'Dat zullen we spoedig zien,' zei hij, terwijl hij zijn auto het parkeerterrein van het radiostation opreed.
Griggs en Carson zwaaiden vanaf de voorbank van de patrouilleauto toen Paris de deur met haar sleutel opendeed. Zoals gewoonlijk was het gebouw donker en waren de kantoren verlaten. Harry, de dj die 's avonds werkte, stak zijn duim op toen ze langs het raam van de studio liepen. Dean had de plattegrond van het gebouw uit zijn hoofd geleerd en leidde hen door de halfduistere gangen.
Toen ze haar kantoor bereikten, zagen ze dat Stan achter haar bureau zat. Hij had zijn voeten op een hoek van het bureaublad gelegd en zat haar post te bekijken.
'Stan Crenshaw, jou wilde ik nét zien,' zei Dean terwijl hij binnenkwam.
Stan haalde zijn voeten van het bureau, maar ze hadden amper de vloer geraakt toen Dean de voorkant van Stans overhemd beetpakte en hem uit de stoel trok.
'Hé!' protesteerde Stan. 'Wat is dit in godsnaam?'
'We moeten een klein gesprekje met elkaar voeren, Stan.'
'Dean.' Paris legde een waarschuwende hand op zijn arm, waarna hij Stans overhemd losliet.
'Je hebt leugens verspreid over Paris.'
Stan nam dit niet. Hij rechtte zijn rug en streek zijn verkreukelde hemd glad. Maar hij had net zogoed kunnen proberen een stevige eik uit te dagen, en dat leek hij zich te realiseren. Zijn blik dwaalde af naar Paris. 'Waar heeft je vriend het over?'
'Lancy zei dat jij hem had verteld dat...'
'Wie is Lancy, verdomme?'
'Marvin Patterson.'
'Heet hij Lancy?'
'Je hebt tegen hem gezegd dat jij en Paris het bed deelden.'
Stan wendde zich weer tot Dean. 'Nee, dat heb ik niet gezegd.'
'Heb je niet geïnsinueerd dat jij en zij meer dan collega's zijn? Heb je hem niet gewaarschuwd en gezegd dat hij zich koest moest houden, haar met rust moest laten en zelfs niet met haar mocht praten?'
'Omdat ik weet hoe ze is,' zei Stan.
'Is dat zo?'
'Ja, dat is zo. Ik weet dat ze erg op zichzelf is. Ze houdt er niet van om door andere mensen lastig te worden gevallen, vooral niet als ze zich op haar werk concentreert.'
'Dus zei je tegen hem dat hij haar met rust moest laten om haar privacy te beschermen. Is dat het?'
'Zo zou je het kunnen stellen.'
'Het is niet nodig dat jij de mensen screent met wie ik omga, Stan,' zei Paris. 'Daar heb ik je niet om gevraagd, en ik vind het niet prettig dat je het hebt gedaan.'
'Jeetje, nou, het spijt me. Ik probeerde een vriend te zijn.'
'Alleen maar een vriend? Dat denk ik niet,' zei Dean. 'Ik denk dat je over Paris hebt zitten fantaseren. Je hebt je ingebeeld dat er ergens in de toekomst een liefdesrelatie tussen jullie is, en je bent jaloers op elke man die belangstelling voor haar toont, al is het een platonische.' 'Hoe weet u dat Marvins belangstelling platonisch is?'
'Dat zei hij.'
'O, en u vindt hem geloofwaardiger dan mij? Een schoonmaker die een schuilnaam gebruikt?' Hij snoof verachtelijk. 'U bent degene die zich iets inbeeldt, doctor.' Hij liep naar de deur, maar Deans volgende woorden deden hem stoppen.
'Die bezitterigheid zou een sterk motief kunnen zijn.'
Stan draaide zich snel om. 'Waarvoor?'
'Om een onhoudbare situatie te scheppen waarvoor Paris gedeeltelijk verantwoordelijk zou worden gesteld. Haar baan op het spel zetten. Haar leven in gevaar brengen. Moet ik verder gaan?'
'Hebt u het over dat Valentino-gedoe?' vroeg Stan boos. 'Paris heeft zich dat zélf op de hals gehaald.'
'Juist, ja. Het is haar schuld dat Valentino een zeventienjarig meisje ontvoerde en vermoordde.'
'Een meisje dat om moeilijkheden vroeg.'
Met bedrieglijke kalmte ging Dean op een hoek van het bureau zitten. 'Dus in feite heb je een lage dunk van vrouwen.'
'Dat heb ik niet gezegd.'
'Nee, je hebt het niet met zoveel woorden gezegd, maar ik voel dat er diep in je ziel een grote brok vijandigheid jegens het schone geslacht zit, Stan. Het is als een pitje tussen twee kiezen. Het irriteert je mateloos, maar je kunt het er niet uit krijgen.'
'O, nee.' Stan zwaaide met een vinger voor Deans gezicht. 'Bespaar me die psychologische hocus-pocus. Er is niets mis met me.'
Deans kaken verstrakten zich van woede, maar zijn stem bleef kalm. 'Moet ik dan geloven dat al je relaties met vrouwen absoluut normaal en probleemloos zijn geweest?'
'Heeft een man ooit een normale en probleemloze relatie met een vrouw gehad? Hebt ü dat gehad, Malloy?' Hij richtte zijn blik op Paris. 'Ik denk het niet!'
'Jij bent Dean niet,' zei Paris rustig. 'Hij heeft jouw verleden niet.'
Zijn spottende zelfvoldaanheid verdween. Op slag werd hij witheet. 'Heb je hem over die ongewenste intimiteiten verteld?'
Dean wendde zich tot haar. 'Wat?' vroeg hij.
'In zijn vorige baan heeft een werkneemster Stan van ongewenste intimiteiten beschuldigd.'
Deans blik gaf aan dat hij niet kon geloven dat ze deze informatie niet eerder met hem had gedeeld, en ze besefte dat het verkeerd van haar was geweest om dat niet te doen. Waarschijnlijk had ze hem ook moeten inlichten over Stans ouders, die willekeurige seksuele relaties hadden, en over de wreedheid van zijn dominante oom.