Home>>read Marcolini broers 01 free online

Marcolini broers 01(41)

By:Melanie Milburne


‘Sorry,’ zei hij, en meteen stopte hij zijn bewegingen. ‘Heb ik je pijn gedaan?’

‘Nee,’ zei ze, en ze drukte vlinderkusjes op zijn mond. ‘Je overviel me alleen een beetje.’ Ze zuchtte en ontspande.

Met zijn mond nog tegen de hare glimlachte hij. ‘Jij overviel mij ook, cara,’ zei hij. En langzaam bouwde hij zijn ritme weer op, tot ze in zijn armen lag te rillen van genot.

Hij sloot zijn ogen en voelde zijn hoogtepunt naderen. De stuiptrekkingen van haar lichaam leidden tot zijn eigen ontlading. Dat deed hem weer beseffen hoezeer hij haar gemist had en dat hij alles zou doen om haar te houden waar ze nu was: in zijn armen, in zijn bed, zo lang mogelijk.





Hoofdstuk 10





De pijn schoot door haar lichaam en bij elke wee leek haar buik uit elkaar gescheurd te worden. Op het moment dat ze haar buik vastgreep en besefte dat hij plat was en niet bol, sprongen haar ogen open. Het zweet droop van haar lichaam. En het feit dat ze in een donkere onbekende slaapkamer lag, droeg alleen maar bij aan haar gevoel van desoriëntatie en paniek.

‘Claire?’ Vanuit de duisternis hoorde ze Antonio’s diepe stem, en ze voelde het matras bewegen toen hij naar het bedlampje reikte.

Hoewel het licht haar een beetje geruststelde, voelde ze haar hart nog steeds zo hard kloppen dat ze bang was dat het uit haar ribbenkast zou barsten. Voor de zekerheid drukte ze haar handen tegen haar borsten, terwijl ze naar adem snakte.

‘Ik… Ik had een nare droom…’ zei ze met een beverig stemmetje. ‘Een nachtmerrie…’

Fronsend kwam hij overeind en trok haar naar zich toe. ‘Wil je erover praten?’ vroeg hij. Zijn hoofd rustte tegen haar geurige, zijdezachte haar.

Ze schudde haar hoofd.

Daarna begon hij over haar hoofd te strelen, waarbij haar krullen tegen zijn handpalm kietelden. ‘Dromen zijn bedrog, cara. Het zijn je hersenen die bezig zijn om duizenden beelden te verwerken. Soms maken ze er een logisch verhaal van, maar vaak ook niet. Dromen voorspellen niets. Het is gewoon ons onderbewuste dat actief wordt als we rusten.’

Daarop kwam haar hoofd omhoog, en ze keek hem aan met grote ogen vol verdriet. ‘Het is niet de eerste keer dat ik dit gedroomd heb,’ zei ze. ‘Ik heb het gevoel dat ze me roept. Ik hoor haar, Antonio. Ik hoor haar huilen, maar ik kan haar niet bereiken.’

Hij had een brok in zijn keel. Het was vijf jaar geleden gebeurd, maar hij wist precies wat ze bedoelde. Al propte hij zijn dagen en zelfs nachten vol met dingen waar hij zijn hoofd bij moest houden, hij hoorde het ook op die onbewaakte momenten, ’s avonds laat of in de vroege uurtjes van de ochtend. Een zacht gejammer dat door merg en been ging.

‘Sorry…’ De stilte werd doorbroken door Claires zachte stem. ‘Ik hou je wakker, en je hebt morgen vast weer veel te doen.’

Hij bleef haar over haar haar strelen. ‘Probeer maar weer te gaan slapen, cara,’ zei hij. ‘Ik ben slapeloze nachten wel gewend. Dat hoort bij mijn werk.’

Na een tijdje hoorde hij haar rustiger ademhalen. Haar hoofd lag tegen zijn borst, en hij voelde zijn linkerarm bijna niet meer, maar toch liet hij haar niet los. Wezenloos staarde hij naar het plafond, terwijl zijn vingers met haar haar speelden. Het voelde alsof er een zware last op zijn hart drukte.

Het zou niet lang meer duren voor ze erachter kwam dat hij nooit van plan was geweest om een aanklacht in te dienen tegen Isaac. Als ze eenmaal wist dat er geen dringende reden was om bij hem te blijven, moest hij iets anders verzinnen om haar bij zich te houden. Niet vanwege zijn vaders testament, zelfs niet vanwege het geld dat ze van zijn moeder had aangenomen, maar omdat hij elke morgen zo wakker wilde worden, met haar warme, zachte lichaam naast het zijne.



Toen Claire wakker werd en ontdekte dat ze alleen in Antonio’s bed lag, werd ze overspoeld door een golf van teleurstelling, al wist ze niet zeker wat ze precies verwacht had. Natuurlijk kon ze dromen over ontbijt op bed met een liefdesverklaring en rode rozen, maar het was niet erg waarschijnlijk in hun huidige situatie dat ze dat ook zou krijgen.

Ze gooide de dekens van zich af en stond op. Toen haar spieren protesteerden bij die beweging, kromp ze even ineen. Met vlinders in haar buik dacht ze terug aan hoe passioneel ze eerder de liefde hadden bedreven. Seks hadden gehad, verbeterde ze zichzelf onmiddellijk. Dit had niets met liefde te maken, in ieder geval niet van Antonio’s kant. Het was een fysieke aantrekkingskracht die plotseling weer naar boven was gekomen.

Nadat ze de douchekraan had opengedraaid, wachtte ze fronsend tot het water een aangename temperatuur had.

Hoe kwam het dat hij zich nu ineens weer tot haar aangetrokken voelde? Voordat ze de scheiding had aangevraagd, was hij haar nooit komen opzoeken. En nu ze weer bij hem was ingetrokken, was er weinig kans dat een scheiding snel geregeld zou zijn. Het ging niet om dingen die uitgesproken en afgehandeld moesten worden. Het ging om een rijke man die niet wilde dat zijn erfenis gehalveerd zou worden. Hij kon haar net zo goed oneindig lang aan het lijntje houden. Tenslotte had ze al duidelijk gemaakt hoe makkelijk ze over te halen was.