‘Goh, Marcy, wat ben jij toch een aardige meid,’ zei Alex.
‘Ik doe mijn best,’ zei Marcy schouderophalend.
Praktisch de hele stad was uitgelopen voor de picknick. Overal klonken stemmen en muziek, maar plotseling verstomde het lawaai en leek iedereen aan de picknicktafels op gedempte toon te praten.
Harper keek om zich heen om te zien wat er aan de hand was. Vrij snel was het haar duidelijk waarom het zo stil was. De menigte week uiteen zodat Penn, Lexi en Thea vrij baan hadden. De drie meisjes liepen rechtstreeks op Harper en Gemma af.
Penns jurk was zo laag uitgesneden dat haar borsten er uitpuilden. Vlak voor de picknicktafel bleef ze staan en zette haar handen in haar zij.
‘Alles goed met jullie?’ vroeg ze glimlachend.
‘Ja, hoor,’ zei Luke gretig. Hij was zich totaal niet bewust van de spanning die de meisjes veroorzaakten. ‘Ik... eh... ik heb het prima naar mijn zin. Jullie zien er trouwens fantastisch uit. Ik bedoel... jullie zien eruit alsof jullie het ook naar je zin hebben.’
‘Nou, bedankt.’ Penn keek op hem neer en likte hongerig langs haar lippen.
‘Je mag er zelf ook best zijn,’ voegde Lexi eraan toe. Ze boog zich naar hem toe, trok aan een krul en liet hem terugspringen. Luke keek gemaakt verlegen en giechelde als een schooljongen.
‘Kunnen we iets voor jullie doen?’ vroeg Gemma.
Harper zag hoe Penn haar zus met haar donkere ogen aanstaarde. Gemma hief haar kin op en keek uitdagend terug. Maar toen zag Harper iets wat het bloed in haar aderen deed stollen: de kleur van Penns ogen veranderde van bijna zwart in een vreemde goudkleurige tint.
Met haar eigenaardige vogelogen keek ze Gemma langdurig aan, maar die weerstond haar blik, alsof ze de griezelige kleurverandering niet had gezien.
Net zo plotseling als ze waren verkleurd kregen Penns ogen weer hun normale zielloze kleur. Harper keek om zich heen, maar niemand anders leek iets te zijn opgevallen. Ze vroeg zich af of ze het zich had verbeeld.
‘Nee, hoor.’ Penn trok in een verleidelijk gebaar één schouder op. ‘We komen alleen maar even hallo zeggen. We kennen nog niet zoveel mensen in de stad en willen graag nieuwe vrienden maken.’
Thea gedroeg zich niet alsof ze zo graag nieuwe vrienden wilde maken. Ze hield zich een beetje afzijdig, draaide haar lange, rode haren om haar vinger en keek niemand aan tafel aan.
‘Je hebt toch al twee vriendinnen,’ zei Harper, met een hoofdknikje naar Lexi en Thea.
‘Hoe meer hoe beter, toch?’ zei Penn, terwijl Lexi naar Luke knipoogde waarop hij weer in de lach schoot. ‘En een vriendin als Gemma kunnen we zeer zeker gebruiken.’
Net toen Harper haar wilde vragen waarom ze hun oog op haar jongere zusje hadden laten vallen, nam Marcy het woord.
‘Wacht eens,’ zei ze met haar mond vol kaaswafel. ‘Jullie waren eerst toch met z’n vieren?’ Ze at haar mond leeg en keek de meisjes aan. ‘Wat hebben jullie met haar gedaan? Hebben jullie haar opgegeten? En haar daarna uitgekotst? Want jullie hebben natuurlijk alle drie boulimie.’
Penn keek haar zo woedend aan dat Marcy ineenkromp. Ze sloeg haar ogen neer en hield haar zakje kaaswafels dichter bij zich alsof ze bang was dat Penn het van haar wilde afpakken.
‘Zijn jullie al in de draaimolen geweest?’ vroeg Harper om te voorkomen dat Penn haar collega zou vermorzelen. Ze durfde haar niet eens meer te vragen waarom ze zoveel belangstelling voor Gemma had. Vooral niet nadat ze die blik in haar vogelogen had gezien.
Maar op Penns gezicht verscheen nu haar gebruikelijke zoetsappige glimlach. Harper zag dat Penns tanden opvallend scherp waren. Als ze niet beter wist, zou ze bijna denken dat de snijtanden iets langer en puntiger waren dan een paar seconden geleden.
‘Nee, we zijn er net,’ zei Penn met haar mierzoete babystemmetje. ‘We hebben nog niet eens rondgekeken.’
Nu de griezelige glimlach van Penn was verdwenen ontspande Harper zich een beetje en zelfs Marcy durfde weer naar Penn op te kijken.
‘Ik zou zó graag een teddybeer winnen,’ zei Lexi op zangerige toon.
Zowel Alex als Luke keek haar aan. Luke’s mond viel open van bewondering. Ook Harper leunde naar voren. Ze kon het niet verklaren, maar ze hing aan Lexi’s lippen, alsof ze de meest fascinerende dingen zei. Zelfs de mensen om hen heen kwamen iets dichterbij staan om naar Lexi te kijken.
‘Wat denk je?’ Lexi hield haar hoofd een beetje schuin en keek Luke aan. ‘Zou je een beer voor mij kunnen winnen?’
‘Tuurlijk!’ riep Luke opgewonden en hij sprong zo snel op dat hij bijna over de bank struikelde. ‘Ik bedoel... eh... Ja, ik wil heel graag een beer voor je winnen.’
‘Hiep hoi!’ zei Lexi, en ze stak haar arm door de zijne.