De trainer was die ochtend flink tekeergegaan omdat ze een training had overgeslagen. Toch zwom ze sneller dan ooit, dus in dat opzicht mocht hij niet mopperen.
Zwemmen in het zwembad voelde niet meer zo prettig. Het chloor irriteerde haar huid. Niet dat ze er uitslag van kreeg, maar het was alsof er een ruwe stof langs haar huid schuurde.
Dankzij haar fabelachtige snelheid vond de trainer het goed dat ze eerder vertrok. Harper had vandaag vrij, dus ze zou haar waarschijnlijk ook weer willen ophalen, maar daar had Gemma geen behoefte aan. Ze moest en zou de sirenen vandaag zien.
Het probleem was alleen dat ze geen idee had waar ze waren. Waarschijnlijk had de zee ook hen geroepen en hingen ze ergens bij de baai rond.
Waar Harper uithing, wist Gemma ook niet. Ze kon overal zijn, dus moest ze goed uitkijken om haar niet ergens in de stad tegen te komen en vermeed ze de plekken waar Harper doorgaans naartoe ging, zoals de haven en de bibliotheek.
Op weg naar de baai liep ze de sirenen tegen het lijf. Ze was van plan om via het pad tussen de cipressen naar de rotsachtige kust te gaan. Meestal waren daar niet zoveel mensen en kon ze heerlijk rustig in de inham zwemmen. Maar ze kwam niet verder dan het strand. Het was warm en er waren veel badgasten. Toch viel haar oog meteen op de drie sirenen. Vanaf de met gras begroeide heuvel zag ze Penn, Lexi en Thea op het strand liggen. Alle drie droegen ze een bikini, waarin hun verleidelijke vormen goed uitkwamen. Penn lag op haar buik op een badlaken. Lexi lag, steunend op haar ellebogen, te flirten met een jongen die naast haar stond. Zoals altijd lag Thea verveeld in een strandstoel een stukgelezen exemplaar van ‘Salem’s Lot te lezen.
Om bij hen te komen moest Gemma zich een weg door de mensen banen. Hoewel... eigenlijk hoefde ze er geen moeite voor te doen, want de menigte week uiteen zoals dat ook altijd bij Penn, Lexi en Thea gebeurde. De mensen behandelden haar nu al als een echte sirene. Ze leek er helemaal bij te horen.
‘Je staat in het licht,’ zei Penn zonder op te kijken.
Gemma stond vlak voor haar. Haar schaduw viel over Penns rug. Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Ik moet met je praten,’ zei ze.
‘Hé, Gemma.’ Lexi draaide zich om en schermde haar ogen met haar hand af. ‘Wat zie je er goed uit vandaag.’
‘Dank je,’ reageerde Gemma terloops, maar haar blik bleef op Penn gericht. ‘Hoorde je me?’
‘Ja. Je wilt met me praten.’ Penn lag roerloos op haar badlaken. ‘Ga je gang. Praat maar.’
Gemma keek om zich heen. De badgasten waren met allerlei dingen bezig, zoals zich insmeren, lezen of zandkastelen bouwen. Het was niet zo dat ze de sirenen zaten aan te staren. Toch zaten ze te dichtbij, te veel boven op elkaar, dus helemaal negeren konden ze de sirenen niet.
‘Niet hier,’ zei Gemma op gedempte toon.
‘Dan moeten we maar een andere keer afspreken,’ zei Penn.
‘Nee, nú.’
‘Sorry, ik ben nu met iets anders bezig.’ Penn hief haar hoofd op en keek Gemma boos aan. ‘Je zult echt geduld moeten hebben.’
‘Ik blijf net zo lang hier totdat je met me meegaat.’
Thea slaakte een zucht. ‘Ga toch met haar mee, Penn. Anders blijft ze ons lastigvallen.’
‘Als ik ga, gaan we allemaal,’ zei Penn.
Thea rolde met haar ogen. ‘Oké,’ zei ze terwijl ze haar boek dichtklapte en in haar tas stopte. ‘Dan gaan we. Kom, Lexi, pak je spullen.’
‘Wat?’ Lexi keek verbaasd op. ‘Komen we hier dan niet meer terug?’ Ze zag Thea opstaan. ‘Natuurlijk komen we terug,’ zei ze. ‘We vragen iemand om op onze spullen te passen.’ Ze wendde zich tot een oudere man die naast haar zat. ‘Wilt u alstublieft even op onze spullen letten? We zijn zo weer terug.’
‘Ja, natuurlijk.’ Hij knikte geestdriftig en wierp Lexi een glimlach toe.
‘Bedankt.’ Lexi stond op en veegde het zand van haar benen. ‘Oké, ik ben zover.’
Terwijl ze achter Penn aan het strand af liepen, werden ze door wel zes jongens gegroet, maar alleen Lexi groette terug. Gemma, die meestal toch ook wel wat mannelijke aandacht kreeg, scoorde zelf ook genoeg bewonderende blikken, maar ze kon er niet van genieten.
Eenmaal uit het zicht van de badgasten bleven ze staan op een rotsachtig plateautje dat in de baai uitstak. Thea trok haar bikinibroekje uit en liep de zee in.
Gemma stond te ver weg om te zien hoe haar benen in een staart veranderden, maar dat het gebeurde, wist ze zeker.
‘Zullen we gaan zwemmen?’ stelde Lexi voor. Ook zij trok haar broekje uit.
‘Ik heb geen zin,’ loog Gemma. ‘En trouwens, ik wilde met jullie praten.’
Met haar broekje iets onder haar heupen keek Lexi Gemma en Penn beurtelings aan.