Dit toenemende gewicht was, misschien meer dan het verlies van haar eigen geheugen, de werkelijke straf voor alles wat ze gedaan had.
De opeenvolging van de herinneringen bleef levendig, ook toen Shauna haar ogen opendeed.
‘Je hebt Corbin Smith echt vermoord,’ zei ze, voordat ze zich kon beheersen.
Frank liet zijn ogen rollen. ‘Dat blijf je maar volhouden, hè?’
Natuurlijk. Wayne had hem ingehuurd. De schok van het besef dat haar verzonnen verhaal, afgezien van het bewijs dat Wayne had achtergelaten, werkelijkheid was, verbijsterde haar.
‘Je nam de klus aan omdat je het geld nodig had, maar je was nog steeds woedend over het feit dat je niet betaald was voor het ongeluk dat je veroorzaakt had.’
Frank duwde Shauna van zich af. ‘Je bent gek. Ik heb geen idee waar je het over hebt.’
Ze stond op en besefte dat Frank haar zojuist was ontglipt. ‘Je huurde een truck die er net zo uitzag als die van Wayne en reed ermee naar Corbins flat. Je glipte naar binnen en…’ Dit was de bizarre waarheid: ze zou met deze herinnering moeten leven alsof het haar eigen herinnering was. Ze voelde zich licht in haar hoofd en week achteruit naar de deur. ‘Je sneed zijn keel door met Waynes mes. Hoe kwam je aan dat mes van Wayne, Frank?’
Frank lachte zenuwachtig. Hij stond op en kwam op Shauna af. Haar rug raakte de deurklink en ze tastte ernaar.
‘Je kunt onmogelijk…’
‘Je wachtte de volgende morgen tot Wayne en ik zouden komen en je legde Corbins camera en telefoontje in Waynes truck. Je dacht dat de politie ze daar zou vinden voordat wij ze zouden vinden.’
‘Houd eens op met die onzin,’ schreeuwde Frank. ‘Het lijkt erop dat je dit allemaal zelf gedaan hebt. Is dat zo? Proberen jij en Wayne dit mij in de schoenen te schuiven?’
‘De reden dat je je niet meer kunt herinneren dat je Corbin Smith vermoord hebt, is dat je je niets meer van die avond kunt herinneren. Niet soms?’
Franks gezichtsuitdrukking bevestigde haar woorden.
Shauna trilde nu van woede. Woede en teleurstelling omdat ze niets had ontdekt wat haar zou kunnen helpen om Miguel te vinden, niets waarmee ze Wayne zou kunnen beschuldigen. Ze was woedend omdat ze deze verschrikking van een voorval in haar geest en hart gebracht had, woedend omdat ze door deze laatste twee verwarrende weken haar hand overspeeld had.
Ze maakte zich nu minder druk over wat hij haar zou kunnen aandoen, maar ze wilde vechten tegen het onrecht van haar situatie. Ze schreeuwde: ‘Ik weet precies wat het is om een gat in je geheugen te hebben dat zwart en leeg is, en hoe wanhopig dat je dat weer op wilt vullen zodat deze gekke wereld weer enige zin krijgt. Ik weet precies hoe krankzinnig en zinloos mijn vruchteloze poging is om aan het geheugen van andere mensen enige betekenis te ontfutselen. Wat vind jij ervan, Frank? Hoe vind jij het dat ik een draad uit je geheugen getrokken heb en jou zes uur van je bestaan ontfutseld heb en dat je daar niets meer van weet?’
Shauna deed een stap naar voren en schreeuwde tegen hem: ‘Hoe kwam je aan Waynes mes?’
Frank stak zijn hand uit en duwde Shauna tegen de muur. Ze draaide zich half om en sloeg met haar oor tegen de deurpost. ‘Hij liet het na het ongeluk bij mij achter. Op de brug. Hij wilde niet dat iemand het bij hem zou vinden.’
Eindelijk begreep Shauna het. Dat was de reden waarom Frank bewijzen tegen Wayne had achtergelaten na Corbins dood. Daarom was Wayne zo verbaasd geweest over haar ontdekking van de mobiele telefoon. Hij had er geen rekening mee gehouden dat Frank wraak had willen nemen.
Frank legde zijn vingers om Shauna’s keel en Shauna betreurde haar gebrek aan zelfbeheersing.
Miguel, het spijt me.
Ze zag echter een uitweg, een heel kleine ontsnappingsroute. Ze sprong erop af. Het enige voordeel dat ze op dit moment had, was het feit dat Frank echt vergeten was dat hij deze moord had gepleegd.
Zijn oorspronkelijke valse ontkenningen waren nu oprecht gemeend.
Als ze daar een goed gebruik van zou maken, zou hij misschien geloven dat hij niemand vermoord had.
Ze begon zenuwachtig te lachen en zei: ‘Hoe is het mogelijk dat je dit allemaal geloofde? Je weet dat Wayne Corbin vermoord heeft – hij heeft je er wel in laten lopen, hè?’
Frank sloeg haar in het gezicht. Ze had moeite om adem te halen, maar herstelde zich en zei: ‘Maar je ziet nu wel in wat Wayne allemaal kan beweren, hè?’
‘Het is een vuile leugen.’
‘Maar het is geen leugen dat Wayne jou vroeg om Corbin te vermoorden.’
Frank liet haar keel los. ‘Dat deed hij inderdaad. Hij belde mij op. Ik zei hem dat ik het zou doen, maar…’
Shauna wachtte en balde haar vuisten tot haar nagels in haar handen drongen. Frank nam haar op alsof hij even in de war gebracht was. Hij fronste zijn voorhoofd en drukte zijn vingertoppen tegen zijn slapen. Ten slotte zei hij: ‘Maar ik heb het niet gedaan. Wayne heeft het zelf gedaan. Daar ben ik zeker van.’