Cutter. Er was er maar één die belang had bij het neerhalen van het monument dat Amberville Publications aan haar vaders nagedachtenis was. Cutter. Alles wat Maxime over Cutter wist of had opgemerkt, alles wat ze aanvoelde, wat haar intuïtie haar zei, de mening die Toby en Justin en zij hadden over Zachary's jongere broer, die nu de man van hun moeder was, pakte zich samen tot een donkere wolk die vorm begon aan te nemen, een steeds vastere vorm. Nu zag ze wat het was: felle haat. Intense afgunst. Een afgunst even sterk als haat. Eerst had hij zijn broers vrouw genomen. Toen had hij Zachary's jongste scheppingen, de drie tijdschriften die nog geen winst opleverden, vernietigd. Nu zoog hij het merg uit de krachtige reuzen en verkocht ze zo snel hij kon. Alleen afgunst kon hem tot die handelwijze hebben gedreven, alleen haar vaders dood had hem de kans gegeven een levenswerk dat Cutter nooit zou kunnen evenaren, eerst te verminken en dan te vernietigen. Maar zij zou het hem beletten.
'Pavka, neem geen ontslag,' zei Maxi. 'Ik smeek je, neem geen ontslag. Ik ga me tegen die verkoop verzetten. Ik geloof dat ik mijn moeder zover kan krijgen dat ze zich bedenkt. Als jij iedereen kunt kalmeren en de eerstvolgende paar weken aan het werk kunt houden, als je die schandalige veranderingen traineert of ze heel vindingrijk invoert, door hier en daar wat te bekrimpen maar niet zo erg dat het oktober- en het novembernummer echt in kwaliteit achteruitgaan, als je met allerlei dingen treuzelt en je door Oxford voor de kleinste kleinigheid laat intimideren, als je de beste mensen die je kent met ingang van gisteren opdrachten geeft voor artikelen en foto's, als je dat allemaal kunt doen, Pavka, bind ik de strijd aan met Cutter.' 'Met Cutter?'
'Al deze dingen zijn niet het idee van mijn moeder, die heeft Cutter haar ingeblazen, dat geef ik je op een briefje. Zonder zijn invloed zou dit nooit zijn gebeurd.' Pavka ging vlak voor het bureau staan en nam Maxime aandachtig op. Ze zat in de stoel van Zachary, met een vanzelfsprekend gemak, een zekerheid, een bezitterrecht. Hij zou het niet in zijn hoofd hebben gehaald daar te gaan zitten, zij had het onbewust gedaan. Haar woorden getuigden van een kordaatheid, een doelbewustheid, een solidariteit die hij nooit achter haar had gezocht. Dit was niet het meisje dat hij zo lang plezier had zien najagen, dat deed alsof haar leven bestond uit een reusachtige zak met lolly's, waaraan ze stuk voor stuk keurend likte en ze dan weggooide. Hij had Maxi sinds haar terugkomst maar een enkele maal gezien, maar ze had in de maanden na die enerverende vergadering een opvallende verandering ondergaan. Ze was niet ouder geworden, nee, dat was het woord niet, dacht hij. Ze was volwassen geworden, Maxime Amberville was een vrouw geworden.
'Waarom wil je de strijd aanbinden met Cutter? Als je de dingen op hun beloop laat, word je alleen maar rijker,' zei Pavka, en zijn stem had een waarschuwende klank. Zelfs een volwassen Maxime was geen partij voor Cutter, die Lily volledig naar zijn hand had gezet. 'Ik weet dat je hem veracht, maar dat is geen reden om een familiestrijd te ontketenen.' 'Het is geen persoonlijke vendetta, Pavka. Ik doe het voor mijn vader,' zei Maxime eenvoudig. 'Ik doe het, omdat ik van hem meer heb gehouden dan van wie ook ter wereld en dit is de enige manier waarop ik kan tonen hoeveel hij voor mij heeft betekend - en nog betekent.'
'In dat geval, lieve schat, zal ik mijn best doen. Voor mijn vriend, je vader.'
Maxi had vanuit Pavka's kantoor haar accountants gebeld en een afspraak gemaakt met Lester Maypole, van de firma Maypole en Maypole, die vanaf de dag dat ze de beschikking over haar kapitaal had gekregen, haar financiële zaken had geregeld. Het was nooit een onderwerp geweest waarbij ze lang stilstond. Geld was voor haar net zo gewoon als een van haar zintuigen, ze gebruikte het even gedachteloos als haar reuk- of tastzin.
Ze was rijk geboren en rijk grootgebracht en toen ze eens arm was geweest, of althans had geleefd alsof ze arm was, in de tijd dat ze met Rocco was getrouwd, had ze dat afschuwelijk gevonden en ze had er gauw voor gezorgd dat haar situatie veranderde. Het was net zoiets geweest als het uittrekken van een ongemakkelijk paar nieuwe schoenen die je tijdens een wandeltocht last hadden bezorgd; ze was gewoon uit de armoede gestapt en teruggekeerd naar de behaaglijkheid van de rijkdom die al die tijd op haar had gewacht. Natuurlijk had de omweg langs een vroeg huwelijk en vroeg moederschap haar behoed voor de kooi van de rijke-meisjeswereld: de onbenulligheid van debutantes en avonturiers, of de voor de hand liggende stap naar een passend huwelijk, resulterend in landhuizen en honden en paarden.
S&K had haar geleerd hoe je een begroting voor een tijdschrift moest maken, maar dat had geen invloed gehad op haar privé-uitgaven. Naamloze mensen op het kantoor van Lester Maypole betaalden haar rekeningen, en aangezien ze nooit op- of aanmerkingen kreeg, kon ze rustig aannemen dat ze meer dan genoeg geld had voor haar manier van leven: voor het onderhoud van de flat, de reizen, het personeel dat kookte, waste en de boel schoonhield, de chauffeur, de garage, de traiteurs die haar feestjes verzorgden, de bloemisten die twee keer per week voor alle kamers bloemen leverden, de kleren, die ze droeg zolang ze in de mode waren en dan door andere verving, en de snuisterijen en juwelen, al had het haar sinds de oprichting van S&K aan tijd ontbroken om die nog te kopen. Dan was er Angelica. Rocco betaalde de helft van Angelica's kleren en schoolgeld, omdat hij dat met alle geweld zo wilde, dus Angelica was eigenlijk de minst hoge post in Maxi's uitgaven, ergens tussen eten en bloemen - noodzakelijker dan het ene, mooier dan het andere. En dan waren er nog haar verzamelingen, bedacht Maxime. Het antiek, de kostbare kistjes, het oude zilver, zoveel dat ze het meeste had moeten opslaan toen ze van haar herenhuis in de East Sixties verhuisde naar Trump Tower. Wat, zo vroeg Maxime zich af, deden haar accountants met het geld dat ze niet uitgaf? Belegden ze het in aandelen en effecten? Speculeerden ze ermee, kochten ze er obligaties voor? Ze had eigenlijk geen belangstelling voor dat onderwerp en ze had er zich nooit het hoofd over hoeven breken. Daar betaalde ze Maypole voor. Het sprak vanzelf dat ze bulkte van het geld. En iemand met geld kon altijd meer krijgen, dat wist iedereen.