Landon bedoelde zijn campagneleider die Rudy’s taak had overgenomen en geen weerstand kon bieden aan een camera.
Ze wist dat ze zou moeten wachten en hem de leiding van het gesprek moest gunnen. ‘Jammer dat hij de boel in de war schopt.’
‘Nou ja, een doffe pijn kan ik wel verdragen zolang die me op de plaats brengt waar ik wil zijn. Maar Rudy hier heeft in feite al het voorwerk gedaan. Anderson hoeft er alleen maar voor te zorgen dat Rudy’s strategie wordt doorgezet. Je hebt het fantastisch gedaan, jongen.’
Shauna voelde een nieuw verdriet om wat ze in Rudy verloren had. Verdriet, zo bleek, was het enige wat ze nog met haar vader gemeen had. Het verlies van haar moeder en het verlies van Rudy drukten zwaar op hen beiden, maar vanuit verschillende standpunten. Ze vroeg zich af of het uiteindelijk ook verdriet zou zijn dat hun dunne banden zou doorsnijden.
Misschien. Als Landon haar de schuld voor het ongeluk zou blijven geven.
‘Gaat Rudy met je mee naar het Witte Huis?’ vroeg ze.
‘Misschien. Ik zou hem daar graag willen hebben. Maar zijn therapie is hier. Misschien moeten we een poosje wachten en hem de tijd geven.’ Hij sprak wat haperend alsof het iemand de woorden van een ander waren. Zonder enige twijfel die van Patrice. De praktische kant van de zaak kon de onderliggende passie niet verbergen. Als het aan Landon lag, zouden de twee nooit van elkaar scheiden.
Shauna nam een risico. ‘Ik zou Rudy graag willen helpen. Hier, bedoel ik. Zo lang als hij me nodig heeft. Als je mij dat durft toe te vertrouwen.’
‘Pam zorgt heel goed voor hem.’
‘Ik bedoelde niet…’
‘Wat was er zo belangrijk dat je onze kleine bijeenkomst kwam verstoren?’
Nu haar de gelegenheid geboden werd waar ze zo naar verlangd had, besefte ze dat ze niet wist hoe ze het aan moest pakken. Hoe kon ze dit gesprek beginnen? De directe benadering: Welke rol speel je in het witwassen van geld waarmee je campagne gefinancierd wordt? De indirecte: Wil je me vertellen hoe het zit met die winstdelingsstructuur bij MMV? Waarom werd die een paar jaar geleden veranderd? De aarzelende manier: Ik heb geruchten gehoord die onmogelijk waar kunnen zijn. En dan was er nog het wanhopige eindresultaat: Wayne probeerde me te vermoorden, en ik moet weten of je geen crimineel bent die het Witte Huis over gaat nemen; ik wil weten of je hier wel of niet achter zat; ik wil weten of je wel of niet voldoende van me houdt om zoiets te doen.
In een seconde besefte ze intuïtief dat ze met dit soort vragen niets zou bereiken en zag ze er vanaf. Met dergelijke vragen zou ze niet dichter bij haar vader en de waarheid komen. Was er wel een manier om beide te krijgen – intimiteit en eerlijkheid? Of sloten die twee elkaar wat Landon betrof sowieso uit?
Toen haar vader opstond alsof hij een eind aan het gesprek wilde maken, wierp ze de last van haar aarzeling van zich af en kwamen de volgende woorden over haar lippen zonder dat ze er verder over nadacht.
‘Jij en ik hebben net voor het ongeluk ruzie met elkaar gemaakt.’
‘Ik denk niet dat een verontschuldiging op dit punt enige waarde heeft.’
‘Ik was niet… dat was niet mijn bedoeling.’
‘Nee, dat zal wel niet.’
Shauna haalde een keer diep adem.
Landon zei: ‘Als je zo opgewonden was, had Rudy niet met je mee moeten rijden.’
‘Vertel me eens waar we ruzie over maakten.’
Landon liet zich weer in zijn stoel zakken. ‘Is dat niet ironisch? Kun je je dat zelfs niet meer herinneren?’
‘Vertel het me.’
‘Je kreeg het waanzinnige idee in je hoofd dat de donatie uit mijn eigen zak aan de campagne vuil geld was. Dat is belachelijk, Shauna. Ik kan mij niet voorstellen dat je zou denken dat ik…’
‘Het was niet alleen mijn idee.’ Verkeerde opmerking.
‘Nee, ik twijfel er geen moment aan dat die verslaggever van de Statesman jou wat ideeën aan de hand heeft gedaan en er zijn voordeel mee heeft gedaan dat je bij Harper & Stone werkte. En wie weet waarmee nog meer.’
De aantijging deed haar blozen. Ze moest bij het onderwerp blijven. ‘Ik denk dat ik een fout heb gemaakt door aan te nemen dat je je ervan bewust was dat de winsten van MMV enorm waren gestegen. Ik nam aan dat jij dat op touw gezet had.’
Ze hoopte dat hij dat niet had gedaan. O, wat hoopte ze dat!
‘En hoe zou ik dat moeten doen? Ik houd me al geen jaren meer met de bedrijfsvoering bezig. Toen ik de politiek in ging, heeft Wilde dat van me overgenomen en hij heeft nog nooit geblunderd. Hij had groot succes, ‘Wilde Succes’ noemen we het, op de internationale markten. Indonesië, Thailand en zelfs Cambodja. Wat is daar zo verontrustend aan? Ik zeg het je nogmaals, Shauna, zoals ik je ook die avond zei – je kunt mijn belastingaangiften controleren, je kunt alles nagaan, je kunt een vergrootglas houden bij iedere cent die ik ooit verdiend heb. Je denkt toch niet dat ik mijn carrière of mijn ambt in gevaar zou brengen door zoiets stoms te doen?’