Ook als dat zo was, dan begreep ze er niets van – geen droom. Niet echt een visioen. Een hallucinatie zou de rondtollende lobby kunnen verklaren en waarom ze ineengezakt was, en ook waarom ze de details niet duidelijker kon krijgen. De hele ervaring was meer een scherpe herinnering in een soort trance.
Zoiets als het effect van drugs.
Zag ze beelden van de werkelijkheid of beeldde ze zich alleen maar iets in? Bowden ontkende het meeste van wat ze gezien had in dat visioen van de plaats van het ongeluk. Kon hij dat gewoon vergeten zijn? Of had het feit dat ze bijna verdronken was invloed gehad op haar vermogen om te redeneren, om verbindingen te maken, zodat haar geest nu willekeurig rondsprong om te proberen iets te creëren wat de leegten op kon vullen?
Je zou ze zelfs kunnen zien als een persoonlijk vermaak, had dokter Harding gezegd.
Nou, zichzelf bijna zien sterven was niet Shauna’s eerste keus van vermaak.
Ze hoorde een klop op de deur.
‘Ja?’
Khai stak haar hoofd om de deur. ‘Ik ga vanmiddag weg. Vrijwilligerswerk. Ik dacht dat je misschien mijn laptop zou willen lenen terwijl ik weg ben. Als je die nog nodig hebt.’
‘Heb je een laptop? Ze stond op en bedacht wat ze zou kunnen doen als ze op het internet zou kunnen komen. Ze liep achter Khai aan door de woonkamer heen naar de derde slaapkamer, die net zo schoon was als de rest van het huis. Khais goedkope, merkloze computer stond op een bureautje voor het raam naast een inkjetprinter die al even gewoontjes was.
‘Heb je internetverbinding?’ vroeg Shauna terwijl ze op een stoel ging zitten.
‘Een satellietkaart.’ Khai wees naar een apparaatje dat aan de zijkant uit de computer stak. ‘Hij is niet snel, maar het werkt. Mag ik vragen waar je naar zoekt?’
‘Krantenverslagen over mijn ongeluk.’ Shauna startte de browser.
‘Nou, ik ga weg. Ga je gang.’
Shauna ging naar de homepage van de Austin American-Statesman. Ze zou plaatselijk beginnen en haar onderzoek zonodig uitbreiden.
Shauna draaide zich om en keek Khai aan. ‘Denk je nog steeds dat Wayne een twijfelachtig karakter heeft?’
‘Doet mijn mening er iets toe?’ De vrouw was eerder eerlijk dan kortaf, maar haar ogen bleven waakzaam. Haar lichaam ging half verscholen achter de open deur alsof ze zichzelf wilde beschermen. Maar waartegen?
‘Zou je mij ergens mee willen helpen, Khai? Ik wil graag Rudy’s auto en sleuteltjes hebben. Hij reed rond in een oude MG uit de jaren zestig.’
‘De witte auto? Ik heb hem in de garage zien staan.’
‘De sleuteltjes hangen gewoonlijk aan de binnenkant van de deur. Misschien hangen ze daar nog wel.’
‘Ik kan even gaan kijken.’
‘En wil je de afstandsbediening uit zijn auto halen zodat ik de garagedeur van buitenaf kan openen? Hij bewaart die in het handschoenenkastje.’
‘Ben je van plan om er op uit te gaan?’
‘Ja, alleen,’ zei Shauna.
Khai vroeg niet wat ze daarmee bedoelde. Nadat Khai was weggegaan, klikte Shauna het archief van de Statesman aan en haalde de artikelen op die betrekking hadden op de dag van voor het ongeluk tot vijf weken daarna. Vijf artikelen.
Allemaal geschreven door stafredacteur Scott Norris. Ze kende de naam. Wayne had er iets over gezegd dat hij iedere dag had gebeld.
Kinderen McAllister ernstig gewond
Vermoedelijk gebruik van xtc in McAllister-tragedie
Zal McAllister zich terugtrekken uit de race om het presidentschap?
Het derde artikel was een sensationeel, bol van geruchten staande speculatie over hoe de stoïcijnse senator op het hem getroffen lot reageerde. De omvang van zijn crisis binnen de belangrijke maanden voor de algemene verkiezingen had hem tot een levende mythe gemaakt, een nobele vaderfiguur die ter wille van zijn lijdende kinderen de voortgang van zijn carrière op het spel zette.
Een politicus kon nooit te veel tragedie in zijn leven hebben, peinsde Shauna. Het getuigde van slechte smaak om kritiek te leveren op een man die zo veel had meegemaakt. Hij werd dan ook iedere dag populairder.
En toen,
Zoon McAllister herstelt ten dele.
Aanvankelijk sloeg ze dit artikel helemaal over. Ze wilde de details van Rudy’s lijden niet weten. Maar toen ze zich niet meer kon concentreren op ook maar één woord van wat ze las, printte ze het artikel uit om het later te lezen. Ze was het Rudy verschuldigd om te weten wat ze hem had aangedaan.
Schikking in proces McAllister versus Bond
Shauna wachtte even. Was er een proces geweest? Ze las. Ja, de chauffeur van de vrachtwagen die ze geraakt had, Rick Bond, had het McAllister imperium aangeklaagd voor het toebrengen van materiële schade, fysiek letsel en emotionele schade ter waarde van een bedrag van 3,5 miljoen dollar. De advocaten van haar vader zagen de afgelopen week kans om de zaak voor het hof voor 1,25 miljoen dollar te schikken. De advocaten wilden geen verder commentaar geven op de onderhandelingen.