‘Anders?’ In haar hart welde hoop op.
‘Ja. Hij kent je. Waarschijnlijk heeft hij net als ik een gevoel je te moeten beschermen dat dateert van de middelbare school.’
Hij schudde zijn hoofd. Gelukkig werd hij zo in beslag genomen door de situatie met zijn vader dat hij niet merkte dat haar glimlach verdween.
Het was stom. Ze wist waaraan ze was begonnen, en de beste manier om alles te bederven was voortdurend meer achter zijn woorden zoeken dan erachter stak.
‘Ik ben een grote meid,’ zei ze, zowel tegen hem als tegen zichzelf. ‘Over mij hoeft hij zich niet ongerust te maken.’
Lachend bekeek hij haar van top tot teen. ‘Oké, grote meid, dan mag je dadelijk je beste beentje voor zetten.’
Haar gezicht betrok. ‘Nate, ik vind echt –’
‘Payton, ik vraag je niet hem al zijn pensioenjaren gezelschap te houden.’ Hij woelde met zijn vingers door zijn dikke blonde haren. ‘Trek gewoon een of twee uur met ons op en laat mijn vader zien dat ik je niet als een of andere slet behandel en je geen zand in de ogen strooi.’
En plotseling besefte ze dat hij het meende. ‘Je maakt je zorgen over wat hij denkt.’
‘Verbaast dat je?’
Dat had niet het geval moeten zijn. Maar nadat ze zich haar hele leven obsessief zorgen had gemaakt over wat haar eigen vader van haar gedrag zou vinden, had ze nooit gedacht dat hij met hetzelfde zat. ‘Waarschijnlijk komt het doordat je altijd zo’n zorgeloze indruk maakt’
‘Tja, mijn moeder is ervandoor gegaan toen ik nog klein was, dus pa en ik zijn altijd met ons tweeën geweest. En je kent hem. Hij houdt niet van half werk. Mijn opvoeding heeft hij heel ernstig opgevat. Hij heeft veel offers gebracht en heeft erop toegezien dat ik goed van kwaad kon onderscheiden, hard werkte en de juiste keuzes deed. Mijn bankrekening en zakelijke prestaties kunnen hem geen zier schelen. Hij meet mijn succes, en dat van hemzelf, af naar het soort mens dat ik ben geworden. Dus ja. Voor mij is het belangrijk dat hij weet dat hij het goed heeft gedaan.’
Haar hart ging uit naar deze man, die van zijn vader hield en zijn prioriteiten zo goed op een rijtje had. Was er in zijn hart maar ruimte voor meer. ‘Hij heeft het prima gedaan. Als je wat te eten voor me haalt terwijl ik me aankleed, zal ik hem dat vertellen.’
Tegen de tijd dat ze afscheid namen, was het al middag. Terwijl de deuren van de lift zachtjes dichtschoven, leunde Nate met zijn schouder tegen het gematteerde staal van het interieur en keek naar zijn vader. Afwachtend.
Toen ze waren teruggekomen met het ontbijt, bleek Payton voldoende tijd te hebben gehad om zich te herstellen van de gênante ervaring. Hij had de kalme gereserveerdheid en beleefde houding verwacht waarom ze bekendstond, maar ze was ontspannen en charmant tegen zijn oude heer geweest.
Ze was perfect geweest. Te perfect. Te ontspannen. Had te goed gepast tussen wat altijd zij tweetjes waren geweest. Hij was benieuwd naar wat zijn vader ervan dacht. En daarop hoefde hij niet lang te wachten.
Ogen die een halfuur geleden vrolijk hadden geglinsterd, keken hem ernstig aan. ‘Wat doe je met haar?’
Of beter gezegd, wat deed een aardig meisje als Payton Liss met een vent als hij? ‘We hebben het gewoon leuk samen, pa. Het is niet serieus, dus ga geen babysokjes breien.’
Even bleef het stil. ‘Weet zij dat?’
Hij keek naar de nummers van de etages die een voor een oplichtten. Toen knikte hij. ‘Natuurlijk. Anders waren we niet ook maar in de buurt van een bed gekomen.’
‘Ze is niet zoals de anderen.’
Hij onderdrukte een glimlach. Zijn vader had niets in zijn seksleven te zeggen nadat hij hem in zijn middelbareschooltijd een pakje condooms in de hand had gedrukt en een openhartig gesprek met hem had gehad. ‘Wat weet je van de anderen?’
‘Ik weet dat je me sinds je zeventiende niet meer aan een date hebt voorgesteld.’
‘Payton kende je al. En het was niet zo dat ik haar had meegebracht voor het avondeten. Ze kwam binnen voor ik je had kunnen wegwerken.’
Zijn vader snoof spottend. ‘Ik weet dat je de ene vrouw na de andere hebt, maar het duurt nooit langer dan een paar weken omdat er geen klik is.’
Ja, als iemand in staat was zoiets te zien, was het zijn vader. ‘Je leest te veel roddelbladen.’
‘Ik zag je met haar lachen. Zag hoe ze naar je keek.’ Zijn vader staarde hem recht aan. ‘Deze zal niet zo snel loslaten.’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Jawel.’
Wanneer het moment daar was, zou ze dat moeten. En tot dat moment zou ze niet te dichtbij komen.
Dat zou hij niet laten gebeuren.
Hoofdstuk 14
Die avond hadden ze bijzonder gezellig gegeten bij Diane en Garry Ortiz in hun huis aan de Gold Coast. Nate had geprobeerd Payton van tevoren te waarschuwen voor de kracht die in het kleine, tengere lichaam van zijn voormalige marketingmanager school, maar pas toen Diane afscheid van haar nam met een omhelzing als een bankschroef, begreep ze wat hij had bedoeld. Naar adem snakkend deed ze een stap naar achteren.