Als het maar drie maanden zou duren, dan zou ze daar genoegen mee nemen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze een verlies zou moeten verwerken. Door haar eigen schuld was ze te lang in het verleden blijven hangen. Inmiddels was het echt tijd dat ze verderging en genoot van het leven, zoals zoveel van de mensen om haar heen deden. Die zouden ook niet zo moeilijk doen over een paar weken plezier met een scharrel. Die zouden niet piekeren over of ze wel of niet naar bed moesten gaan met een man tot wie ze zich ontzettend aangetrokken voelden. Ze zouden het gewoon doen en genieten van elke minuut, zonder spijt achteraf.
Claires leven had stilgestaan, ze had het verleden niet verwerkt. Daardoor was ze in een soort schemerwereld terechtgekomen, waarin haar ware gevoelens meestal op de achtergrond bleven. Tot Antonio Marcolini weer in haar leven was gekomen en haar wereld op zijn kop had gezet.
Vanaf het moment dat ze hem haar naam had horen zeggen aan de telefoon was alles veranderd. De gevoelens die ze geprobeerd had te onderdrukken waren weer bovengekomen.
Langzaam kuste hij haar op haar mond, vurig en vol passie, waardoor ze in een gedachteloze, willoze toestand raakte. Het verlangen ging door haar hele lijf toen zijn tong de hare raakte en uitdaagde tot een sensueel duel, waarna ze alleen maar smachtte naar meer.
Daarna bewoog hij naar beneden, naar haar beide borsten. Hij kneedde ze met zijn warme handpalmen voor hij haar harde tepels een voor een in zijn mond nam. Met zijn tong maakte hij een draaiende beweging om de gevoelige cirkels, waarna hij eraan begon te zuigen. Zijn warme, natte mond voerde een verrukkelijke marteling uit en er gingen schokjes door haar hele lijf.
‘Wat heb je toch mooie borsten,’ mompelde hij, waarna zijn mond verder naar beneden bewoog, naar haar navel, die hij omcirkelde met het puntje van zijn tong. ‘Alles aan je is trouwens mooi.’
Zijn zwoele woorden deden haar smelten. Ze had zichzelf altijd beschouwd als iemand die er heel gewoon uitzag, niet lelijk, maar ook geen topmodel, iets ertussenin. Maar hij gaf haar het gevoel dat ze een van de mooiste vrouwen was die hij ooit had gezien.
Toen hij haar intieme plekje blootlegde met zijn vingers, kromp ze ineen. ‘Ontspan je, cara, zei hij zachtjes. ‘We hebben dit in het verleden vaker gedaan, si?’
Toch spanden haar spieren zich, ondanks dat hij heel teder was. ‘Sorry,’ zei ze, met een onregelmatige ademhaling. ‘Ik weet niet zeker of ik het kan…’
‘Je hoeft geen sorry te zeggen, tesoro mio,’ zei hij, en hij streek langs de binnenkant van haar dijen. ‘We doen het gewoon rustig aan.’
Haar hart stroomde over van liefde. Hij was zo geduldig met haar, net als toen ze elkaar pas ontmoet hadden. Toen was ze terughoudend geweest, verlegen en onzeker over hoe ze moest genieten op zo’n intieme manier, maar hij had haar geduldig elke zenuw in haar lichaam laten voelen en haar tot leven gewekt.
Na een tijdje begon ze te ontspannen onder de tedere aanraking van zijn handen. De bewegingen over haar zachte huid waren langzaam, maar zeker. Het werd haar steeds duidelijker dat hij al haar genotsplekjes nog kende. Hij wist precies waar hij haar moest aanraken, hoe hard, hoe zacht, hoe snel, hoe langzaam. Haar hele lijf begon te tintelen. Toen hij haar vochtige opening begon te strelen, voelde ze genot opborrelen. Steeds hoger en hoger, tot het moment waarop hij over het gezwollen knopje van haar opwinding begon te strelen. Zo bracht hij haar tot een orgasme dat zo intens was dat ze van schrik en verbazing naar adem snakte. Ze klampte zich aan hem vast, terwijl ze zich liet overspoelen door de heftige gevoelens.
Toen ze weer tot rust was gekomen, veegde hij een springerige kastanjebruine krul achter haar oor, waarna hij zijn vingers over haar wang liet glijden. Ze was zo mooi, zoals ze daar lag. Haar donkere wimpers als kleine waaiers over haar ogen, haar ademhaling nog steeds wat onrustig, haar mond nog steeds gezwollen en rood van zijn kussen.
Zou hij ooit genoeg van haar krijgen en haar voorgoed kunnen laten gaan, vroeg hij zich af. Was dat waarom hij niet had aangedrongen op een scheiding? Waarom hij alles op zijn beloop had gelaten en zijn leven in de wachtstand had gezet, onbewust hopend dat ze op een dag bij hem terug zou komen? Hij had haar broer gebruikt om haar weer in zijn bed te krijgen. De enige reden waarom ze nu bij hem was, was omdat ze dacht dat ze geen keus had. Zou de situatie zich nu tegen hem keren? Als ze eenmaal wist wat het haar zou opleveren als ze zouden scheiden, zou ze dan doorzetten, als wraak?
Hij trok haar dichter naar zich toe. Zijn lichaam wilde haar alweer, maar ze dommelde in slaap en hij zou moeten wachten. Ineens voelde hij haar hand naar hem reiken, en toen ze merkte dat hij hard was en ze tevreden zuchtte, hield hij zijn adem even in van verwachting. Met gesloten ogen liet hij haar haar gang gaan. Elke zenuw reageerde op haar aanraking. Zolang als hij durfde liet hij haar doorgaan, voordat hij haar hand wegtrok en haar op haar rug draaide, waarna hij bij haar binnen drong, zo diep dat ze verstijfde van schrik.