'Ik vond het vanmiddag toen ik naar je praktijk ging, waar je schitterde door afwezigheid, Brad. Je had tegen niemand gezegd waar je heen ging en hebt urenlang je mobieltje niet aangenomen. Dus ben ik niet degene die zich moet verdedigen. Ik weiger me te verontschuldigen voor het schenden van je privacy als dit erdoor wordt beschermd.'
Nu hij geconfronteerd werd met het bewijs van zijn ziekte verloor hij zijn vechtlust. Zowel geestelijk als lichamelijk stortte hij in. Hij pakte een stoel en ging aan de tafel zitten. Zijn schouders zakten in en zijn handen vielen lusteloos in zijn schoot.
Toni haalde een plastic vuilniszak uit de kelderkast en stopte er de verzameling schunnige foto's en tijdschriften in. Daarna bond ze de zak met een touwtje dicht en bracht hem naar de garage.
'Ik zal hem morgenochtend naar een afvalcontainer brengen,' zei ze tegen Brad toen ze weer binnenkwam. 'Ik moet er niet aan denken dat de zak per ongeluk opengaat en dat onze buren, of zelfs maar de vuilnismannen, zien wat erin zit.'
'Toni, ik... Er is echt niets wat ik ter verdediging kan aanvoeren, hè?'
'Deze keer niet.'
'Ga je bij me weg?' Hij pakte haar hand en hield hem stevig vast. 'Niet doen, alsjeblieft. Ik hou van je. Ik hou van de kinderen. Maak ons gezin alsjeblieft niet kapot.'
'Ik maak niets kapot, Brad,' zei ze terwijl ze haar hand lostrok. 'Dat doe jij.'
'Ik kan er niets aan doen.'
'Des temeer reden om je te verlaten en de kinderen mee te nemen. Wat als een van hen die foto's had gevonden?'
'Ik zorg ervoor dat dat niet gebeurt.'
'Je zorgt ervoor dat je het verstopt, zoals een drugsverslaafde zijn voorraad drugs verstopt of een alcoholist een fles voor in geval van nood.'
'Kom nou,' riep hij.
Zijn berouw begon geleidelijk aan te verdwijnen en ervoor in de plaats kwam vijandig, defensief gedrag. Daarna zou hij een arrogante houding aannemen. Ze hadden deze scène al zo vaak gespeeld. Zijn overgang van boeteling naar martelaar verliep volgens een vast patroon, en Toni wist hoe ze op elke fase ervan moest anticiperen.
'Een onschuldige hobby met een drugsverslaving vergelijken is belachelijk, en dat weet je,' zei Brad.
'Onschuldig? Sommige van die foto's zijn van minderjarige meisjes. Ze worden voor jullie vermaak uitgebuit door corrupte, slechte mensen. En hoe kun je het onschuldig noemen als het je carrière, ons gezinsleven, ons huwelijk aantast?'
'Huwelijk?' zei hij met een spotgrijns. 'Ik heb geen vrouw meer, ik heb een gevangenbewaarster.'
'Als je zo doorgaat eindig je misschien wel in de gevangenis, Brad. Is dat wat je wilt?'
Hij rolde met zijn ogen. 'Ik ga niet naar de gevangenis.'
'Misschien wel, tenzij je aan jezelf en anderen toegeeft dat je een seksverslaafde bent en zorgt dat je de hulp krijgt die nodig is om ertegen te vechten.'
'Seksverslaafde.' Hij snoof. 'Hoor je wel hoe absurd dat klinkt, Toni?'
'Dr. Morgan vindt het met absurd klinken.'
'Jemig. Heb je hem gebéid?' 'Nee, hij belde mij. Je bent in geen drie weken naar de therapie- groep geweest.'
'Omdat het zonde van de tijd is. Het enige waar die kerels over praten, is over masturberen. Nu vraag ik je, is dat een productieve manier om een avond door te brengen?'
'De rechter heeft je verplicht de bijeenkomsten bij te wonen.'
'Je gaat zeker klikken bij mijn reclasseringsambtenaar. Hem vertellen dat ik stout ben geweest. Dat ik niet naar de therapie ben gegaan met de andere perverse personen.'
'Dat hoef ik hem niet te vertellen. Dr. Morgan heeft dat al gedaan.'
'Dr. Morgan is de ergste griezel van de groep!' riep hij uit. 'Hij is zelf een afkickende "verslaafde". Wist je dat?'
Ze ging onverstoorbaar door. 'Als je twee keer achter elkaar verstek laat gaan, moet dr. Morgan dat bij de reclasseringsambtenaar melden. Morgenochtend om tien uur heb je een afspraak met hem. Het is verplicht.'
'Het doet er zeker niet toe dat ik afspraken met patiënten moet afzeggen en me de woede van mijn collega's op de hals haal?'
'Dat is een consequentie die je zult moeten aanvaarden.'
'Net zoals op de sofa slapen, neem ik aan.'
'Dat heb ik liever, ja.'
Zijn ogen vernauwden zich en keken haar dreigend aan. 'Uiteraard. Aangezien je kennelijk een hekel hebt aan wat we in bed doen.'
'Dat is niet eerlijk.'
'Eerlijk? Ik zal je zeggen wat niet eerlijk is. Dat is een vrouw hebben die liever rondsnuffelt dan neukt. Wanneer hebben we het voor het laatst gedaan? Kun je het je nog herinneren? Nee, dat betwijfel ik. Hoe kun je aan seks denken als je het zo druk hebt met spioneren?'
Hij ging staan en liep naar haar toe, legde zijn hand op haar nek en kneep erin. Zó hard, dat het niets meer met genegenheid te maken had.
'Als jij vaker zin had, zou ik misschien niet mijn toevlucht hoeven nemen tot het bekijken van mijn schunnige foto's.'
Hij trok haar naar zich toe, maar ze wendde haar hoofd af om zijn kus te ontwijken en probeerde hem weg te duwen. Maar hij drukte haar naar achteren tegen het aanrecht en pinde haar vast. Geschokt riep ze uit: 'Hou op, Brad. Dit is niet leuk.'