Een lange man in een trainingspak keek haar kant op. De senator zat op de roeimachine.
De verweerde huid van Landon McAllister maakte hem bij zijn kiezers erg populair, hoewel hij zich nauwelijks met het werk op de ranch bemoeide. Hij had echter een grote hekel aan zonnebrandcrème en zijn Ierse huid was slecht opgewassen tegen de Texaanse zon. Maar zijn gebruinde uiterlijk was erg overtuigend. Zijn borstelige wenkbrauwen en brede mond gaven de indruk van daadkracht; zijn vrijwel grijze haar van wijsheid; en de slordige haardracht van een innemende nuchterheid.
Ze begon al tegen hem te schreeuwen toen ze nog meters van hem vandaan was. ‘Wat denk je ermee te bereiken om mij de toegang tot het huis te ontzeggen? Het was toch jouw idee om mij hier uit te nodigen?’
Landon roeide nog twee slagen voordat hij de machine met rust liet.
‘Je hebt me buitengesloten.’
Landon slaakte een diepe zucht. ‘Patrice heeft je buitengesloten. Je moet je niet met haar zaken bemoeien, Shauna.’
‘Het zijn onze zaken, niet die van haar.’
Landon ging staan en veegde het zweet van zijn gezicht. ‘Misschien dat ik er later met haar over praat. Als Rudy wat beter wordt. Maar nu niet. Nog niet.’
‘Wat heeft dit in vredesnaam met Rudy te maken?’
‘Je hebt hem van streek gemaakt.’
‘Patrice deed dat! Omdat ze ruzie met mij maakte!’
‘Hoe komt het toch dat er steeds weer ruzie is als jij in de buurt bent?’
‘Ik wil geen ruzie, Landon. Ik wil gewoon wat tijd met mijn broer doorbrengen. Is dat een misdaad?’
‘Als je toch naar binnen gaat, is dat een misdaad, ja.’
Landon liep naar de doucheruimte.
‘Ik begrijp niet waarom je denkt dat het goed voor Rudy is als ik hem niet mag bezoeken!’
‘Dat is nu juist het probleem, Shauna. Dat je zo weinig begrijpt. Je fladdert met één oog dicht door het leven en dan ben je verbaasd als je tegen een boom opbotst. Je richt deze hele familie te gronde, ons allemaal, als je niet volwassen wordt en je normaal gaat gedragen.’
Volwassen worden? Normaal gedragen? De verbale aframmeling deed haar duizelen. Wat ze ook deed, haar vader had altijd kritiek op haar. Zonder enige reden. Ze verdiende het niet.
Toen ze het er niet bij liet zitten, gooide Landon McAllister zijn volle gewicht tegen de openslaande deuren en zonderde zich opnieuw van zijn dochter af.
Shauna draaide zich abrupt om en schreeuwde van frustratie.
Meteen daarop barstte ze in tranen uit. Ze rende naar buiten en liep tegen Wayne op die haar opving.
Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan. De geur van zijn overhemd, een mengsel van wasverzachter en aftershave, gaf Shauna het vluchtige idee dat hij details belangrijk vond. Hopelijk behandelde hij haar met dezelfde zorg.
Misschien zou ze zich, nu ze zo tegen zijn borst leunde, iets herinneren, een of andere plaats waar ze niet afgewezen werd.
‘Ik weet niet wat ik moet doen,’ fluisterde ze.
Hij liet haar niet los. En hij probeerde haar niet te vertellen wat ze moest doen. Hij hield haar alleen maar vast.
‘Ik verdien je steun in dit alles niet,’ zei ze. ‘Wat ik gedaan heb, is… onvergeeflijk.’
‘Iedereen heeft iemand nodig.’
‘Waarom wil jij mij helpen?’
Wayne gaf niet meteen antwoord. Hij wiegde haar zachtjes heen en weer. ‘Misschien heb ik jou ook nodig.’
‘Waarvoor? Ik ben een publieke dwaas, een onbetekenende misdadiger zonder verleden, zonder baan, zonder vrienden, ik deug nergens…’
‘Houd op.’
Ze hield haar mond.
Ze keek naar hem op. Hij keek haar fronsend aan, niet van haar weg zoals haar vader altijd deed, veroordelend. Het leek of hij gekwetst was. Waarom zeg je zulke afschuwelijke dingen over jezelf?
‘Je komt hier wel overheen,’ zei hij.
Waar haalde hij dat geloof in haar vandaan?
Ze wilde dat ze zich het verleden dat ze samen deelden, kon herinneren. Het was zo oneerlijk tegenover hem dat ze er niets meer van wist.
In een opwelling kuste ze hem.
Hij deed een stap terug en liet haar los.
‘Wat is er?’ vroeg ze, niet zeker wetend of de kus wel gepast was.
‘Ik wist niet…’
‘Wat wist je niet?’ Ze deed een stap naar voren en legde haar armen om zijn schouders. Hij ontspande zich.
‘Niets.’ Hij glimlachte. ‘Je zit vol verrassingen.’
Wayne boog aarzelend zijn hoofd, zodat ze zich niet hoefde uit te rekken. Hij trok haar tegen zich aan en raakte met zijn lippen zachtjes de hare aan, heel licht, niets eisend. Hij proefde naar gember, zoet en kruidig.
Shauna voelde zich zo veilig, zo beschermd dat haar gelijktijdige teleurstelling haar verbaasde. Had ze een schokje, vertrouwelijkheid verwacht? Een plotseling herstel van al haar verloren gegane herinneringen?