‘Hij bood de organisatie aan te helpen bij het documenteren van een van mensensmokkel verdachte bende in Houston. Hij werkte daar samen met de politie.’
‘Mensensmokkel,’ mompelde Shauna. ‘Wat heeft hij ontdekt?’
‘Dat weet ik niet. Het is pas een paar weken geleden. We hebben elkaar nauwelijks gesproken.’
Shauna dacht aan tientallen nieuwe mogelijkheden ten aanzien van de foto’s van Wayne op de scheepswerf, maar er was geen tijd om ze nu te overwegen. Dat zou ze onderweg moeten doen. Ze moest vertrekken. Onmiddellijk.
‘Vertel Beeson alleen maar dat de foto’s van Corbin misschien wat licht kunnen laten schijnen op zijn moordzaak’
‘Waarom kun je dat zelf niet doen?’ Khai volgde Shauna terug naar haar kamer. Ze pakte haar tasje, haar mobieltje en de sleuteltjes van Rudy’s auto.
‘Omdat hij denkt dat ik het gedaan heb. En omdat ik niet achter de waarheid kan komen als ik in de gevangenis zit.’
23
Voor de tweede keer in twee dagen reed Shauna in de kleine MG naar het zuiden, naar Victoria, zich afvragend hoe lang het zou duren voor Wayne erachter zou komen dat ze niet langer thuis was. Dat ze was weggereden zonder dat hij het gemerkt had, was opmerkelijk.
Ze moest oom Trent bellen.
‘Shauna, schat! Waar heb ik dit onverwachte telefoontje aan te danken?’
‘Oom Trent, ze zoeken mij voor de moord op Corbin Smith.’
Het bleef een paar seconden stil. Trent antwoordde niet.
‘Oom Trent?’
‘Ik begrijp het niet.’
‘Ik heb het niet gedaan.’
‘Natuurlijk heb je het niet gedaan.’
‘Ik zal u later alles wel uitleggen, maar nu heb ik uw hulp nodig.’
‘Natuurlijk. Zeg maar wat ik moet doen.’
‘Wayne weet niet dat ik ben weggegaan. Als hij erachter komt, verwacht ik dat hij u als eerste zal bellen. Hij weet dat u de eerste bent naar wie ik toe zou gaan.’
‘Dat moet je ook doen. Kom naar River Oaks, Shauna. Ik kan hier voor je zorgen.’
‘Houston is de eerste plaats waar hij me zal gaan zoeken als hij me zal proberen op te sporen.’
‘En waarom zou Wayne proberen je op te sporen?’
‘Hij denkt dat ik meer weet… dan ik doe.’
‘Ik denk dat je mij wat meer uitleg moet geven, schat.’
‘Ik denk dat hij achter mijn ongeluk zit.’
‘Achter je ongeluk zit?’
‘Ik denk dat hij het heeft gepland.’
Trent floot zachtjes. ‘Nou, dat is in ieder geval een beetje uitleg, maar ook iets om verder over na te denken. Maar als het waar is, zal ik de eerste zijn…’
‘Ik kan het niet bewijzen. Nog niet.’
‘Waar ga je heen als je niet naar Houston gaat?’
‘Ik ben op weg naar…’ Dat zou te lang duren om uit te leggen. ‘Kunt u mij vanavond ontmoeten in Corpus Christi?’
‘Zeker. Waar moet ik heen?’
‘Dat laat ik u weten als ik er ben.’
‘Zal ik je vader bellen?’
‘Nee, nee. Het lijkt me niet zinvol hem erbij te betrekken.’
‘Zoals je wilt. Ik neem de volgende vlucht naar Corpus Christi. Laat het me weten als je er bent.’
‘Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou, schat.’
Ze verbrak de verbinding en dacht aan Miguel Lopez. Als hij haar niet wilde helpen, zou hij toch op zijn minst iets voor zijn beste vriend willen doen en er voor zorgen dat de man die hem vermoord had achter de tralies kwam.
Dat was goed genoeg voor haar.
Shauna reed net op tijd de straat van Miguel in om hem de volgende straat links in te zien lopen. Zou ze bij zijn huis wachten tot hij zou terugkomen?
In plaats daarvan besloot ze hem te volgen en ze zag hem vier straten verder een park in lopen. Miguel sloeg links een grintpad op dat langs de rand van het park liep. Shauna parkeerde haar auto en nam de omgeving op.
Het pad om het park heen was, volgens Shauna’s inschatting, zo’n kilometer lang, maar was vanaf haar positie op de parkeerplaats niet helemaal zichtbaar. Tegenover de plek waar ze stond, stond een groepje bomen op de aflopende helling. Ze liep er over het gras heen in de hoop dat ze Miguels pad zou kruisen in plaats van dat ze achter hem aan zou moeten gaan.
Toen ze weer op het pad stond, liep ze in de richting van waaruit ze Miguel verwachtte. Het pad liep naar beneden tussen de bomen door en ze volgde het slingerpaadje in de schaduw. Ze had geen idee hoe hij zou reageren als hij haar zou zien. Hij had haar gisteren heel duidelijk verteld wat hij van haar verwachtte.
Ze wachtte een paar minuten in de hoop dat ze zijn route juist had ingeschat.
‘Ik vroeg je om niet meer terug te komen.’
Ze draaide zich om. Er zwiepte een tak in haar gezicht. Miguel Lopez stond zo’n drie meter achter haar. Hoe had hij haar zo stilletjes kunnen benaderen? Hoe had hij haar gezien, geweten dat ze hier was?