‘Ik ben bevriend met de rechercheur die het onderzoek leidt.’ Ze hoopte dat hij haar niet zou vragen dat te bewijzen. ‘Het is alleen maar een kwestie van tijd voor ze je arresteren, Frank.’
‘Allemaal onzin.’
‘Over jou of over mij?’
‘Kom nu eindelijk eens ter zake.’
‘Dat mes dat je in de deurpost van die hotelkamer hebt achtergelaten? Ik heb het meegenomen. Ze beschouwen het als het moordwapen.’
Franks lach was gespannen. Maar toen hij zijn hand aan zijn broek afveegde, bleef er een donkere plek van het zweet achter.
‘Dat mes is van Wayne,’ zei hij.
‘Dat weet ik. Wayne gebruikte het in een poging om mij te vermoorden.’
‘Je kletst uit je nek. Ik weet echt niet waarover je het hebt.’
‘Hoe kwam je aan dat mes, Frank?’
Frank vloekte opnieuw.
Ze haalde een keer diep adem en hoopte dat ze niet doorzien zou worden. ‘Ik weet dat dit allemaal nogal verbijsterend is, maar als je niet te grazen genomen wilt worden, dan denk ik dat we elkaar kunnen helpen.’
‘Ik heb je hulp niet nodig.’
‘O nee? Waarom denk je dat je nog niet gearresteerd bent? Waarom denk je, is er nog geen aanklacht wegens moord en vrijheidsberoving tegen je ingediend?’
Frank nam een slok uit zijn glas, boog zich toen naar haar toe en ademde whisky in haar gezicht. Het lukte haar haar ogen open te houden.
‘Vertel het me maar.’
De stank maakte haar misselijk, maar ze legde haar vinger onder zijn kin, een test van haar vermogen en een verzoek om haar aan te kijken. Haar aanraking had geen enkel effect.
Ze had geen tijd om haar plannetje af te maken. Ze stond op, boog zich over hem heen en duwde zijn schouders tegen de rug van de bank. Ze bracht haar gezicht vlak voor het zijne. Het trillen van haar handen had zich nu tot aan haar knieën verplaatst. In stilte vermaande ze zichzelf.
‘Ik hoef je niet te vertellen wat je al weet, Frank. Ik ben niet van de politie. En ik ben hier niet omdat het mij iets kan schelen wat er met jou gebeurt of omdat ik een nieuwe carrière wil beginnen. Ik ben hier omdat ik denk dat Wayne Spade weer met zijn beide benen op de grond moet worden gezet en omdat ik denk dat jij daar ook zo over denkt. En als dat niet het geval is, dan wordt het tijd dat je dat gaat doen. Want na dat avontuur in het hotel – en het spijt me dat we je zo hebben moeten achterlaten – weet ik zeker dat je bepaald geen vriendje van hem bent.’ Haar vingers dwaalden af naar de plek op zijn borst waar de kneuzing zat. De geringste druk van haar vingers zou voorkomen dat hij zich zou bewegen. ‘Binnen twee maanden twee klussen waar je niets van terecht gebracht hebt. Dat zal hij je niet in dank afnemen, Frank.’
Ze dacht dat zij zijn starende blik langer zou kunnen verdragen dan hij die van haar, maar ten slotte keek ze naar zijn lippen. Nog twee seconden en hij zou doorhebben dat ze blufte.
Ten slotte zei hij: ‘Wat stel je voor?’
Ze ging op haar hurken voor hem zitten en legde haar handen op zijn knieën. ‘Help me, Frank. Als je mij helpt hem aan te geven, zit er een beloning voor je aan vast. Als je mij helpt, zal ik je niet aanklagen voor je aandeel in de poging tot moord.’
‘Ik heb nooit geprobeerd je te vermoorden.’ Hij wilde gaan staan, maar toen ze haar hand tegen zijn gekneusde borst drukte, zag hij ervan af. Ze nam zijn handen in die van haar en was verbaasd toen hij ze niet terugtrok.
‘Nee, je hebt het zogenaamde ongeluk veroorzaakt, maar voor de politie is dat zo ongeveer hetzelfde. Het was die rat van een Rick Bond die met zijn vrachtwagen tegen mij opbotste, niet? Jij was degene voor wie ik moest uitwijken en hij duwde mij met zijn vrachtwagen over de reling.’
Shauna legde Franks hand tegen haar wang en hield hem daar vast. Zijn hand en vingers bedekten vrijwel de hele zijkant van haar hoofd. Hij bewoog zich niet. Haar hart klopte zo hard, dat ze bang was dat hij het zou horen.
Ze fluisterde: ‘Vertel me eens, Frank, hoe vind je het dat Rick zo royaal voor zijn klus werd betaald? Heb jij ooit geld gekregen voor jouw aandeel in het ongeluk? Heeft Wayne zich aan zijn beloften aan jou gehouden toen ik niet over de kop sloeg en stierf?’
Frank bewoog zich niet en Shauna hoopte dat haar mes diep genoeg was doorgedrongen. Heel langzaam en behoedzaam kuste ze zijn hand. ‘We kunnen elkaar helpen, Frank.’
Zijn vingers verstijfden en gleden naar haar achterhoofd. Hij kneep in haar nek waardoor ze haar hoofd optilde.
‘Of ik zou je nu kunnen doden.’
God, laat me niet sterven.
Ze keek hem doordringend aan en hield haar stem effen en zacht. ‘Dat zou je kunnen doen, maar dat wil je niet. Die voldoening zou je Wayne niet willen geven.’
En hij zou ook het risico niet nemen om zelf vuile handen te krijgen.