'Heeft ze je ooit afgewezen?'
'Eén keer.'
'Voor een andere man?'
Brad schudde zijn hoofd. 'Ze zei dat ze ongesteld moest worden en niet in de stemming was.'
Dean glimlachte tegen hem, als mannen onder elkaar. 'Dat hebben we allemaal weieens meegemaakt.'
Toen leunde hij achterover en kruiste zijn armen voor zijn borst. Zijn glimlach verdween. In plaats daarvan fronste hij zijn voorhoofd. 'Het punt is, Brad, dat de meeste mannen zich erbij neerleggen. O, ze zijn natuurlijk wel gefrustreerd en gaan misschien tekeer, maar uiteindelijk drinkt de gemiddelde man een paar biertjes, kijkt naar een honkbalwedstrijd en vindt misschien een meisje dat inschikkelijker is. Maar jij neemt afwijzing zwaar op. Jij kunt het niet verdragen, jij gaat slaan, hè?'
Brad vermande zich en bromde: 'Soms.'
'Zoals vanavond bij Melissa Hatcher.'
'Ik heb geen tijd gehad om met mijn cliënt over Melissa Hatcher te praten,' zei de advocaat. 'Daarom kan ik hem niet toestaan iets over haar te zeggen.'
'Hij hoeft niets te zeggen,' zei Dean. 'Ik praat tegen hem.' Zonder op de toestemming van de advocaat te wachten vervolgde hij: 'Dit meisje maakt reclame voor haar koopwaar. Ze heeft dat bij mij gedaan, bij brigadier Curtis, en bij alle rechercheurs van deze afdeling. Iedere man zou de manier waarop ze zich kleedt als een uitnodiging opvatten.'
'Wie kan mij dan kwalijk nemen dat...'
'Hou je mond,' snauwde de advocaat.
Dean negeerde de advocaat en hield zijn aandacht op Armstrong gericht. 'Jammer voor jou, Brad, maar de staat van Texas neemt het je kwalijk. Als je het geslachtsorgaan, de mond of de anus van een kind penetreert, heet dat ontucht en aanranding. Is dat juist?' vroeg hij terwijl hij zich omdraaide naar de advocaat, die kort knikte.
'Hoe oud is Melissa?' vroeg Brad.
'Zestien. In februari wordt ze zeventien,' zei Dean. 'Ze beweert dat jullie geslachtsgemeenschap hadden.'
'En als het nou eens met wederzijds goedvinden was?' vroeg Armstrong. Hij leek doof te zijn voor de waarschuwingen van zijn advocaat, die hem beval te zwijgen.
'Maakt niet uit,' antwoordde Curtis. 'Je bent een veroordeelde zedendelinquent. Volgens artikel tweeënzestig maakt dat je onverdedigbaar.'
Armstrong begroef zijn hoofd in zijn handen.
Dean zei: 'Je eerdere veroordeling wegens ongewenste intimiteiten met een minderjarige was een derdegraads vergrijp. Deze keer is het ernstiger. Dit is een eerstegraads vergrijp.'
'Om maar te zwijgen over moord,' kwam Curtis tussenbeide.
Dean negeerde Curtis' opmerking en ging verder. 'Je hebt duur betaald voor je ongepaste, onwettige gedrag. Je hebt banen verloren, het respect van je collega's en je loopt gevaar je gezin te verliezen.'
Brad snikte; zijn schouders schokten.
'Maar ondanks de kostbare gevolgen van je onacceptabele gedrag ben je er niet mee gestopt.'
'Ik heb het geprobeerd,' riep Brad uit. 'God weet dat ik het heb geprobeerd. Vraag het maar aan Toni. Zij zal het jullie vertellen.
Ik hou van haar. Ik hou van mijn kinderen. Maar... maar ik kan niet anders.'
Dean boog zich weer voorover. 'Dat is precies wat ik bedoel. Je kunt niet anders. Melissa maakte je vanavond zo geil, dat je door het dolle heen raakte toen ze nee zei. Je pakte haar beet, schudde haar heen en weer en liet haar alle hoeken van de kamer zien. Je wilde het niet, maar je kon je impuls niet bedwingen, al wist je hoeveel spijt je later van je daden zou hebben.
Je verlangen om het meisje seksueel te domineren was veel sterker dan je geweten en beroofde je van je gezonde verstand. Je móest haar gewoon hebben. Iets anders deed er niet meer toe. Niet de straf die je zou krijgen als je gepakt werd. Zelfs je liefde voor Toni en je kinderen kon je niet tegenhouden. Het is een dwangimpuls die je niet hebt leren bedwingen. Het bracht je ertoe te doen wat je Melissa vanavond aandeed en wat je Janey hebt aangedaan.'
'Niet reageren,' zei de advocaat.
Dean liet zijn stem dalen en sprak tegen Armstrong alsof zij de enigen in de kamer waren. 'Ik heb een duidelijk beeld van wat er drie avonden geleden is gebeurd, Brad. Er was een sexy, begeerlijk meisje van wie je dacht dat ze net zo verliefd op jou was als jij op haar. Ze had regelmatig een afspraak met je gemaakt en jij dacht dat ze het uitsluitend met jóu deed.
Die avond pijpt ze je. En het is geweldig, maar je weet dat ze onoprecht is. Je weet dat ze een leugenaar is en een meedogenloze kwelgeest. Je weet dat ze wacht op haar nieuwe vlam, degene die jou zal vervangen.
Als je haar daarmee confronteert, zegt ze dat je moet opdonderen. Je bent jaloers en bezitterig geworden, en ze kan niet meer tegen je gejammer. Denk je nou echt dat ik andere mannen zou opgeven voor jóu? vraagt ze. Jij arme, lichtgelovige sukkel.
Je wordt woedend. Je vraagt jezelf af: hoe durft ze me zo te behandelen? Paris Gibson bellen en op de radio over me praten. Wie denkt ze wel dat ze is?'
De verdachte keek Dean als gehypnotiseerd aan. 'Ik denk niet dat je, toen je die avond in Janeys auto stapte, van plan was haar te ontvoeren en te vermoorden. Ik denk dat je alleen van plan was het met haar uit te praten, schoon schip te maken.