'Wie zou haar nou aannemen?' vroeg Zachary, die zich niet kon voorstellen dat iemand Maxi vrijwillig in zijn bedrijf zou opnemen.
'Jij, Zachary, jij.'
'O, nee! Dank je feestelijk!'
'Hoor eens, je weet best dat we altijd vakantiebaantjes hebben voor kinderen van zakenrelaties, kinderen van grote adverteerders. Dat is een stilzwijgende overeenkomst. Ik heb er alleen onder mijn medewerkers al zes deze zomer, Miss Goedgekleed, Miss Panty en nog vier, geen van allen zo intelligent als Maxi. Doe het toch, wat kan je gebeuren?' zei Nina fel. 'Ze kan ook dit verknallen,' zei hij.
'Maar het is de moeite van het proberen waard, nietwaar?' hield Nina aan, terwijl ze hem aankeek met die speciale genegenheid in haar blik die haar man nooit had gezien en nooit zou zien.
'Is dat een vraag of een constatering?' 'Een constatering.'
'Dan is het de moeite van het proberen waard.'
Amberville Publications gaf nog drie goed lopende tijdschriften uit:.Savoir Vivre, een tijdschrift dat zijn lezers wilde leren van het leven te genieten door het cultiveren van een steeds verfijndere smaak, Sportweek, dat al gauw onmisbaar was geworden voor alle mannen, vrouwen en kinderen in Amerika die ooit gymschoenen hadden gedragen, en Interieur, een prachtig uitgevoerd maandblad voor steenrijke masochisten, dat zijn lezers het gevoel gaf dat ze, hoe rijk ze ook waren, in een oude schuur woonden, en dat voornamelijk werd gekocht door lieden die met een vergrootglas de foto's afspeurden om geen enkel detail van andermans huis over het hoofd te zien.
Pavka Mayer, die in elk van deze uitgaven als art-director in het colofon werd genoemd, zat in zijn kantoor en keek Nina Stern vergenoegd aan. Zelfs haar nieuwste idee had hem niet verbaasd doen staan. Hij achtte Nina tot alles in staat. 'Het komt dus kort gezegd neer op de vraag waar Maxi het minste kwaad kan,' zei hij peinzend.
'Stijl komt niet in aanmerking, want dat is allemaal mode, en van mode kom je op fotografen en van fotografen beland je bij seks,' redeneerde Nina hardop.
'We kunnen haar ook niet bij T. V. -Week wegstoppen - die boeven daar pikken dat niet. Of ze laten haar voor de lol Warren Beatty interviewen,' voegde Pavka eraan toe. 'Bij De Week zijn al te veel jongelui. We willen de neiging tot opruien van onze lieveling niet aanmoedigen, nietwaar? Alle redacteuren van Sportweek zijn oud-atleten of zogenaamde atleten en het lijkt me geen goed idee om Maxi aan zoveel oudere mannen tegelijk over te leveren.'
'Je denkt toch niet dat ze nog maagd is?' vroeg Pavka geschrokken.
'Ik weet het niet. Ik heb er nooit naar gevraagd, want het gaat me niets aan. Niets is onmogelijk, hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt,' antwoordde Nina.
'Blijven alleen Savoir Vivre en Interieur over,' concludeerde Pavka. 'Zeg jij het maar.'
'Nee, zeg jij het maar. Ik wil niet helemaal alleen verantwoordelijk zijn.'
'Ik ook niet,' zei Pavka koppig. Hij drukte een knop in en zei tegen zijn secretaresse: 'Mevrouw Williams, waar zou u liever willen werken, bij Savoir Vivre of bij Interieur ?'
Het bleef een tijdje stil voor de secretaresse nerveus vroeg:
'Heb ik iets verkeerd gedaan, meneer Mayer?'
'Nee. Wilt u alstublieft mijn vraag beantwoorden?'
'Ben ik ontslagen?' vroeg ze haperend.
'Lieve help, nee. Het gaat om een weddenschap.'
'Hebt u gewonnen of verloren?'
'Mevrouw Williams, wilt u me alstublieft antwoorden? Als u geen mening hebt, gooi dan maar een munt op.'
'Ik zou liever bij Savoir Vivre werken, want ik zie liever foto's van lekker eten dan van iemands eetkamer.' 'Dank u, mevrouw Williams. U bent me zeer behulpzaam geweest.'
'O, graag gedaan, meneer Mayer. Altijd tot uw dienst.' Pavka keek Nina stralend aan. 'Kan ik het helpen dat alle vrouwen aan mijn voeten liggen?'
Maxi was in de wolken. Tot nu toe was ze iedere zomer naar buiten gestuurd. Stranden, meren, bossen, frisse lucht en groepssporten werden allemaal als absoluut noodzakelijk voor haar welzijn beschouwd, maar wat haar betrof was een wandeling door Central Park al meer dan genoeg natuur. De paar keren dat ze in de zomer korte tijd in New York was geweest, hadden haar een heel ander Manhattan leren kennen, een Manhattan dat een warm, tropisch eiland was, waar alles in een heel ander tempo ging, een stad die op de een of andere manier een heel nieuw, trager ritme had gekregen en daardoor mysterieuzer en boeiender was dan ooit. Ofschoon er evenveel mensen als anders de kantoorgebouwen in en uit schenen te gaan, leken de mensen zelf veranderd. Ze kleedden zich anders en glimlachten meer. Er hing in de zakenwijk een soort vakantiesfeer en in de woonwijken heerste een ongekende rust nu alle goed geklede huisvrouwen en kinderen en kinderjuffrouwen verdwenen waren, alsof een epidemie de straten had schoongeveegd.
Nu zou ze dus in dat verrukkelijke, zomerse Manhattan mogen blijven, behalve tijdens de weekends, wanneer haar vader en zij zich bij de rest van het gezin in Southampton zouden voegen. Ze zou elke morgen met haar vader naar het werk gaan en dan - zo was afgesproken - zonder hem goedendag te zeggen de lift nemen naar de redactie van Savoir Vivre, waar ze zou gaan werken als Maxi Adams. Pavka en Nina hadden met nadruk gewezen op de noodzaak haar ware identiteit voor iedereen, behalve Carl Koch, de hoofdredacteur van het tijdschrift, verborgen te houden. Als haar collega's wisten dat ze de dochter van Zachary Amberville was, zouden ze haar ofwel aanzien voor een verwend nest dat door een achterdeur de uitgeverij is binnengesmokkeld, of voor een spionne die daar door de directie is neergezet om aan de weet te komen wat ze eigenlijk uitvoerden en het dan aan haar vader over te brieven. Aangezien Savoir Vivre nog maar twee jaar bestond, was er daar niemand die Maxime kende. Er werd besloten haar op de lay-out te plaatsen. 'Ik weet zeker dat ze wonderen kan verrichten met lijm, rubbercement en plakband en een liniaal,' verzekerde Nina.