En misschien zou het ook zo zijn geëindigd als zij niet de spot met je had gedreven. Maar Janey lachte je uit. Ze ontmande je met haar spot. Ze beledigde je op een manier die je niet kon verdragen.
Je verloor je zelfbeheersing en wilde haar straffen. En dat is wat je deed. Je bedacht een passende straf: seksueel misbruik. Dagenlang deed je haar pijn, tot je besloot dat je voldoende wraak had genomen en dat de deadline die je Paris had gegeven onbelangrijk was. En toen wurgde je Janey.'
Brad staarde Dean verbaasd en ontzet aan. Hij wierp een blik op Curtis, wiens gezicht onbewogen bleef. Toen legde Brad zijn armen op tafel, liet zijn hoofd erop rusten en kreunde met een gekwelde, overslaande stem: 'O, God. O, Gód.'
Curtis en Dean gaven gehoor aan het verzoek van de advocaat om een paar minuten alleen te zijn met zijn cliënt en verlieten de kamer. Curtis glimlachte en wreef zich in de handen, genietend van de 'genadeslag'.
'Hij heeft nog geen bekentenis getekend,' bracht Dean hem in herinnering.
'Het is een kwestie van pen en papier. Trouwens, je bent goed.'
'Dank je,' zei Dean afwezig. Dit was ronde één geweest van wat waarschijnlijk een langdurig en uitputtend verhoor zou zijn, maar er zaten hem een paar dingen dwars. 'Ik vroeg hem niet specifiek of hij Janey op de radio had horen praten over de jaloerse minnaar die ze op het punt stond te dumpen.'
'Maar je zinspeelde erop, en hij ontkende het niet.'
'Hij ontkende dat hij Paris over Janey had gebeld.'
'Vóórdat we het vroegen, wat voor mij "schuldig" betekent,' zei de rechercheur.
'Hij wist dat Paris bij de zaak betrokken was, want dat is op het journaal geweest. De lijst met de telefoonnummers die hij de afgelopen maanden heeft gedraaid, weerlegt de beschuldiging dat hij haar heeft gebeld.'
. 'Er zijn diverse manieren waarop hij die belletjes kan hebben gepleegd zonder dat de nummers werden geregistreerd.'
'Armstrong heeft zich nooit aan bizarre telefoontjes bezondigd. Waarom nu wél?'
'Misschien had hij een nieuwe kick nodig. De Valentino-belle- tjes maakten het leven een beetje pikanter voor hem, en tegelijkertijd kon hij Paris op die manier kapotmaken. Hij wilde een kick krijgen en wraak nemen. De telefoontjes maakten dat alle twee mogelijk.'
Het klonk zinnig, maar Dean had er toch moeite mee. 'Valenti- no's telefoontjes hebben iets boosaardigs, maar ik vind niet dat ze
bij Armstrong passen. Hij is ziek, maar ik denk niet dat hij slecht is.'
Curtis wierp hem een geërgerde blik toe. 'Vergeet de motivatie even en kijk naar de feiten.'
'Zoals?'
'Zijn beroep. Hij is tandarts.'
'Het chemisch schoonwassen,' zei Dean, hardop peinzend. De lijkschouwer had kunnen bevestigen dat Janeys lijk, net als dat van Maddie Robinson, met een bijtend middel was gewassen.
'Klopt. Het is iets wat een medicus zou doen.'
'Het is wat een zorgvuldig te werk gaande psychopaat eveneens zou doen. Iemand met een dwangimpuls om zijn schuld weg te boenen.'
'Armstrong behoort tot beide categorieën.'
Dean keek achterom naar de gesloten deur van de verhoorkamer. 'Janey werd opgesloten en gemarteld. Er waren afdrukken in haar huid die erop wezen dat ze was gebeten, verdomme.'
'Om te vergelijken zullen we afdrukken van zijn gebit maken.'
'Ik bedoel dat bij geen van Armstrongs eerdere misdrijven geweld is gebruikt en dat ze ook niet wezen op de neiging daartoe. Hij was een engerd, maar geen gewelddadige engerd.'
'Wat krijgen we nou, Malloy?' zei Curtis boos. 'Zijn eigen vrouw vertelde ons dat zijn gewelddadige neigingen erger waren geworden, en jij zei dat dat bij zijn psychose een natuurlijk proces was. Ben je dat soms vergeten ?'
'Ik weet wat ik heb gezegd en ik had gelijk.'
'Oké. Vanavond heeft hij Melissa Hatscher alle hoeken van de kamer laten zien.'
'Er is een heel groot verschil tussen een vrouw een pak slaag geven en haar dagenlang martelen alvorens haar keel dicht te knijpen tot ze sterft.'
'Voor mij niet. En waarschijnlijk ook niet voor de vrouw die werd toegetakeld.'
'Doe niet zo stom, Curtis,' zei Dean nijdig. 'Ik praat het ook niet goed. Ik bedoel alleen...'
'Verdomme, ik weet wel wat je bedoelt,' bromde Curtis. Toen haalde hij diep adem. Na een korte pauze waarin ze beiden konden afkoelen, vroeg hij: 'Nog meer twijfels?'
'De fotografie.'
'Armstrong gaf toe dat hij wellicht een paar foto's van Janey had genomen.'
'Een paar. Wellicht. Hij sprak over het fotograferen alsof het niets voorstelde. Volgens Janey was het tegendeel het geval. Vind je het goed dat ik, voor we weer met Armstrong aan de gang gaan, Gavin erbij haal en hem meer hierover vraag?'
Curtis haalde zijn schouders op. 'Ik ben vóór alles wat helpt om die vent aan de kaak te stellen.'
Dean liep de gang op, wenkte Gavin en liet Melissa achter bij een echtpaar. Dean nam aan dat het haar ouders waren.
'Wat is er, pa?' vroeg Gavin. 'Heeft hij bekend?'