‘Dat zit wel goed,’ zei hij, haar bezwaar wegwuivend. ‘Ik ben blij dat het goed met haar gaat. Gemma lijkt me een prima meid.’
‘Vroeger wel,’ stemde Harper in. ‘Maar ik weet niet wat haar de laatste tijd mankeert.’
‘Ze draait wel bij. Je hebt haar goed opgevoed.’
‘Zo klinkt het alsof ik haar moeder ben,’ zei Harper. Ze lachte als een boer die kiespijn heeft. ‘Vind je dat ik me als haar moeder gedraag?’
Daniel haalde zijn schouders op. ‘Je gedraagt je in elk geval niet als iemand van achttien,’ verduidelijkte hij.
‘Ik heb anders ook een hoop zorgen aan mijn hoofd,’ reageerde ze stekelig, alsof hij haar van iets vreselijks had beschuldigd.
‘Dat is te zien,’ zei hij met een knikje.
Harper wreef over haar nek en wendde haar blik van hem af. Ze keek naar de bibliotheek aan de overkant en vroeg zich af hoe Marcy zich er doorheen sloeg. ‘Ik moet weer eens gaan,’ zei ze terwijl ze in haar zak naar geld zocht.
‘Nee, laat maar.’ Hij maakte een afwerend gebaar met zijn hand. ‘Ik trakteer.’
‘Maar ik was je toch nog iets verschuldigd vanwege dat ijsje?’
‘Dat was maar een grapje. Ik betaal.’
‘Weet je het zeker?’ vroeg ze.
‘Ja,’ zei hij. De schuldige blik in haar ogen maakte hem aan het lachen. ‘Als je er zoveel moeite mee hebt, mag jij de volgende keer betalen.’
‘En als er nu geen volgende keer komt?’ vroeg Harper terwijl ze hem sceptisch aankeek.
Daniel haalde zijn schouders op. ‘Dan niet,’ zei hij, ‘maar die komt er wel, denk ik.’
‘Oké.’ Iets anders wist ze niet meer te zeggen. ‘Bedankt voor de cola.’ Ze stond op.
‘Geen dank,’ zei Daniel.
‘Ik zie je wel weer een keer.’
Hij knikte en stak heel even zijn hand op.
Terwijl ze naar de deur liep, hoorde ze Pearl nog vragen of hij zin had in een stuk taart. Ze stak de straat over naar de bibliotheek. Het kostte haar de grootste moeite om niet over haar schouder nog een keer naar Daniel te kijken.
13
Rebellie
Behalve huisarrest had Gemma ook een andere straf: Harper helpen met schoonmaken. Eigenlijk had ze zichzelf die straf opgelegd, omdat ze zich op die manier minder schuldig voelde voor het feit dat Harper en vader zo bezorgd om haar waren geweest.
Volgens Gemma was de badkamer schoonmaken Harpers minst favoriete klusje. Tenminste, daar klaagde ze altijd over. Dus nam ze dat karweitje van haar over. Toen ze amper vijf minuten bezig was met het schrobben van de binnenkant van de toiletpot begon ze al spijt te krijgen van haar aanbod.
Het toilet was nog niet eens het ergste. Dat besefte ze toen ze bezig was met de douche en met name het afvoerputje. Ze werd er kotsmisselijk van. Volgens Harper waren het altijd Gemma’s haren die voor verstopping zorgden, maar dat had ze tot nu toe niet kunnen geloven.
Zonder de gele rubberhandschoenen die ze droeg had ze dit klusje niet aangekund. Terwijl ze er een lange, natte sliert uittrok, die sterk aan een verzopen rat deed denken, viel haar oog op iets wat glinsterde in het licht.
Voorzichtig haalde ze het ding tussen de haren vandaan, en toen ze zag wat het was, liet ze de sliert haren vallen. Het was weer zo’n vreemde doorschijnende schub die ze eerder in de spons had gevonden en al bijna weer was vergeten. Tenminste, dat had ze geprobeerd.
Gemma leunde tegen de muur van de douche en staarde naar de grote schub in haar gehandschoende hand.
Er was iets heel vreemds met haar gaande. Vanaf het moment dat ze uit die fles had gedronken, voelde ze zich anders dan anders.
Niet dat het allemaal negatief was. Integendeel. Gemma vond de veranderingen eigenlijk helemaal niet zo slecht.
Oké, ze had Alex gisteren gebeten, maar hij had er niet echt iets aan overgehouden. Ook hadden ze heftiger gezoend dan anders, maar dat vond ze eigenlijk wel prettig. Het was fijn om zo met hem te zoenen.
Haar lichaam genas in een belachelijk snel tempo. Alle blauwe plekken en sneeën waren binnen vierentwintig uur verdwenen.
Op de training had ze haar beste tijden gezwommen. De trainer was totaal ondersteboven geweest van haar snelheid. Wat haar het meest verbaasde was dat ze zich zelfs had ingehouden. Als ze nog sneller had gezwommen, was ze bang dat hij zou denken dat ze doping gebruikte.
In het zwembad was weer hetzelfde met haar huid gebeurd. Dat gekke gevoel alsof er vlinders van haar dijen naar haar tenen fladderden. Maar omdat het geen onprettig gevoel was, maakte ze zich er niet druk om.
Waarom zou ze zich ook zorgen maken? Alles was toch in orde?
Maar toch... er bleef haar iets dwarszitten. Dat ze Alex had gebeten kon ze maar moeilijk van zich afzetten. Ze had hem sindsdien niet meer gesproken. Waarschijnlijk zou hij het afdoen als iets wat in een moment van passie kon gebeuren, iets kinkyachtigs. Maar dat was het niet.