeft het recht en de macht daartoe. Ze acht het haar plicht, nu je vader er niet meer is, om ons te leiden en het bedrijf zo efficiënt mogelijk te laten draaien. Het is haar plicht om naar de verlies- en winstrekening te kijken, en in het bijzonder naar het resultaat daarvan.'
'Dat doe ik ook, Cutter. Net zo goed als Toby en Justin. We hebben vorig jaar meer dan honderd miljoen dollar winst gemaakt. Dat kun je toch niet ontkennen, hè?' vroeg Maxi strijdlustig.
'Zeker niet. Maar je houdt blijkbaar geen rekening met de felle concurrentiestrijd die we iedere maand moeten leveren om ons deel van de tijdschriftenmarkt te kunnen behouden. Het is wat onnozel om voorbij te gaan aan het feit dat door het nemen van één moeilijke beslissing, één onontkoombare beslissing die je moeder hoe dan ook zal nemen, de winst van Amberville aanzienlijk kan worden opgevoerd.'
'Onnozel! Een ogenblik, Cutter, zoiets laat ik me niet...' 'Het was een ongelukkige woordkeus, Maxi. Mijn verontschuldigingen. Maar je weet toch, nietwaar, dat je moeder aan niemand, maar dan ook niemand, rekenschap verschuldigd is?' 'Dat weet ik, maar ik zeg je dat Amberville Publications niet in financiële moeilijkheden verkeert,' hield Maxi opstandig vol, vastbesloten haar vaders werk niet te laten afbreken. Pavka Mayer, naast haar, voelde zich gegrepen door een zelfde onwrikbare vastbeslotenheid. Cutters woorden hadden bij hem allerlei herinneringen opgeroepen aan Zachary, die de redactionele staf met nimmer aflatende moed en fantasie door talloze moeilijke perioden had geloodst. Zijn vriend Zachary had nooit, zoals diens sluwe broer, getracht zijn werkelijke motieven te verhullen en hij had elke vergadering geleid met een enthousiasme dat al zijn medewerkers het gevoel had gegeven dat ze zijn gelijken, zijn kameraden in het moeilijke uitgeversbedrijf waren. Pavka wist nog beter dan Maxi dat Amberville Publications helemaal niet in moeilijkheden verkeerde, maar hij had, in tegenstelling tot haar, geen aandelen en had dus geen stem in het kapittel. Hij keek verbeten naar Cutter, die zich van Maxi afwendde alsof ze plotseling onzichtbaar was geworden.
'Amberville Publications,' zei hij toen, 'verkeert in een situatie waarin het onaanvaardbaar is bepaalde, duidelijk voorspelbare verliezen te laten voortduren. Daarom heeft mevrouw Amberville besloten de publicatie van de vier verlies lijdende tijdschriften te staken. Ze betreurt de noodzaak van deze beslissing, maar er is geen discussie over mogelijk.'
Hij leunde achterover, volkomen op zijn gemak, onkwetsbaar en onbewogen, wetend dat de reactie op zijn woorden nu zou losbarsten in het vertrek vol mensen van wie velen van het ene op het andere moment hun carrière zagen stuklopen. Overal om hem heen klonken uitroepen van schrik en ongeloof op. Maxi was naar Toby gegaan en stond heftig tegen hem te fluisteren. Opeens werd het stil toen Lily, verbaasd over de protesten die aan alle kanten klonken en voor het eerst in haar leven in het defensief gedrongen, haar mooie handen ophief. 'Alstublieft! Alstublieft! Ik geloof dat ik toch ook zelf maar een woordje tot u moet spreken. Ik vrees dat ik de heer Amberville een slechte dienst heb bewezen met mijn verzoek u het onaangename nieuws mede te delen. Ik had echter niet verwacht... niet voorzien dat dit nieuws zo'n opschudding zou verwekken... het is immers alleen maar een zakelijke beslissing, maar... misschien had ik met ieder van u persoonlijk moeten praten. Helaas was ik daartoe niet in de gelegenheid, maar schuift u de schuld alstublieft niet op de heer Amberville en denkt u vooral niet dat hij niet het recht had u mijn beslissing mede te delen. Ik heb zelfs mijn kinderen nog niet kunnen vertellen waarom ik hem verzocht hier het woord voor me te voeren .Ik...' Lily haperde en wierp Cutter een smekende blik toe. Hij nam haar hand en keek, opnieuw volmaakt kalm, de tafel rond, als een leeuwentemmer die in een kooi zijn superioriteit bewijst.