‘Ja, maar met jou gaat niets zoals ik het verwachtte.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Dit tussen ons is niet iets wat veel voorkomt in mijn leven.’
‘In het mijne evenmin. Maar misschien kunnen we er het beste gewoon van genieten zolang het duurt.’ Toen ze zich naar hem toe boog om hem te kussen, zag hij even verdriet en spijt in haar ogen. Die wilde hij verjagen. Maar hij kon niet tegen haar liegen. Kon niet iets beloven waarvan ze beiden wisten dat het niet zou gebeuren.
Wat hij te bieden had, was een mogelijkheid die hopelijk werkelijkheid zou worden. ‘Dat we nu een omweg door de jungle maken, betekent niet dat het uitgesloten is dat we later weer op de snelweg terechtkomen.’
Toen ze hem vol vertrouwen aankeek, realiseerde hij zich dat hij haar niet wilde teleurstellen. Dat had hij vanavond bijna gedaan. Bijna had hij hen allebei teleurgesteld.
‘Ik weet niet wat er gaat gebeuren, Payton, maar ik zal altijd om je geven.’
Ze knikte en glimlachte. ‘Zullen we dan vergeten wat er misschien gaat gebeuren en voorlopig gewoon plezier maken?’
Ze verdiende beter.
Dat kon hij haar niet geven, maar hij was ook niet in staat haar los te laten. Daarom schoof hij die bittere wetenschap terzijde en concentreerde zich op het heden. Payton in zijn bed. Glimlachend. Sexy en naakt.
Hoofdstuk 13
Zaterdagochtend stapte Payton met een wazige blik en een wanhopig verlangen naar koffie Nates slaapkamer uit. Ze was in haar eentje wakker geworden en had haar slipje en Nates T-shirt van de vorige avond weten te vinden, maar na minutenlang vruchteloos naar haar spijkerbroek te hebben gezocht, was ze daarmee opgehouden. Met blote benen liep ze de gang door, de verrukkelijke geur van vers gezette koffie volgend.
Ze hadden de vorige avond in een tapasbar gegeten, en hoewel het derde glas wijn heerlijk was geweest, leverde het haar nu hoofdpijn op. Halverwege hun eerste portie met chorizo gevulde dadels waren er vrienden van Nate binnengekomen, die bij hen waren komen zitten. Geen mensen uit de society, met wie ze zo weinig mogelijk meer te maken wilde hebben, maar een geestig en intelligent stel dat hij al jaren kende.
De toon van de avond was gezet toen hij haar had voorgesteld als zijn vriendin en ze zich in haar wijn had verslikt en zo rood was geworden dat niemand eromheen had gekund. Ze hadden allemaal gelachen om het etiket en waren begonnen verhalen over Nate op uiteenlopende leeftijden uit te wisselen, en al met al was het een bijzonder gezellige avond geweest.
Daarna had Nate haar meegenomen naar zijn appartement en had hij tot in de kleine uurtjes de liefde met haar bedreven. Wat in dezelfde mate bijdroeg tot de traagheid van haar bewegingen als dat laatste glas.
Toen ze zich in de keuken een beker koffie inschonk, hoorde ze zijn stem in de woonkamer. Vermoedelijk was hij iets zakelijks aan het regelen terwijl hij had gedacht dat ze in diepe slaap in zijn bed lag.
‘Dus het is waar?’ De stem van een andere man klonk bijna beschuldigend, en ze overwoog terug te gaan naar de slaapkamer. Misschien kon ze douchen terwijl Nate zijn zaken afrondde.
Maar toen… ‘Luister, het is min of meer vanzelf gegaan. We hadden elkaar na de middelbare school niet meer gesproken, maar toen we eenmaal begonnen… Weet je nog wat een leuk meisje ze was?’
Met trillende handen zette ze de koffiebeker op het aanrecht. Het gesprek ging over háár. Snel stapte ze de gang weer in. Dit was niet voor haar oren bestemd.
‘Is het serieus?’
Met gefronst voorhoofd bleef ze staan. Wat kon Nate op deze vraag antwoorden? Hun eerste nacht was pas een week geleden. En toch kenden ze elkaar heel goed.
Bij het horen van Nates geïrriteerde zucht zette ze zich weer in beweging. Maar in de richting van het gesprek in plaats van ervandaan. Ze kon hem maar beter laten weten dat ze wakker was voor het gênant werd. Dat werd het echter meteen al toen ze de woonkamer binnen ging en in Nates helderblauwe ogen keek – maar in een gezicht dat vijfentwintig jaar ouder was dan dat waarmee ze naar bed was gegaan.
Pas na enkele ogenblikken drong tot haar door naar wie ze keek. Nates vader. Mr. Evans. Die als verlamd met open mond en onmiskenbare waardering staarde naar waar haar T-shirt eindigde en haar blote benen begonnen.
Nate mompelde een buitengewoon lelijk woord en stapte achter zijn vader vandaan. ‘Goedemorgen, Payton.’
Voor ze kon reageren, kwam Evans senior weer bij zinnen. Met afkeurend gefronste wenkbrauwen wendde hij zich tot de jongere versie van zichzelf, een man voor wie de zakenwereld sidderde. ‘Had je me niet kunnen vertellen dat ze híér was?’ zei hij op bestraffende toon.
Het kostte Nate duidelijk moeite een glimlach te onderdrukken. ‘Ik dacht dat ik je weg kon krijgen voor je ons zou betrappen.’