In een wanhopige poging haar leven wat meer inhoud te geven kocht ze twee golden retrievers. Die verzetten even haar gedachten en gaven haar enig respijt, omdat ze daar een willig oor vond voor haar achterdocht en haar verachting voor haar vriendinnen, die naast Cutter aan diners zaten en met hem lachten, die hem als hun partner voor een gemengd dubbel vroegen, of als bemanning op hun jacht voor een van de vele zeilwedstrijden. Zonder hem iets van haar kwellingen te laten merken, moedigde ze hem altijd aan om te gaan, mee te doen aan alle sporten die zij niet meer kon beoefenen. Ze deed net of ze zich verheugde op hun skivakanties en beweerde glashard dat ze dolgraag in de sneeuw wandelde en fijn de tijd zou hebben om te lezen als Cutter was gaan skiën.
Maar als het aan haar had gelegen zou Cutter alleen nog polo spelen, want als ze daarbij op de tribune naar hem zat te kijken, wist ze tenminste zeker dat hij urenlang aan niemand anders toebehoorde. Als hij geen polo speelde, kreeg haar fantasie vat op haar met allerlei waanvoorstellingen: Cutter die, nog nat van het zweet, na een tennismatch naar een lege kleedkamer ging, zijn kleren uitgooide en, al stijf, zijn gewillige tennispartner binnendrong; Cutter, in de kajuit van een zeiljachtje, naakt in een kooi, zijn grote penis al half gezwollen, samen met een eveneens naakte vrouw, die zijn korte, precieze aanwijzingen gehoorzaam opvolgde; Cutter, die na het skiën de slaapkamer binnendrong van een van de vrouwen uit het gezelschap en toekeek hoe ze zich uitkleedde, terwijl hij haar vertelde wat hij met haar ging doen en wat zij met hem moest doen. Candice vergrootte haar kennel, kocht er een paar golden retrievers bij en begon ze te fokken. Ze ging steeds meer drinken en bewaarde de flessen in de kennels, waar ze ongemerkt in haar eentje kon drinken en haar honden alles toevertrouwde wat ze nooit aan mensen zou vertellen, omdat ze dan vast zouden denken dat ze gek was. Het was haar onmogelijk de situatie te accepteren en zich erbij neer te leggen. Ze kon haar gehavend gevoel van eigenwaarde alleen overeind houden door net te doen of ze van niets wist, door te doen of haar huwelijk goed was, door zich als een uiterst gesoigneerde, perfect geklede, zelfverzekerd glimlachende vrouw voor te doen aan een wereld waarin volgens haar iedereen wist dat haar man haar ontrouw was.
Candice vergiste zich. Cutters vele slippertjes, ofschoon door sommigen vermoed, waren niet algemeen bekend. Hij koos zijn partners weloverwogen uit; altijd vrouwen die zich boven en onder de wet stelden, net als hij, altijd vrouwen die er uit eigenbelang op bedacht waren geen sporen na te laten die achterdocht bij hun echtgenoten konden wekken, altijd vrouwen die deel uitmaakten van een duister circuit zoals dat in alle steden van de wereld bestaat.
Candices vader, die Cutter steeds meer macht in handen gaf, zou nooit hebben geloofd dat de vrouw van een van de oudere vennoten van Alexander & Alexander Cutter twee keer per week in een hotelkamer ontmoette. De moeder van Candice zou iedereen die haar vertelde dat Cutter het met tientallen andere vrouwen hield, voor leugenaar hebben uitgemaakt. Slechts één lid van de familie Alexander, de pruilende, blozende Nanette, kende Cutter zoals hij was. Zij was pas vijftien geweest toen Cutter en Candice trouwden, en nu, op haar vierentwintigste, was zij een verdorven, gewetenloze vrouw, die overal voor te vinden was en die met dezelfde uitdagende nieuwsgierigheid zowel cocaïne als andere vrouwen gebruikte. Waarom niet, het bestond toch? Het leven was saai, San Francisco dorps en het huwelijk - ze was getrouwd - zo vervelend en eentonig dat het de moeite waard was om ook allerlei andere dingen te proberen.
Alle activiteiten die het daglicht niet verdragen worden begeleid door het gezoem van de geruchtenmolen. Overspel is daarop geen uitzondering. Nanette hoorde op den duur genoeg over Cutters activiteiten om zich een nieuw beeld te vormen van deze blonde man, die altijd zo gereserveerd en doelbewust optrad en zich jegens haar gedroeg alsof hij niets anders in haar zag dan Candices kleine zusje.
Hoe had hij haar het idee kunnen geven dat hij geen oog had voor haar zinnelijkheid die, voor het soort man dat hij was, als een brandmerk op haar voorhoofd stond? Ze vroeg zich gegriefd af of hij haar niet aantrekkelijk vond. En hoeveel van wat ze over hem had gehoord was er eigenlijk waar?
Cutter weerstond Nanette zo lang mogelijk. Ze was immers zijn schoonzusje, hield hij zich voor, en hij weigerde zichzelf te bekennen dat dat nu juist een deel van haar aantrekkingskracht was. Hij begeerde haar al jaren, vanaf de tijd dat ze van een gewone, knappe tiener was veranderd in een voluptueuze vrouw van wie de sex-appeal gewoonweg afstraalde, wier zinnelijkheid zo duidelijk voelbaar was dat hij, wanneer hij haar op familiebijeenkomsten ontmoette, tegen zijn wil en beter weten in, in vuur raakte en niets liever wilde dan haar zo gauw mogelijk te bezitten, zonder glimlach, zonder woorden, haar nemen zoals hij wist dat zij het wilde, bruut en gewelddadig. Ze draaiden om elkaar heen als dieren in een wildernis, elk de jager, elk ook de gejaagde, tot de dag kwam dat die ene vraag restte: wanneer? Snel, het moest gauw. En nadat ze elkaar hadden verslonden, was de enige vraag: wanneer weer? Cutter had nog nooit een vrouw als Nanette meegemaakt, haar bedrevenheid overtrof die van een courtisane. Ze was onverzadigbaar en verdorven. Ze schotelde hem listig de enige belevenis voor die nieuw voor hem was: de overweldigende, verboden extase van seks met twee vrouwen tegelijk; sluwe Nanette, die wel had begrepen dat dit de enige manier was om Cutter zo lang te houden als zij wilde; Nanette, die er niets op tegen had Cutter te delen met een vrouw die zij al had bezeten; Nanette, die er intens van genoot hem te laten zien hoe de ene vrouw de andere bevredigt, terwijl hij lag te wachten tot hij met haar mocht vrijen, of met die andere, of met allebei, dat was om het even. Een geheim tussen drie mensen is pas veilig als er twee dood zijn. Dit geheim was te sappig om het binnen de geruchtenmolen te houden, te smakelijk om niet over de tong te rollen van mensen voor wie seksuele uitspattingen alleen woorden waren, fantasieën, die ze nooit in daden durfden om te zetten. Het werd een vermoeden, het werd bijna, niet helemaal, gemeengoed, en toen, zoals met onzichtbare inkt geschreven woorden langzaam leesbaar worden boven de warmte van een vlam, kwam het ook Candice ter ore.