'Die drink ik toch altijd?'
Ze was al high van het stickie. Ze zou net zogoed compleet uit haar dak kunnen gaan. Eén wip als daad van barmhartigheid en dan zou ze tegen hem zeggen dat ze elkaar een tijdje niet zouden moeten zien - lees: nooit meer - en daarna zou ze maken dat ze wegkwam en niet meer terugkomen.
Zijn computerscherm was de enige lichtbron in de kamer, waar de rolgordijnen altijd naar beneden waren getrokken. Op zijn screensaver was een van de meer gewaagde foto's van haar.
Toen ze die zag, zei ze: 'Nou, nou, dat is er absoluut een van "erna", is het niet? Ik ben zo'n ondeugend meisje. Ondeugend maar aardig, hè?' Ze gaf hem een knipoog terwijl ze het glas wijn aannam dat hij uit de keuken had meegebracht.
Ze dronk de wijn als water, liet een harde boer en reikte hem het lege glas aan met het brutale verzoek het opnieuw te vullen.
'Je gedraagt je als een slet.' Hij pakte kalm het glas van haar aan en zette het op het nachtkastje. Toen gaf hij haar een klap. Hij sloeg zó hard, dat de tranen in haar ogen sprongen nog voor de pijn van haar jukbeen haar hersens bereikte.
Ze dacht dat ze het uitschreeuwde, maar was zó geschokt dat ze geen woord kon uitbrengen.
Hij duwde haar achterover op het bed. Ze kwam hard terecht en de kamer leek te kantelen. Ze had niet gedacht dat ze zo stoned was en deed verwoede pogingen om overeind te komen. 'Hé! Ik wil niet...'
'O, ja, je wilt wél.'
Hij spreidde zijn hand uit over haar borst en hield haar in bedwang terwijl hij met zijn riem en zijn gulp worstelde. Toen begon hij aan haar kleren te trekken. Ze sloeg tegen zijn handen, schopte hem en schold hem uit voor van alles en nog wat, maar hij liet zich niet tegenhouden.
Hij stootte in haar met zo'n kracht, dat ze het uitschreeuwde. Hij bedekte haar mond met zijn hand. 'Hou je kop,' siste hij, zo dicht bij haar gezicht dat ze zijn speeksel op haar wang voelde.
Ze beet in het vlees onder zijn duim. Brullend trok hij zijn hand terug. 'Vuile schoft,' krijste ze. 'Ga van me af!'
Tot haar verbazing begon hij zacht te lachen. 'Je trapte erin. Je dacht dat ik het serieus meende.'
Ze hield op met vechten. 'Hè?'
'Ik was je droom over verkrachting aan het verwezenlijken.'
'Je bent niet goed wijs.'
'O nee?' Hij stootte hard in haar. 'Kun je oprecht zeggen dat je het niet fijn vindt?'
'Ja, verdomme. Ik haat het. Ik haat jou, klootzak.'
Hij begon te glimlachen omdat ze reageerde, wat ze ook zei. Na afloop waren ze beiden uitgeput en ze glommen van het zweet.
Hij kwam als eerste bij zijn positieven en liep naar zijn camera. 'Blijf zo liggen,' zei hij terwijl hij de eerste foto nam.
De flits leek ontzettend fel. Ze was écht stoned.
'Beweeg je niet,' zei hij. 'Ik heb een idee.'
Bewegen? Ze was te sloom om zich te bewegen. Haar hele lichaam deed pijn, vanaf haar jukbeen - wat voor verklaring moest ze geven voor haar blauwe plek? - tot aan haar gespreide dijen. Jeetje, ze had haar sandalen nog aan. Was dat niet gek? Maar ze was te moe om de moeite te nemen ze uit te trekken. Bovendien had hij tegen haar gezegd dat ze zich niet mocht bewegen.
Misschien sluimerde ze een paar minuten. Toen was hij ineens terug, boog zich over haar heen en duwde haar polsen tegen elkaar.
'Wat is dat?' Ze zag dat hij een stropdas gebruikte om haar polsen vast te binden.
'Een rekwisiet voor een foto. Je bent stout geweest en moet gestraft worden.' Hij klom van het bed, pakte zijn camera en stelde hem scherp.
En toen begon het griezelig te worden en voelde ze voor het eerst angst. Ze worstelde om rechtop te zitten. 'Heb ik je verteld dat ik niet van sm-spelletjes hou?'
'Dit is geen sm-spelletje, dit is straf,' zei hij afwezig terwijl hij naar de lamp liep. Hij verstelde de kap, zette hem eerst in de ene en toen in de andere stand, zodat er schaduw op haar lichaam viel.
Oké. Zo was het genoeg. Ze was het zat. Na vanavond wilde ze hem niet meer zien. Het was leuk geweest om voor hem te poseren. Het was weer eens iets anders geweest en, toegegeven, ze had een kick gekregen als ze later de foto's van zichzelf bekeek. Maar hij begon te bezitterig te worden en te... te eigenaardig. Ze herinnerde zich dat ze op strenge toon had gezegd dat hij haar handen moest bevrijden.
Ten slotte, tevreden over de belichting, begon hij het statief neer te zetten.
Ze gooide het over een andere boeg en sloeg een zachtere toon aan. 'Ik doe alles wat je wilt. Dat weet je. Je hoeft het alleen maar te vragen, om het even wat.'
Hij leek nog steeds niet te luisteren. Terwijl hij werd afgeleid, schoof ze naar de rand van het bed en schatte de afstand naar de deur. Maar toen ze ernaar keek, viel haar iets raars op. Ze rilde van angst op het moment dat ze besefte dat er aan deze kant geen deurknop was. Alleen een koperen plaatje op de plek waar de deurknop had moeten zitten.
Ineens stopte hij met het gepruts aan de camera. Ongetwijfeld voelde hij dat ze schrok. Hij glimlachte tegen haar. 'Waar was je van plan heen te gaan?'