Hij lachte. 'Afgaande op de afgelopen tijd moet ik het helaas met je oneens zijn. Maar ik hoop dat de lieve jongen die jij je herinnert er nog steeds is ergens achter al die vijandigheid en kribbigheid.'
Op het halve uur las Paris van een beeldscherm een paar hoofdpunten van het nieuws voor, daarna volgden een paar minuten reclameboodschappen, waarin ze telefoontjes aannam. Een beller vroeg haar mee uit; ze wees het verzoek vriendelijk af.
'Misschien had je ja moeten zeggen,' plaagde Dean. 'Hij klonk wanhopig.'
'Wanhopig dronken,' zei ze, terwijl ze zijn glimlach beantwoordde en het telefoontje van de Vox Pro verwijderde.
Het volgende telefoontje was afkomstig van een lacherig stel dat zich zojuist had verloofd. 'Hij vroeg of ik een fles wijn wilde openmaken en toen gaf hij me een glas met de ring erin.' Zelfs haar geschreeuw kon een charmant Brits accent niet verhullen. 'Mijn vriendinnen in Londen zullen het niet geloven! Als meisjes keken we trouw naar Dallas, en we droomden ervan dat we op een dag een knappe Texaan zouden tegenkomen.'
Paris moest lachen om de duidelijke verrukking van de jonge vrouw, en vroeg wat voor nummer ze wilden horen.
'She's Got A Way. Hij zegt dat Billy Joel het voor mij had kunnen schrijven.'
'Ik weet zeker dat hij gelijk heeft. Vind je het goed als ik ons gesprek met de luisteraars deel?'
'Fantastisch!'
Paris schreef hun namen op en beantwoordde nog een paar telefoontjes. Na de reeks reclameboodschappen zond ze het gesprek met het verloofde stel uit, gevolgd door het lied waar ze om hadden verzocht, daarna Precious and Few en ten slotte The Rose.
Het bedienen van het controlepaneel was een tweede natuur voor haar, dus kon ze dat allemaal doen terwijl ze hun gesprek over Gavin voortzette. 'Wat zei hij toen je vertelde dat je Melissa Hatcher had ontmoet?' vroeg ze.
'Hij deed net of hij haar niet kende,' antwoordde Dean.
Paris keek hem onderzoekend aan; hij las haar gedachte.
'Ja, mij stoort dat ook. Waarom wilde hij niet toegeven dat hij haar kende? Hij gaf ook niet toe dat hij Janey Kemp kende, totdat ik druk op hem uitoefende.'
'Hoe goed kent hij haar?'
'Niet zo goed. Tenminste, dat zei hij tegen me. Maar tegenwoordig krijg ik niet altijd de waarheid te horen.'
'Niet zoals toen hij het wiel van zijn fiets had verbogen?'
'Weet je dat nog?'
'Jack en ik waren voor een barbecue naar je huis gekomen, en Gavin logeerde dat weekend bij jou. Hij had een eind gefietst met kinderen uit de buurt, maar toen hij thuiskwam, liep hij met zijn fiets aan de hand, want de spaken van zijn voorwiel waren bijna helemaal verbogen. Je vroeg of hij op het achterwiel had gefietst. En toen hij bekende, stuurde je hem naar zijn kamer, waar hij de rest van de avond moest blijven.'
'Dat zou straf genoeg zijn, omdat hij het heel fijn vond als jij en Jack op bezoek waren. Maar ik liet hem ook klusjes doen om voldoende geld te verdienen en het wiel door een nieuw te vervangen.'
'Een strenge maar goede opvoeding, Dean.'
'Vind je?'
'Ja. Je maakte je standpunt over de waarde van bezit duidelijk, maar je was niet boos over de schade aan de fiets.'
Hij glimlachte. 'Ik had duizend keer tegen hem gezegd dat hij niet op het achterwiel mocht rijden of over stoepranden springen, omdat het gevaarlijk was. Ik wilde niet dat hij een orgaandonor werd.'
'Ja, hij had net zogoed met zijn hoofd tegen het trottoir kunnen slaan of zijn nek kunnen breken. Je was van streek om wat er kon zijn gebeurd, en daarom was je boos.'
'ik had dat misschien aan hem moeten uitleggen.'
'Hij wist het,' zei ze zacht.
Dean keek haar aan; het contact was meer dan alleen visueel. Het duurde tot aan het eind van het lied van Bette Midler. Daarna richtte Paris haar aandacht weer op het bedieningspaneel en zette de microfoon aan.
'Vergeet niet om morgenochtend af te stemmen op Charlie en Chad. Zij zullen je gezelschap houden terwijl je naar je werk rijdt. Hier is Paris Gibson met een romantisch programma van klassieke liefdesliedjes. De telefoonlijnen staan open tot twee uur. Bel me.'
Toen de volgende serie liedjes begon, keek ze naar de logmoni- tor. 'Nog maar negen minuten te gaan.'
'Belde hij gisteravond niet rond deze tijd?' Toen ze knikte zei hij: 'Kun je ononderbroken met hem praten als hij belt?'
Ze wees naar de aftelklok op het scherm. 'Dat is de tijd die nog over is voor alles wat is ingeprogrammeerd. Na deze volgen nog twee series.'
'Dus na het laatste lied zul je amper genoeg tijd hebben om afscheid te nemen en de uitzending te beëindigen.'
'Klopt.'
Hij keek naar de knoppen van de telefoonlijnen, waarvan er drie knipperden. 'Als het Valentino niet is, maak het dan kort. Hou de lijnen open. En als hij het wél is, vergeet dan niet te vragen of je met Janey mag praten.'
Ze haalde diep adem, keek of Dean een vinger aan de opnameknop van de draagbare cassetterecorder had, en beantwoordde toen een van de telefoonlijnen. Rachel vroeg een lied aan voor haar man Pete. It Might Be You.