‘Als ik het nog eens moest doen…’
‘Beschouw die herinnering als iets wat ik je wilde toevertrouwen.’ Hij pakte haar hand. ‘Je kunt mij erover vertellen als ik het moet weten. Hoewel het geen verhaaltje voor het slapen gaan is dat ik steeds weer opnieuw wil horen. Maar als wij beiden bij elkaar blijven, dan hebben we niets verloren.’
Zijn aanraking zond een elektrische schok door haar vingers. Ze trok haar hand haastig terug en blokkeerde haar geest. Wat hij zei, was helemaal verkeerd. Ze had het recht niet om hem te beroven voor haar eigen, zelfzuchtige voordeel, om zichzelf weer compleet te maken. Ze zou het niet doen. Ze wilde het niet.
Hij drong niet verder aan. Hij zei alleen, begrijpend nu: ‘Daarom mag ik je dus niet aanraken.’
Ze knikte nauwelijks zichtbaar. ‘Ik vertrouw mezelf niet.’
‘Vertrouw je mij wel?’ vroeg Miguel.
Op dit punt? Ze hadden het nu niet over financiële investeringen, of politieke resultaten of journalistieke bronnen.
Shauna had geen antwoord.
De twaalf meter lange cruiser, getuigd en glanzend als op de dag dat Landon hem had gekocht, lag afgemeerd aan een van de grootste, overdekte pieren van de Yacht Harbor Marina, maar samen met de hulp van een dekknecht kostte het hun slechts een paar minuten om de cruiser vaarklaar te maken. Ze lieten de biminitop in de kast – die zouden ze vandaag niet nodig hebben.
Shauna was vertrouwd met het bedieningspaneel en gaf Miguel snel wat instructies voordat ze de cabine in liep om een douche te nemen en zich om te kleden.
Tegen de tijd dat ze weer aan dek kwam, had Miguel de motoren afgezet en dreef de boot op open water. Hij lag uitgestrekt op een van de opvouwbare dekstoelen. Naast hem lag een telefoonboek dat hij uit het kombuis had gehaald. Hij ging meteen rechtop zitten.
‘Ik dacht dat ik je pas over een paar uur wakker zou moeten maken,’ zei ze.
‘Ja, dat moet je doen, maar we moeten eerst die rechercheur bellen.’
Shauna knikte.
‘Mijn telefoon ligt in de stuurhut.’ Hij haalde hem, keerde terug naar zijn stoel en hield de telefoon vast toen ze hem probeerde te pakken. ‘Voor je belt…’
‘Heb je weer na zitten denken?’
‘Ja, hij zal willen dat je onmiddellijk naar hem toe komt.’
‘Ik verwacht dat hij wil dat we ons beiden melden.’
‘Ben je van plan om te gaan?’
‘Ik heb je al gezegd dat ik alle reden heb om niet te gaan.’
‘Ja, dat is wel zo, maar de gevangenis is op dit moment misschien wel de veiligste plek voor je.’
‘Je hebt gelijk. In de gevangenis is nog nooit iemand vermoord.’
‘Shauna, houd alsjeblieft op.’
‘Sorry. Ik wil geen ruzie maken.’ Ze zuchtte en zette haar handen in haar zij. ‘Wat ga jij doen als ik ga?’
‘Ik kan gewoon buiten blijven, helpen op manieren waar jij de kans niet voor hebt.’
‘De politie kan heus wel haar werk doen zonder jou.’
‘Ik had het niet over de politie. Sommigen van ons zien kans om wat sneller vooruit te komen als ze zich niet druk hoeven te maken over allerlei administratieve rompslomp.’
‘Nu praat je als een journalist.’
‘Ja, dat is zo.’
‘Waar denk je aan?’
Ze begreep hem op hetzelfde moment dat hij zijn mond opendeed. ‘Scott Norris,’ zeiden ze beiden tegelijk.
‘Hoe kan hij je helpen iets te ontdekken wat rechercheur Beeson niet kan?’ vroeg Shauna.
‘Je zei toch dat je denkt dat Wayne deserteerde bij de mariniers?’
‘Het was een herinnering van hem. Hij ontkende het, maar in zijn psychologisch rapport stond er iets over in. Toen ik Trent ervan beschuldigde dat hij met steekpenningen Wayne buiten de krijgsraad gehouden had, trof dat kennelijk zijn doel.’
‘Je kent toevallig niet de vader van Scott Norris, hè?’
‘Ik denk niet dat Scott interesse had om me aan zijn familie voor te stellen.’
‘Meneer Scott sr. werkt voor de CIA, het kantoor van de Inspecteur Generaal.’
‘Ik kan me niet voorstellen dat hij Scott…’
‘Nee, nee. Senior is Amerikaan in hart en nieren,’ zei Miguel. ‘Hij zal ons waarschijnlijk niets willen vertellen, maar misschien is hij geïnteresseerd in Wayne Marshall. En in iedereen die hem geholpen heeft om de militaire dienst te verlaten. Zeker als die persoon connecties heeft met het Witte Huis.’
‘We stellen een onderzoek in naar Trent, niet naar mijn vader.’
‘Wie dan ook. Als we niet aan kunnen tonen dat Wayne en Trent zich aan een militair vergrijp schuldig hebben gemaakt, zijn we misschien in staat om via de achterdeur te bewijzen dat ze zich schuldig gemaakt hebben aan het witwassen van geld.’