Dean wendde zich weer tot Stan. 'Kennelijk heb je problemen met vrouwen, Stan.'
'Ze was de hoer van het kantoor!' riep hij uit. 'Ze is met elke andere man die daar werkte naar bed geweest, en tijdens een nieuwsuitzending pijpte ze de presentator onder de tafel. Ze bleef zich ook aan mij opdringen en toen ik eindelijk op haar aanbod inging, veranderde ze in een Vestaalse maagd.'
'Waarom?'
'Omdat ze meer hebberig dan hitsig was. Ze zag een manier om de hand op een deel van het familiekapitaal te leggen. Ze schreeuwde moord en brand, en mijn oom betaalde haar om te zwijgen en weg te gaan.'
Dean dacht daar even over na. Toen zei hij: 'Laten we teruggaan naar het tijdstip waarop je "op haar aanbod inging", zoals jij het noemde.'
'Wacht even, waarom moet ik uw vragen beantwoorden?'
'Omdat ik van de politie ben.'
'Of omdat u Paris zelf een beurt hebt gegeven?'
Deans ogen vernauwden zich tot spleetjes. 'Omdat, als je geen antwoord geeft op mijn vragen, ik je naar het bureau breng en je opsluit tot je gaat praten. Dat is mijn officiële, professionele antwoord. Mijn onofficiële, persoonlijke antwoord is dat, als je nog één keer zoiets over Paris zegt, ik je meeneem naar het parkeerterrein en je knappe smoel tot moes sla.'
'Bedreigt u me?'
'Nou en of! Kom op, vertel me wat ik wil weten!'
Deans optreden was echter niet voor honderd procent officieel, en hij ondervroeg Stan niet op de kalme, vertrouwenwekkende manier die hij gewoonlijk bij verdachten gebruikte. Maar waarschijnlijk zou Stan niet op zijn gebruikelijke benadering hebben gereageerd. Een hardere aanpak leek wél te werken.
Stan keek Dean boos aan, wierp Paris vernietigende blikken toe en kruiste zijn armen voor zijn borst als om zich te beschermen. 'Ik ga een aanklacht indienen wegens bruut optreden van de politie. Mijn oom zal...'
'Je oom zal zich om andere dingen drukker moeten maken dan om mij als blijkt dat jij Valentino bent.'
'Ik bén Valentino niet! Luistert u helemaal niet?'
'Toen die vrouw nee tegen je zei, ben je toen gewoon je gang gegaan en heb je seks met haar gehad?'
Stans ogen flitsten heen en weer tussen hen. 'Nee. Ik bedoel, ja. Min of meer.'
'Nou, wat is het? Ja, nee of min of meer?'
'Ik dwong haar niet als u dat bedoelt.'
'Maar je hebt wel seks met haar gehad?'
'Zoals ik zei, ze was de...'
'De hoer van het kantoor. Dus vroeg ze erom.'
'Inderdaad.'
'Ze vroeg erom dat je haar verkrachtte.'
'U blijft me woorden in de mond leggen!' schreeuwde Stan.
'En jij gaat met me mee naar het bureau. Nú.'
Stan deinsde terug. 'U kunt niet...' Hij keek wanhopig naar Paris. 'Dóe iets. Als je dit laat gebeuren, zal mijn oom je ontslaan.'
Ze overwoog niet eens Dean iets te vragen. Eerlijk gezegd was ze nu bang voor Stan, en misschien had ze zich in hem vergist. Ze had hem altijd beschouwd als een waardeloze, onaangepaste kluns van wie niets te duchten viel. Maar misschien was hij werkelijk in staat de misdrijven tegen Janey Kemp te begaan.
Als bleek dat hij Valentino niet was, zou ze de toorn van Wilkins Crenshaw onder ogen moeten zien, en zonder enige twijfel zou het haar haar baan kosten. Maar ze verloor liever haar baan dan haar leven.
Dean pakte Stan bij de arm en nam hem mee naar de deur. Stan begon zich te verzetten, en Dean had zijn handen vol om hem zonder handboeien in bedwang te houden. Toen zijn mobieltje ging, wierp hij het naar Paris, zodat zij het telefoontje voor hem kon aannemen.
'Hallo?'
'Paris?'
Ze kon amper iets horen boven de grove scheldwoorden die Stan tegen Dean schreeuwde. 'Gavin?'
'Ik moet met mijn vader praten, Paris. Het is een noodgeval.'
Gavin had zijn tijd besteed met televisie kijken, het enige voorrecht dat zijn vader niet had ingetrokken. Hij had zijn favoriete film in de videorecorder gestopt, maar de uitdagingen waaraan Mei Gibson het hoofd moest bieden, stelden niets voor vergeleken bij wat er in Gavins eigen leven gebeurde.
Hij maakte zich zorgen om zijn vader en Paris.
Hij was lang niet zo laatdunkend geweest als hij zich had voorgedaan toen zijn vader zei dat Valentino misschien achter hen aan zou komen. Die rukker kon werkelijk van plan zijn hem kwaad te doen, en hij leek niet bang om het te proberen. Hij moest niet worden onderschat. Wie zou hebben gedacht dat hij Janey zou vermoorden?
Toen de huistelefoon ging, was hij blij met de afleiding en nam snel op, zonder op de nummerweergave te kijken wie er belde. 'Hallo?'
'Waarom heb je je mobiele telefoon niet opgenomen?'
'Met wie spreek ik?'
'Met Melissa.'
Melissa Hatcher? Fantastisch. 'Ik had hem niet aangezet. Het is nogal hectisch geweest...'
'Gavin, je moet me helpen.'
Huilde ze? 'Wat is er aan de hand?'
'Ik moet je spreken, maar er staat een patrouilleauto voor je huis geparkeerd, dus ben ik erlangs gereden. Je móet me ergens ontmoeten.'
'Ik moet hier blijven.'
'Gavin, dit is geen flauwekul!' gilde ze.