'Nog niet. Ik wil dat je brigadier Curtis en mij alles verteld wat Janey over Valentino heeft gezegd. Elk detail dat je je kunt herinneren. Goed?'
'Dat heb ik al een keer of tien gedaan.'
'Nog één keer, alsjeblieft!'
Toen ze Curtis vonden stond hij koffie voor zichzelf in te schenken. Hij bood hun ook koffie aan, maar ze weigerden. Curtis nam een slok uit zijn plastic bekertje en zei: 'Op gevaar af aan een dood paard te trekken, zelfs een terloopse opmerking van Janey zou belangrijk kunnen zijn, Gavin.'
'Ik wou dat ik me nog iets anders kon herinneren, sir. Ze zei tegen me dat de man ouder was. Ouder dan wij, bedoel ik. Dat hij te gek was en wist hoe een vrouw behandeld wilde worden.'
'We zijn hoofdzakelijk geïnteresseerd in de fotografie,' zei Dean tegen Gavin.
'Ze zei dat hij een camerafreak was,' zei Gavin. 'Lampen, lenzen en een heleboel accessoires. Hij zette haar zélf in de juiste pose. Armen. Benen. Hoofd. Alles.'
'Kan het zijn dat ze overdreef om indruk op je te maken? Om je te laten denken dat ze een model was, zoals in Penthouse?'
. 'Dat is mogelijk,' antwoordde Gavin. 'Maar als ze overdreef had ze beslist haar huiswerk gedaan, want ze wist er veel van af. Ze had het over sluiters en belichtingssnelheid en dat soort dingen. Ze zei dat hij allerlei technische snufjes gebruikte om elke foto zo mooi mogelijk te maken, en hij werd boos als ze niet meewerkte.'
'Hij maakte niet slechts een paar pikante kiekjes,' zei Dean tegen Curtis. 'Als je de foto bestudeerde die Janey aan Gavin heeft gegeven, kun je zien dat hij door een amateur-fotograaf is genomen die artistiek probeert te zijn.'
'En je denkt niet dat Armstrong daartoe in staat is?'
'Dat wel,' zei Dean. 'Maar als je je vrouw bedriegt die hoogstwaarschijnlijk op je zit te wachten, neem je dan zoveel tijd om foto's te maken?'
Terwijl Curtis daarover nadacht wierp hij een blik achter Deans schouder. 'Wat kom je doen?'
Dean draaide zich om en zag wie Curtis had afgeleid. Agent Griggs kwam naar hen toe, maar zijn glimlach verdween bij het zien van de frons op Curtis' voorhoofd en het horen van de afkeuring in zijn stem.
'Ik... ik kreeg het alles-veilig-teken, sir, en ze zeiden dat ik mocht vertrekken. Maar ik was zeer benieuwd of Armstrong had bekend, dus ben ik...'
'Heb je Paris daar alleen achtergelaten?' vroeg Dean.
'Nou, sir, niet...'
'Wie zei dat je mocht vertrekken?'
'John Rondeau.'
Vanuit zijn ooghoek zag Dean Gavins reactie toen Rondeaus naam viel. Gavin reageerde niet met de verwachte afkeer, maar met schrik.
'Gavin? Wat is er?' Zijn zoon staarde hem met een lijkbleek gezicht aan. 'Gavin?'
'Pa...' De jongen moest zich vermannen voordat hij verder kon gaan. 'Ik moet je iets vertellen.'Door de glazen pui wierp het blauwwitte, fluorescerende licht van de hal van het radiostation een zwak schijnsel op de omringende duisternis. De lichten van de binnenstad waren onzichtbaar door de heuvels. De maansikkel was te smal om veel licht te verspreiden. Op dit uur van de nacht passeerde op de hoofdweg slechts af en toe een auto. Bijna een kilometer verderop stond het dichtstbijzijnde gebouw, een avondwinkel die om tien uur was gesloten.
Vanaf het uitkijkpunt van 101.3 FM was er niets te zien, behalve heuvels die bezaaid waren met cederbomen, zwerfkeien en hier en daar een kudde vee. Het was een ideale plek voor de zendmast, waarvan de rode lichten onophoudelijk knipperden als waarschuwing voor laagvliegende privé-vliegtuigen.
Rondeau stond naast zijn auto te wachten tot de achterlichten van Griggs patrouilleauto achter een heuvel verdwenen. Hij fronste zijn voorhoofd vol minachting voor de agenten die wegreden. Natuurlijk, hij had gewild dat ze vertrokken, maar hadden ze niet eerst het bevel waarvan hij had gezegd dat het rechtstreeks van Curtis kwam, moeten verifiëren in plaats van hem op zijn woord te. geloven? Dat soort onachtzaamheid was niet acceptabel. Morgen zou hij hen rapporteren. Daarmee zou hij niet hun genegenheid winnen, maar je werd niet bevorderd door vrienden te maken.
Hij liep naar de ingang en had de map met informatie over Stan Crenshaw bij zich. Er werd een verontrustend beeld geschetst van een man wiens verstoorde gezinsleven en persoonlijke onzekerheden tot seksuele misstappen in zijn jeugd hadden geleid. Geloofwaardige voorboden van Valentino's gestoorde gedrag.
Maar wat Rondeau het meest boos maakte was de onrechtvaardigheid van alles. Crenshaw was niet gestraft voor zijn wangedrag, want zijn oom had hem uit elke netelige situatie vrijgekocht. Daardoor had Wilkins Crenshaw geleidelijk aan een monster gecreëerd dat in staat was tot ontvoering, verkrachting, marteling en moord op een knappe jonge vrouw.
Omdat hij al zijn aandacht op Brad Armstrong richtte, had brigadier Curtis de interessante inhoud van deze map weggewuifd. Aanvankelijk had Rondeau aanstoot genomen aan de botte afwijzing, maar in feite had het in zijn voordeel gewerkt en had Curtis hem ongewild een gouden kans gegeven om de held van iedereen te worden.