‘Pap! Kijk niet zo!’ riep Gemma.
Brian wachtte nog een seconde voor hij naar binnen kwam. Hij deed de achterdeur achter zich op slot en knipte de buitenlamp aan. Toen hij de keuken binnenliep, liep Gemma nerveus te ijsberen.
‘Je hoeft me niet zo te controleren, hoor.’
‘Je deed er een halfuur over om de vuilniszak weg te brengen,’ zei Brian, leunend tegen het aanrecht. ‘Ik wilde alleen maar weten of je niet gekidnapt was of door wilde eekhoorns was aangevallen.’
‘Niet dus.’ Gemma bleef staan en haalde diep adem.
‘Wil je me vertellen waar je mee bezig was?’
‘Nee.’ Ze keek hem strak aan.
‘Luister, Gemma. Je bent zestien en ik begrijp heus wel dat je met jongens wilt omgaan.’ Hij wipte van zijn ene voet op de andere. ‘En Alex is echt geen kwaaie jongen, maar ik vind hem wel iets te oud voor je. Bovendien gaat hij binnenkort het huis uit.’
‘Toe nou, pap. We hebben alleen maar gezoend, hoor.’ Gemma schrok ervan dat ze dit er zomaar tegen haar vader uitflapte.
‘Dus... eh... jullie hebben wat samen?’ vroeg Brian voorzichtig.
‘Weet ik veel.’ Ze haalde haar schouders op. ‘We hebben alleen maar gezoend, zei ik toch.’
‘Nou, laat het daar ook maar bij,’ zei Brian. ‘Je bent nog veel te jong om je aan iemand te binden. Richt je aandacht maar op je zwemtraining.’
‘Pap,’ zei Gemma. ‘Mag ik dat alsjeblieft zelf weten?’
‘Oké,’ zei hij met tegenzin. ‘Maar als hij aan je zit, vermoord ik hem. En als hij je pijn doet, vermoord ik hem ook.’
‘Dat weet ik toch.’
‘Maar weet hij het ook?’ Hij gebaarde naar het huis van de buren. ‘Ik wil ook wel naar hem toe gaan om het hem te zeggen.’
Gemma hief haar handen omhoog. ‘Niet doen, pap,’ zei ze. ‘Het is duidelijk wat je bedoelt. En als je het niet erg vindt, ga ik nu naar bed want morgen moet ik vroeg op om te zwemmen.’
‘Morgen is het zondag. Het zwembad is dicht.’
‘Ik ga naar de baai. Vanavond ben ik niet geweest en ik moet nu eenmaal het water in.’
Brian knikte en liet het erbij. Gemma rende de trap op naar haar kamer. Vanonder Harpers slaapkamerdeur zag ze licht. Ze was dus nog wakker. Waarschijnlijk lag ze te lezen. Gemma glipte zachtjes haar eigen kamer in, hopend dat haar zus haar niet hoorde.
Stel je voor dat Harper vanuit haar slaapkamerraam had gezien dat ze met Alex had gezoend. Of misschien had ze haar gesprek met Brian van zo-even afgeluisterd. Het laatste waar Gemma zin in had was alles opnieuw met Harper te moeten bespreken, vooral omdat ze zelf niet eens wist wat ze ervan moest denken.
Ze liet zich op haar bed vallen. Aan het plafond zaten lichtgevende plastic sterren geplakt, waarvan er nog maar een paar zwak licht gaven. Met een glimlach staarde ze ernaar. Ze deden haar aan Alex denken.
Toen ze acht jaar was en ’s nachts vaak last had van angstaanvallen, had Harper de sterren voor haar op het plafond geplakt. En Alex had daarbij geholpen om de sterrenbeelden waarheidsgetrouw in kaart te brengen.
Het was vreemd om nu aan hem te denken. Ze had hem altijd als de nerdy vriend van haar zus beschouwd. Ineens was er iets veranderd. Als ze aan hem dacht, begon haar hart sneller te kloppen en kreeg ze een warm gevoel in haar buik.
Toen ze onder de dekens kroop, vroeg ze zich af wanneer ze weer de kans zou krijgen om met hem te zoenen. Die vraag hield haar nog lange tijd wakker en in gedachten beleefde ze de avond telkens opnieuw. Toen ze eindelijk in slaap viel, lag er een glimlach op haar gezicht.
De volgende morgen werd ze met een schok wakker van de wekker die naast haar bed stond. De zon kwam net op en wierp een oranje gloed door haar gordijnen. Het was verleidelijk de snooze-knop aan te zetten, maar omdat ze gisteren al niet had gezwommen, kon ze niet weer een dag overslaan.
Tegen de tijd dat ze klaar was om te vertrekken, lag heel Capri te baden in de zon. Omdat zowel Harper als Brian nog lag te slapen, liet Gemma een briefje achter op de koelkast om hun te laten weten dat ze naar de baai van Anthemusa was.
Ze zette Lady Gaga op haar iPod keihard aan en sprong op haar fiets. Het was nog vroeg. De stad was nog in diepe rust. Gemma vond dat veel fijner dan wanneer de straten afgeladen waren met toeristen.
Het leek of ze sneller bij de baai was dan normaal. Ze fietste harder dan anders. Ze had het gevoel alsof ze op een wolk zat. Eén kus van Alex en de hele wereld zag er zonniger uit.
Deze keer ging ze niet zoals gebruikelijk via het cipressenbos naar de zee. Het pad ernaartoe was met de fiets niet begaanbaar en bovendien kon ze hem daar niet zomaar laten staan. In plaats daarvan fietste ze naar de haven, vlak bij de plek waar haar vader werkte.
Ze zette haar fiets tegen een paal. Nadat ze zich tot op haar badpak had uitgekleed, stopte ze haar afgeknipte jeans, topje en slippers in haar rugzak. Ze haalde haar kettingslot door de riemen van de rugzak en maakte hem aan de fiets vast en sloot hem af.