Maar hij was niet waar hij hoorde te zijn. Hij had de praktijk vroeg verlaten, zonder verklaring en zonder iemand te vertellen waar hij heen ging. Het was een bekend patroon, een herkenbaar signaal, dat haar ontmoedigde, dat het rechtvaardigde dat ze de sloten van zijn bureauladen openbrak.
Even later werd haar vermoeden bevestigd. In de onderste la vond ze een schat aan pornografie.
Het gedrukte materiaal varieerde van betrekkelijk zachte tot zeer expliciete, harde porno. Een aantal van de grofste foto's, zowel qua onderwerp als qua compositie, was ongetwijfeld door amateurfotografen genomen.
Brad was een verslaafde. Zoals alle verslaafden was hij gevoelig voor uitspattingen. En tijdens zo'n uitspatting kon een verslaafde iets doen wat hij of zij gewoonlijk niet deed. Zoals het seksueel intimideren van een medewerker of het liefkozen van een minderjarige patiënte.
En Joost mocht weten wat nog meer.
***
Er lag een natte zwembroek op de vloer toen Dean het huis door de bijkeuken binnenkwam. Hij vond Gavin half liggend op de sofa in de televisiekamer. Met de afstandsbediening in zijn hand zapte hij in het wilde weg en veranderde om de tien seconden van zender. Hij had alleen een handdoek om zijn middel, en zijn haar was nat.
'Hallo, Gavin.'
'Hallo.'
'Ben je in het zwembad geweest?'
Terwijl hij zijn blik op het televisiescherm gericht hield, antwoordde Gavin: 'Nee. Ik vind het gewoon lekker om met een handdoek om te lanterfanten.'
'Als je de natte handdoek naar de bijkeuken brengt, kun je ook de zwembroek oprapen die je op de vloer hebt achtergelaten.'
Gavin zapte gewoon door.
'Neem een douche, dan gaan we daarna eten,' zei Dean.
'Ik heb geen honger.'
'Neem een douche, daarna gaan we eten,' herhaalde Dean.
'En als ik dat niet doe, ga je me dan weer slaan?'
Blijkbaar toonde de blik die Dean hem toewierp dat zijn geduld begon op te raken. Gavin gooide de afstandsbediening neer en slenterde de kamer uit. Vlak voordat hij door de deuropening liep, rukte hij de handdoek af en toonde Dean zijn blote billen. Of hij wilde of niet, Dean moest Gavin twee punten geven voor dit symbolische gebaar.
Zonder naar Gavins voorkeur te vragen reed hij naar Chili's, een restaurant waar ze vaak kwamen. Gavin zat te mokken op zijn bank en antwoordde met eenlettergrepige woorden op Deans pogingen tot een gesprek.
Toen hun bestelling arriveerde vroeg Dean aan Gavin of zijn hamburger klaargemaakt was zoals hij het wilde.
'Hij is goed.'
'Sorry dat we niet vaker thuis eten.'
'Maakt niet uit. Je kookkunst is waardeloos.'
Dean glimlachte. 'Dat kan ik niet tegenspreken. Je mist waarschijnlijk je moeders eigengemaakte pastasaus en haar gestoofde rundvlees.'
'Ja.'
'Maar je wilt toch alleen maar een hamburger of een pizza!'
Gavin ging onmiddellijk in de verdediging en zei: 'Wat is daar mis mee?'
'Niets. Toen ik zo oud was als jij had ik hetzelfde dieet.'
Gavin snoof alsof hij wilde zeggen dat hij niet wist dat er zo ver terug in de oude geschiedenis hamburgers en pizza's bestonden.
Dean probeerde het opnieuw. 'Ik heb vandaag een oude vriendin van me gezien. Herinner je je Paris Gibson?'
Gavin keek hem minachtend aan. 'Denk je soms dat ik achterlijk ben?'
'Het is lang geleden, en je was nog maar een jongen. Ik was er niet zeker van of je je haar herinnerde.'
'Natuurlijk wel. Zij en Jack. Ze wilden trouwen, maar hij ging dood.'
'Hij ging niet dood; hij overleefde het ongeluk. Hij is pas een paar maanden terug overleden.'
'Ze werkt nu hier bij de radio.'
Dean was verbaasd. 'Wéét je dat?'
'Dat weet iedereen. Ze is populair.'
'Ja, ik heb begrepen dat ze heel wat fans heeft. Vandaag zei ze tegen me dat ze een jonger publiek voor zich probeert te winnen. Luister je weieens naar haar programma?'
'Soms. Niet elke avond.' Gavin doopte een frietje in een klodder ketchup. 'Heb je haar opgebeld of zo?'
'Eh, nee. Ze heeft gisteravond een eigenaardig telefoontje van een luisteraar gehad.'
'Echt waar?'
'Hmm,' zei Dean, na een hap van zijn gegrilde kip te hebben genomen. 'Ze meldde het bij de politie en toen werd ik geraadpleegd. Zij en de rechercheur wilden weten wat ik ervan dacht.'
'Rechercheur? Was het zó erg?'
'Nogal.'
Dean wenkte de serveerster en vroeg of ze nog een cola voor Gavin wilde brengen. Voor iemand die geen honger had, had hij zijn hamburger in recordtijd naar binnen geschrokt. 'En breng een portie kaas en chips voor ons mee, alsjeblieft.' Gavin vroeg nooit om meer, maar Dean wist dat hij waarschijnlijk nog steeds honger had.
'Vandaag heb ik ook een vriendin van jóu gezien,' zei hij langs zijn neus weg.
'Ik heb hier geen vriendinnen. Al mijn vrienden en vriendinnen zijn in Houston, waar ik altijd heb gewoond. In mijn eigen huis. Tot mijn moeder met die klootzak trouwde.'
Daar gaan we weer, dacht Dean. 'Ze was lang alleen geweest, Gavin.'
'Ja, omdat jij van haar scheidde.'