Hij pakte haar hand en kuste die.
Een stekende pijn achter haar ogen en een helder licht sneed door haar gezichtsvermogen. Achter het licht zag ze een menigte mensen op haar af rennen, honderden mensen, een stormloop over zo’n breedte dat ze dacht vertrapt te worden. Ze draaide zich om – misschien zou ze hen kunnen ontvluchten – en besefte toen dat ze was ingesloten. Ze renden allemaal met hun armen en benen zwaaiend, op haar af.
Shauna zette zich schrap. Ze probeerde zich op de gezichten te concentreren. Iemand die haar zou kunnen helpen, iemand die haar zou kunnen oppakken, zodat ze niet onder de voet gelopen zou worden. Maar ze kwamen te snel op haar af. Ze stak haar armen op en voelde dat haar handen ledematen raakten. Lichamen drongen tegen haar aan. Ze viel. Ze sloot haar ogen en greep om zich heen om iemand vast te pakken die sterker was dan zij.
Ze pakte een gespierde onderarm vast en hield die stevig beet. De menigte verdween.
Behalve één man. Een donker gekleurde latino, knap, in een mooi blauw shirt. Maar zijn donkerbruine ogen waren bijna zwart en schitterden van woede. Ze liet zijn arm los en hij fronste zijn voorhoofd, waardoor zijn keurig verzorgde, symmetrische baard vertrok.
Hij had een pistool op haar gericht.
Ze hijgde, verrast en zich er tegelijkertijd van bewust dat ze misschien zijn doel niet was.
Was dit Waynes herinnering?
Had deze man Wayne bedreigd?
Toen verdween het beeld.
Allemaal in minder dan een seconde.
Wayne keek haar met een vetrokken gezicht aan.
‘Wat is er?’ vroeg hij.
Ze liet haar hand zakken en knipperde met haar ogen. Hield haar adem in. Besloot om er geen doekjes meer om te winden.
‘Ik moet iets met je bespreken.’
Hij keek haar zorgelijk aan. ‘Ga je gang.’
‘Ik denk dat je niet Wayne Spade heet.’
In zijn lach klonk opluchting door. ‘Is dat alles? Ik dacht dat het iets ernstigs was. Ik heet wel degelijk Wayne Spade, officieel althans. Ik heb mijn naam een tijdje terug laten veranderen. Dat heeft iets met mijn ongezellige familie te maken. Vroeger heette ik Wayne Marshall. Hoe ben je daar allemaal achtergekomen?’ Zijn toon was luchthartig.
‘Ik probeerde er eigenlijk achter te komen…’ Iets heel anders, dat was zeker. Ik probeerde er achter te komen of mijn dromen bij jou horen. Geen verklaring die ze zomaar over haar lippen kon krijgen. Hij had in feite haar olifant teruggebracht tot een mug. Misschien zou hij haar zorgen helemaal weg kunnen nemen.
‘Gisteravond in de bioscoop,’ zei ze, ‘hoorde ik een gedeelte van je telefoongesprek.’
Zijn schouders zakten naar beneden en hij leunde achterover op zijn stoel. ‘O ja? Nou, dat is vervelend.’
Er kwam een vrouw naar hun tafeltje toe die vroeg of ze iets wilden drinken. Ze vroeg om een glas water en Wayne zei dat hij eerst het menu wilde bekijken.
Toen de serveerster buiten gehoorafstand was, zei Shauna: ‘Kun je vertellen waar dat over ging zodat ik het begrijp?’
Wayne staarde naar het meer.
‘Bescherm je me ergens voor? Iets wat ik me niet meer kan herinneren?’
‘Toen jij en Rudy op die vrachtwagen botsten, ging je oom Trent door het lint. Hij zei dat er vuil spel gespeeld werd, nog voordat iemand suggereerde dat het gebruik van xtc een rol zou kunnen spelen. Hij zei dat iemand je vaders gooi naar het presidentschap wilde saboteren door jullie beiden iets aan te doen.’
‘Patrice suggereerde iets dergelijks. Maar zij geeft mij de schuld.’
‘Trent heeft nooit gedacht dat het ongeluk… een ongeluk was.’
‘Waarom heeft hij mij dat niet verteld? Waarom heb jij me dat niet verteld?’
‘Omwille van je vader. Ik weet dat jij en je vader vaak meningsverschillen hebben. Maar je had zijn reactie die avond moeten zien. Hij kwam in zijn privéjet naar Hampshire vliegen. Ik dacht echt dat hij er aan onderdoor zou gaan, tegelijkertijd met jullie beiden. Als hij zou denken dat het ongeluk een aanval op zijn gezin was…’
Shauna raakte in verwarring en kreeg het warm. ‘Dus in plaats dat jullie uitzochten of dat echt zo was, vonden jullie het voor Landon beter als iedereen mij de schuld gaf. Ik moest opgeofferd worden zodat mijn vader het Witte Huis kon bereiken. En was dat waar ik niet achter mocht komen?’
Wayne nam haar handen weer in de zijne en keek haar smekend aan om begrip te krijgen. ‘We hebben dit niet gepland, Shauna. Maar we kunnen een andere theorie niet bewijzen. Iedereen vertelt hetzelfde verhaal. Alle verslagen zijn met elkaar in overeenstemming. Het onderzoek van de sheriff is met niets in tegenspraak – niet met de verslagen, niet met de getuigenverklaringen, niet met het forensisch onderzoek, met niets.’
‘Maar waarom heb je dit voor mij achtergehouden?’