Zachary liefkoosde Lily's naakte lichaam zo lang hij kon, zonder dichterbij te komen, maar eindelijk trok hij haar naar zich toe en legde een arm onder haar hoofd. Toen stak hij een van de vingers van zijn vrije hand in zijn mond en maakte die kletsnat. Met die vinger scheidde hij voorzichtig haar schaamhaar en vond de verhulde ingang naar haar vagina. Toen liet hij hem, heel langzaam, centimeter voor centimeter naar binnen glijden, onderwijl haar gezicht afspeurend naar tekenen van pijn of angst, maar haar gelaatsuitdrukking veranderde niet, alleen waren haar lippen weer stijf opeengeklemd. Zachary maakte zijn vinger steeds weer nat en liet hem telkens opnieuw de zachte, warme tunnel binnenglijden, tot hij wist dat het moment om echt bij haar binnen te gaan daar was. Hij ging op knieën en ellebogen boven haar zitten en liet zich langzaam zakken, tot de gezwollen top van zijn penis net haar opening raakte. Toen drong hij bij haar binnen, heel, heel langzaam, steeds haar gezicht naspeurend, gespitst op het moment dat hij zou moeten terugtrekken, dat hij haar pijn zou doen, maar haar gezicht bleef onaangedaan, al ging haar adem sneller. Ze bewoog zich niet, ze lag roerloos onder hem en liet hem in zich schuiven. Toen hij eindelijk helemaal bij haar binnen was, vlijde Zachary zich languit op haar, maar hij bleef op zijn ellebogen steunen om haar niet te zwaar te belasten. Ofschoon hij zich niet bewoog, voelde hij zijn penis zwellen. Haar zachte, warme binnenste was te veel voor hem. Zonder dat hij verder iets deed bereikte hij het hoogtepunt, zo heftig, zo krachtig, zo onmachtig zich nog langer in te houden na de frustraties van het afgelopen uur, dat het een louter zinnelijk klaarkomen was. Zach bleef even buiten adem liggen, maar zodra hij wat bijgekomen was, rolde hij van Lily af, nam haar in zijn armen en overdekte haar gezicht met een regen van kussen, vermengd met de tranen die hij niet kon bedwingen. Hij had niet verwacht dat ze in extase zou raken. De komende tijd zou hij haar, geleidelijk aan, heel voorzichtig, leren van seks te genieten, maar nu was hij verbaasd over haar moed, diep geroerd dat ze hem, ondanks haar aangeboren kuisheid, niet het gevoel had gegeven dat hij een bruut was, vertederd omdat ze zich aan hem had gegeven zonder enig ander teken van de moeite die het haar kostte dan haar stijf gesloten ogen. 'Heb ik je pijn gedaan, liefste?' vroeg hij ten slotte. 'Nee, natuurlijk niet.' Ze opende haar ogen en glimlachte tegen hem. Hoe kon hij weten dat haar lichaam erop getraind was pijn te aanvaarden, te verdragen, prettig te vinden? Hoe kon hij begrijpen dat de nieuwe gewaarwording die ze zojuist had ondergaan niets was vergeleken met het indansen van een paar nieuwe spitsen? Ze had vanaf haar achtste jaar constant geleefd met pijn, een pijn die ze glimlachend had leren verdragen, een pijn die een danser, evenals een atleet, als een onontkoombaar deel van het leven beschouwt.
Lily had iets heel anders van haar huwelijksnacht verwacht, iets ruigs en prikkelends, iets heel nieuws, veel opwindender dan de gewaarwording die ze onderging wanneer een sterke partner haar hoger dan ooit optilde. Ze had zoiets verwacht als een duel tussen twee lichamen, waarna ze met pijnlijke spieren, bezweet en uitgeput, zouden uitrusten, zoals na een zwaar optreden. Niet dit eindeloze, langgerekte geknuffel, niet dit voorzichtig verkennen van een lichaam dat ze al lang alleen nog maar als een instrument beschouwde, een lichaam dat haar geen enkel schaamtegevoel bezorgde. O, hoe had ze ernaar verlangd te worden genomen, gebruikt, overrompeld, hals over kop in een wereld te worden gestort die ze nooit had gekend, een wereld waarover ze de andere leerlingen wel eens had horen giechelen, een wereld waarnaar ze nieuwsgierig was geweest, ook al had ze zich er verre van gehouden.
Ze kon niet meer doen dan ze had gedaan, dacht Lily, ze wist de juiste bewegingen, de juiste posities niet, maar uit haar roerloosheid zou hij wel hebben begrepen dat ze hem alles toestond. Ze vond het afschuwelijk zich zo onbeholpen te voelen en niet te weten hoe ze haar spieren moest gebruiken. Zachary was de enige die haar dat kon leren. Hij was degene die het wist, dacht ze, terwijl ze wegdoezelde. Hij moest zorgen dat ze ervan leerde genieten. Zij had haar best gedaan. Het was nu aan hem om het tot een fantastische belevenis te maken, waarvan ze nog intenser zou genieten dan van applaus.
De Ambervilles keerden na een veertiendaagse huwelijksreis in Parijs naar Manhattan terug. Zachary was nog nooit zo lang van zijn redactie weggeweest, bijna zes weken, en afgezien van vluchtige bezoeken aan zijn kantoren in Londen en Parijs, was er van zijn inspectiereis niets terechtgekomen, maar hij was te gelukkig om zich daarom te bekommeren. Hij had die veertien dagen elke avond met haar gevrijd, vele uren lang, uren die hem het gevoel gaven dat hij een nieuw, door de maan verlicht landschap verkende. Lily had hem nooit iets geweigerd, behalve die ene keer dat hij haar tussen haar benen wilde kussen. Toen had ze even beschermend haar hand op haar schaamhaar gelegd. Hij had onmiddellijk begrepen dat ze nog niet klaar was voor deze uiterste intimiteit en had er verder geen poging toe ondernomen. Maar hij was er vast van overtuigd dat ze, dank zij zijn geduld en tederheid, binnenkort zou leren van seks te genieten. Ze had er immers geen afkeer van, verzekerde Zachary zichzelf, ze had alleen nog niet geleerd zich te laten gaan. Het was gewoon een kwestie van tijd en van steeds opnieuw voor ogen houden wat het voor een achttienjarig meisje - weinig meer dan een kind - moest zijn om zich opeens getrouwd te weten met een negenentwintigjarige man. En omdat ze hem elke avond weer zijn gang liet gaan, was hij nooit ruw of haastig, wist hij alles te vermijden wat volgens hem te zinnelijk of te grof zou zijn voor zo'n fijngevoelig meisje als Lily. Want hij zou het tere, zwijgend aanvaardende wezen dat zijn vrouw was voor niets ter wereld willen kwetsen.