Een alle records brekende winst.
Shauna kneep in de brug van haar neus en wist het.
McAllister MediVista bekostigde de campagne van haar vader.
Misschien wel niet legaal.
Ergens op de bladzijden van het jaarrapport – Het probleem is de structuur van de winstdeling… Van de aanvulling op pagina 72 bestaat geen openbaar verslag…
De telefoon van het hotel rinkelde. Shauna hapte naar adem. Zeven uur. Ze staarde naar de telefoon.
Wie kon haar bellen?
Wayne had haar hier onmogelijk kunnen vinden.
Ze controleerde haar mobieltje. Die stond nog steeds uit.
De telefoon rinkelde voor de vierde keer en Shauna liep naar de verduisteringsgordijnen die voor het raam geschoven waren. Ze keek naar buiten, half en half verwachtend dat Wayne aan de andere kant van het raam naar binnen stond te gluren.
Ze zag alleen maar geparkeerde auto’s. Geen rode truck.
De telefoon rinkelde nog steeds. Negen keer? Tien keer? Ze was de tel kwijtgeraakt.
Het was mogelijk dat de laatste gast gevraagd had om telefonisch gewekt te worden en dat het verzoek nog niet geschrapt was.
Dat was toch mogelijk? Om zeven uur ’s avonds op een dinsdag?
Belachelijk.
Boos om haar eigen angst liep Shauna om het bed heen en pakte de telefoon op. Ze drukte het knopje in en hield hem tegen haar oor, maar zei niets.
‘Dit is de laatste keer dat ik je uit het oog verlies, schat.’
Wayne. Shauna liet de telefoon vallen en pakte haar tasje. In twee stappen was ze bij de deur. Ze kon hem niet open krijgen. De grendel. Ze trok hem weg, gooide de deur open en rende de gang door naar de achterkant van het motel. Als Wayne de conciërge had overgehaald om haar te bellen, zou hij in de lobby moeten zijn.
Hoe had hij haar gevonden? Haar auto? Ze zou op een andere manier uit Corpus Christi weg moeten zien te komen.
Shauna smeet de achterdeur open en rende naar buiten. Vanuit haar ooghoek zag ze een gestalte op zich af springen en toen raakte een lichaam dat van haar. Armen werden om haar middel geslagen en tilden haar op van de grond. Door de botsing draaiden ze beiden rond. Ze zag een zwart mobieltje op de grond vallen en over het beton wegschuiven.
Ze rook Wayne die hard in haar oor hijgde. Hij grinnikte en hield haar een paar centimeter boven de grond vast terwijl ze wild om zich heen schopte.
‘Blij je weer te zien, Shauna.’
26
Trent begroette Shauna door de deur van een hotelsuite een aantal kilometers verderop wijd voor haar open te doen. ‘Ik ben blij dat je kon komen, lieverd.’
Wayne duwde haar de kamer in. Midden in de ruimte stonden een sofa, een tweezitsbank, een salontafel en een stoel. In een hoek van de kamer stond een pokertafel en tegen de muur een bar. De tweede kamer was overdreven luxe ingericht, met drie kandelaars, dure, blauwe vloerbedekking, goudkleurige schilderijlijsten en zware gordijnen.
Wayne sloeg zijn armen over elkaar en zei: ‘We konden graag willen weten waar je precies achtergekomen bent, Shauna.’
‘Ik begrijp het niet.’ Ze keek smekend naar Trent. Ze konden nog niet weten dat zij al zoveel over hem wist.
‘In aanmerking genomen dat het je niet verbaast mij hier te zien, zou ik zeggen dat je dat wel doet.’
Ze was een dwaas! ‘Jullie hebben mij beiden ook niet precies de waarheid verteld.’
Wayne zei: ‘Maar heel weinig van wat ik je zei was een leugen. Ik probeerde je te beschermen…’
‘Je probeerde mij te vermoorden!’
Waynes wenkbrauwen gingen omhoog. ‘Je spreekt als een vrouw die niet helemaal goed bij haar verstand is. Ik probeerde je te redden. Maar je stond het me niet toe. Je had me mijn gang moeten laten gaan. Je had moeten doen wat ik zei. Als je ons advies ter harte had genomen, was alles veel minder pijnlijk voor je geweest.’
‘En ik zei je dat ze dat niet zou doen,’ zei Trent. ‘Nu jullie het beiden op jullie manier geprobeerd hebben en jullie de situatie veel erger gemaakt hebben dan nodig was, zullen we het op mijn manier gaan doen.’
‘Oom Trent…’
‘Shauna.’ Hij stak zijn hand op om haar tot zwijgen te brengen. ‘Je weet dat ik van je houd als van een dochter. Maar een aantal waarden in deze wereld zijn belangrijker dan familie.’
‘Waarden zoals politieke macht? Geld? Hebzucht?’
‘Waarden zoals gezondheid binnen ieders bereik brengen.’
‘Tegen welke prijs? Hoe smerig is het geld dat dit mogelijk maakt?’
‘Shauna, schat, het smerig noemen is vanuit een omgekeerd perspectief naar ethiek kijken. Jouw wereld is veel meer zwart-wit dan de wereld waarin de rest van ons leeft. Misschien kan ik je helpen de dingen vanuit een nieuw gezichtspunt te zien. Je weet dat ik mijn leven voor je zou willen geven. Maar ik verwacht dat jij bereid bent hetzelfde te doen als de plicht roept.’