'Je kunt vergeten dat ik je ooit nog een keertje help,' had de rechter gebruld. 'Als je wéér wordt opgepakt wegens rijden onder invloed, zal ik geen poot meer voor je uitsteken. Dan komt het maar op je strafblad!'
Janey had verveeld geantwoord: 'Nou en?'
Ze waren zó hard gaan schreeuwen en schelden, dat Marian bang was geweest dat de buren het zouden horen, ondanks de tientallen meters brede, keurig verzorgde groenstrook tussen hun huis en dat van de buren. De ruzie was geëindigd toen Janey haar kamer binnenstormde, de deur met een klap achter zich dichtsloeg en hem op slot deed. Ze had de hele dag geen woord tegen een van hen beiden gezegd.
Blijkbaar had het laatste dreigement van de rechter indruk gemaakt. Janey was thuis, en volgens haar maatstaven was het vroeg. Marian bleef voor haar deur staan en bracht haar hand omhoog om op de deur te kloppen. Maar toen hoorde ze door de deur heen de stem van de vrouwelijke diskjockey naar wie Janey luisterde als ze in een goed humeur was. De dj was een welkome afwisseling van de afschuwelijke dj's op de psychedelische rocken rapstations.
Janey kreeg altijd een woedeaanval als ze het gevoel had dat haar privacy werd geschonden, en haar moeder voelde er niets voor om deze fragiele vrede te verstoren. Daarom klopte ze niet, maar liet haar hand zakken en liep door de gang naar de ouderslaapkamer.
Toni Armstrong werd met een schok wakker.
Ze lag doodstil en luisterde of ze een geluid hoorde dat haar misschien had gewekt. Had een van de kinderen haar geroepen? Was Brad aan het snurken?
Nee, het huis was stil, op het lage gezoem van de airco na. Ze was niet wakker geworden door een geluid. Zelfs niet door de luidruchtige ademhaling van haar man, want het kussen naast het hare was onbeslapen.
Toni stond op en trok een dunne ochtendjas aan. Ze keek hoe laat het was. Twintig voor twee. En Brad was nog steeds niet thuis.
Voordat ze naar beneden ging, controleerde ze de kinderkamers. De meisjes werden 's avonds elk in hun eigen bed gestopt, maar uiteindelijk sliepen ze onveranderlijk samen in één bed. Het leeftijdsverschil tussen hen was slechts zestien maanden. Daarom werden ze vaak ten onrechte voor een tweeling aangezien. Ze zagen er nu vrijwel hetzelfde uit, hun kleine, stevige lichamen dicht tegen elkaar aan gedrukt, verwarde haren op het kussen dat ze deelden. Toni trok een laken over hen heen. Daarna stond ze even hun onschuldige schoonheid te bewonderen alvorens op haar tenen de kamer uit te lopen.
De vloer van de slaapkamer van haar zoon was bezaaid met speelgoedruimteschepen en speelgoedstrijders. Ze waakte er angstvallig voor nergens op te trappen terwijl ze naar het bed liep. Hij lag op zijn buik te slapen, zijn benen gespreid, één arm hing over de zijkant van het bed.
Ze maakte van de gelegenheid gebruik om zijn wang te strelen. Hij had de leeftijd bereikt waarop hij grimaste en terugdeinsde wanneer ze hem haar genegenheid toonde. Als oudste vond hij dat hij zich stoer, als een man, moest gedragen.
Maar het idee dat hij een man zou worden, vervulde haar met een wanhoop die aan paniek grensde.
Toen ze de trap afliep kraakten er treden. Toni hield van een huis met eigenaardigheden en gebreken. Die gaven het karakter. Ze hadden geluk gehad toen ze dit huis kochten. Het stond in een goede buurt, vlak bij een basisschool. De prijs was verlaagd door eigenaren die het dolgraag wilden verkopen. Er moest het een en ander aan het huis worden opgeknapt, maar ze had aangeboden dat voornamelijk zélf te doen om binnen hun budget te blijven.
Ze had het er druk mee gehad, terwijl Brad zich in zijn nieuwe praktijk had geïnstalleerd. Ze had de tijd en de moeite genomen eerst de noodzakelijke reparaties uit te voeren en de boel dan pas te verfraaien. Haar geduld en ijver waren beloond. Het huis was niet alleen mooier vanbuiten, maar ook solide vanbinnen. De gebreken waren niet met een verse laag verf verdoezeld zonder eerst te zijn gerepareerd.
Helaas was niet alles zo makkelijk te herstellen als huizen.
Zoals ze al had gevreesd waren alle kamers beneden donker en leeg. In de keuken zette ze de radio aan om de onheilspellende druk van de stilte af te weren. Ze schonk een glas melk in waar ze eigenlijk geen zin in had en dwong zichzelf het rustig leeg te drinken.
' Misschien deed ze haar man onrecht. Misschien woonde hij inderdaad een cursus over belastingen en financiële planning bij. Tijdens de avondmaaltijd had hij gezegd dat hij het grootste deel van de avond weg zou zijn.
'Weet je niet meer, schat,' had hij gezegd toen ze haar verbazing had getoond, 'dat ik je dit eerder deze week heb verteld?'
'Nee, want je hébt het me niet verteld.'
'Het spijt me. Ik dacht dat ik het had gedaan. Ik was het wel van plan. Geef de aardappelsalade even door, alsjeblieft. Tussen haakjes, die smaakt heerlijk. Wat is dat voor kruid?'
'Dille. Ik hoor nu voor het eerst dat je vanavond een cursus hebt, Brad.'