‘Wil je erover praten?’
Hoe kon je over zo’n nachtmerrie praten? Was het wel een nachtmerrie? Zij, die football speelde? Het was meer een slechte grap.
‘Ik zal wat thee voor je halen,’ zei Khai en ze verliet de kamer even snel als dat ze binnengekomen was.
‘Ik was niet bang,’ begon ze. ‘Ik speelde football in een of ander schoolteam. Ik weet helemaal niets van football af. Hoe kan ik daar dan zo’n levendige droom over hebben?’
‘Vertel mij wat er gebeurde.’
Shauna vertelde hem wat ze zich nog herinnerde. Tot haar verrassing waren de details van haar droom niet vervaagd zoals meestal het geval is na het ontwaken. Terwijl ze hem vertelde wat ze gedroomd had, onderbrak Wayne haar niet één keer.
Toen ze klaar was, zei hij: ‘Noemde de coach je Spade?’
‘Kun je dat verklaren?’
‘Het lijkt wel een droom die ik zelf gehad zou moeten hebben.’ In haar droom had Shauna gedacht dat ze Wayne was, maar kon ze zijn dromen dromen? Dat was een absurd idee.
‘Ik speelde vroeger football,’ zei hij.
‘Echt?’
Hij schraapte zijn keel. ‘Zo’n beetje. Ik heb er het goede postuur niet voor. Ik was wel snel maar ik werd het zat om vastgegrepen te worden. Toen ik bij een wedstrijd op school gewond raakte, ben ik ermee opgehouden. Het leek wel wat op jouw droom.’ Hij stond op en haalde een hand door zijn haar.
‘Dat is vreemd.’ Ze kreeg een koude rilling. ‘Het was de meest realistische droom die ik ooit gehad heb. Ik begrijp niet dat iemand die sport zo leuk kan vinden. Ik heb nog nooit zo’n pijn gevoeld.’
Wayne knikte en sloeg zijn armen over elkaar. Hij keek naar de vloer. ‘Goed dat het alleen maar een droom was.’
‘Ja,’ mompelde ze. ‘Heel goed.’ Maar hoewel ze niet meer huiverde, beefden haar handen onder de dekens nog steeds en een kalme, irrationele stem ergens in haar hoofd vroeg zich af of het hele voorval misschien iets meer te betekenen had dan alleen maar een hersenspinsel van haar verbeelding.
8
Shauna schrok op vrijdagmorgen voor zonsopgang wakker door het geluid van banden die door het grind reden. Landons team nam hem weer mee op campagne.
Niet meer in staat om te slapen stommelde ze om zes uur uit bed.
De vijf flesjes met pillen op haar nachtkastje herinnerden haar eraan dat ze iets in haar lege maag moest krijgen. Shauna schudde uit ieder flesje een pilletje en liep ermee naar de keuken.
Khai was al aan het werk en hakte groente fijn. Shauna legde de pilletjes op het aanrecht, vond een brood en stopte een sneetje in de broodrooster. Khai hakte op een snijplank met een groot keramisch mes een aubergine fijn. Toen ze klaar was legde Khai het mes neer en haalde een mok uit de kast. Zonder iets te vragen, schonk ze er thee in uit een pot die achter op het fornuis stond, en zette die toen voor Shauna op het aanrecht neer.
‘Dank je wel,’ zei Shauna. Ze nam een slokje en sloot haar ogen. Jasmijn. Zacht en nauwelijks zoet.
Khai deed de aubergine in een schaal, hervatte haar werk en versnipperde met haar mes een aantal knoflookteentjes.
Toen de boterham uit de broodrooster omhoog sprong, legde Shauna hem bovenop haar mok en ging toen voor het raam staan. Buiten, aan de voet van de heuvel, stroomde de rivier naar de stad. Ze probeerde te eten, maar kreeg het brood nauwelijks door haar keel.
Khai keek een paar keer haar kant op.
‘Dat kan nooit goed smaken,’ zei ze na een minuut, terwijl ze de gehakte knoflook in de schaal met aubergine deed. ‘Ik had een broer die een hele tijd niets anders wilde eten dan geroosterd brood.’
Shauna gooide de rest van haar boterham in de vuilnisbak en keek naar de inhoud van de schaal. ‘Terwijl je zo goed kunt koken?’
‘Nou ja, ik wist toen nog niets van koken. Hij had kanker. Die toast was erg pijnlijk voor zijn keel, maar was goed voor zijn maag.’
‘Wat erg.’
‘Hij is er nu veel beter aan toe. God baande de weg. We kwamen naar de States voor behandeling.’
‘Hoe lang ben je al hier?’
‘Twaalf jaar.’ Ze spoelde haar mes boven de gootsteen af en pakte een theedoek om het af te drogen.
‘Ga je wel eens terug?’
Khai schudde haar hoofd.
‘Mijn moeder kwam uit Guatemala,’ zei Shauna. ‘Ik ga daar twee keer per jaar heen. Ik vind het er heerlijk.’
‘Dat begrijp ik,’ zei Khai glimlachend. ‘Een sterk plaatsbesef houdt onze families bijeen.’
Of vervreemdt je ervan, dacht Shauna. ‘Kwam je meteen in Texas terecht toen je naar de VS verhuisde?’
‘Nee. New York, Florida. We hebben ook een poosje in Mexico gewoond. Mijn broer woont nog steeds in het oosten.’
‘Is hij je enige familie?’