Lily Amberville zag haar kans schoon en greep hem. De eenzaamheid in Zachary's ogen was haar niet ontgaan en de huwelijksaankondiging bevestigde haar vermoeden dat de relatie met Nina verbroken was. Zijzelf had vanaf de dag van Cutters huwelijk, nu zes jaar geleden, in een vergulde, luxueuze, luisterrijk gepavoiseerde leegte geleefd. Nu was Zachary net zo eenzaam als zij. Ze kwamen langzaam tot elkaar en sloten vrede, stilzwijgend - er was immers geen breuk die geheeld moest worden. Van toen af leefden ze in een harmonie van kalme, berustende tevredenheid. Ze hadden allebei hun grote liefde gehad. Nu hadden ze elkaar en de kinderen en dat was altijd beter, veel beter dan eenzaam zijn.
11
Op een voorjaarsdag in 1972 zaten Zachary Amberville en Nina Heller, geboren Stern, te lunchen in een van de kleine achterafgelegen restaurants waar ze in de jaren dat ze een relatie hadden vaak gingen eten, een eenvoudig eethuisje waar geen bekenden kwamen. Ofschoon ze al lang geen reden meer hadden om ongewenste aandacht te vermijden, hadden ze ook geen reden om gelegenheden waar ze vroeger graag kwamen nu links te laten liggen. En als de hoofdredactrice van Stijl en het hoofd van Amberville Publications tijdens de lunch werden bevangen door een lichte nostalgie, herinneringen aan oud zeer en gezamenlijk beleefde vreugden, dan voegde dat alleen een bitterzoet aroma aan de maaltijd toe.
'Je zult moeten toegeven,' zei Nina, haar woorden zorgvuldig kiezend, 'dat Maxime bepaald capaciteiten bezit.' 'Dat gold voor Bonnie en Clyde ook.' 'Toe, Zachary, doe niet zo onaardig. Volgens mij moet ze gemotiveerd worden, ze moet iets hebben waaraan ze zich helemaal kan overgeven. Als ze op school in een of ander vak geïnteresseerd is, krijgt ze ook hoge cijfers...' 'En als ze ergens niet in geïnteresseerd is, voert ze er geen bliksem voor uit en krijgt ze onvoldoendes. En welke universiteit wil haar hebben met zo'n cijferlijst?' vroeg Zachary zich moedeloos af.
Nina zuchtte. Maxi was inderdaad een moeilijk te begrijpen kind, in wezen lief en hartelijk, maar tegelijk een belhamel die zich altijd in de nesten werkte en kans zag om, zelfs in de huidige tolerante samenleving, van een hele reeks scholen en zomerkampen te worden weggestuurd, niet vanwege drugsgebruik of stelen of bedriegen, maar omdat ze haar klas- en kampgenoten tot allerlei streken aanzette. 'Ze wordt altijd als klassenvertegenwoordigster gekozen,' herinnerde Nina hem monter. 'Meestal net voor ze wordt weggestuurd.' 'Tja, als...' begon Nina en zweeg.
'Ja.' Ze wisten beiden dat ze niet opnieuw wilden beginnen over de problemen tussen Maxime en Lily, waardoor Zachary in feite alleen voor de opvoeding van zijn dochter stond. Vanaf het moment dat Lily op de hoogte was van Toby's oogziekte scheen ze haar van gezondheid blakende dochter opzij te hebben geschoven omdat haar zoontje haar harder nodig had. Maxi was net drie jaar toen dat gebeurde en ze was al die jaren naar haar moeders aandacht en genegenheid blijven hunkeren. Maar Lily had alleen oog voor Toby, die ze van de vroege morgen tot de late avond met haar dominerende, waakzame, bezorgde liefde overstelpte.
Toen Justin er eenmaal was, werd ook hij het voorwerp van Lily's overdreven moederliefde. Lily ging zo volkomen in haar twee zoontjes op, dat ze zelfs geen poging meer deed tijd vrij te maken voor haar dochtertje. Maxi had immers haarvader helemaal voor zich alleen, rechtvaardigde Lily haar handelwijze als Maxi probeerde wat aandacht van haar te krijgen. Als ze zich ook nog om Maxi moest bekommeren, zou ze het op haar zenuwen krijgen. Haar middelste kind kon wel tegen een stootje, verzekerde ze zichzelf als ze de zoveelste van een hele stoet kinderjuffrouwen korte en bondige, maar nutteloze aanwijzingen gaf, om vervolgens weer helemaal op te gaan in Toby's en Justins gezondheid. Haar jongste was te vroeg geboren en was lang een zwak kind gebleven.
Maxi bleef haar hele jeugd hunkeren naar Lily's liefde. Ze bleef proberen haar moeders aandacht te trekken door alle mogelijke ondeugende streken uit te halen, met als enig resultaat dat ze bestraft werd door een vader die dat niet van harte deed, en dat wist ze.
Ze probeerde nooit een 'lief kind' te zijn, want ze begreep dat hoe braver ze was, hoe minder kans ze had opgemerkt te worden. Maxi had een aangeboren gevoel van 'eerlijk is eerlijk'. Naarmate ze ouder werd, trachtte ze zich ervan te overtuigen dat het niet meer dan 'eerlijk' was dat haar moeder zich volledig aan Toby en Justin wijdde. Ze deed haar uiterste best zichzelf hiervan te verzekeren, maar het was haar nooit helemaal gelukt en ten slotte liet ze de hoop op Lily's liefde varen. Niet helemaal, maar ze verborg haar hoop steeds dieper, zo diep dat het bijna niet meer schrijnde.
Nina legde haar vork neer en keek Zachary aan.
'Er is één ding dat je nog nooit hebt geprobeerd. Je stuurt Maxi elke zomer ergens anders heen., tenniskamp, toneelkamp, paardrijkamp, overlevingskamp... en elk jaar krijg je haar per kerende post terug. Het wordt tijd dat ze eens een echte taak krijgt - een vakantiebaantje, iets waaraan ze zich helemaal moet geven, iets waarin ze zich kan waarmaken.'