Shauna voelde tranen opkomen, maar zag kans zich te beheersen. ‘Hoeveel weet jij eigenlijk over mijn familie?’
Wayne woog zijn woorden zorgvuldig af. ‘Jij en Patrice zijn aartsvijanden en de reden is niet bespreekbaar. Jij en de senator hebben nogal moeite om goed met elkaar te communiceren. Rudy en jij zijn goede vrienden.’
Het feit dat Wayne de situatie zo bondig samenvatte, gaf haar een verrassend veilig gevoel. ‘Ik weet niet of ik het aankan om naar huis te gaan.’
Hij knikte. ‘We kunnen gewoon omkeren. Zeg het maar. Ik sta aan jouw kant. Als de situatie te gespannen wordt, breng ik je meteen weer terug.’
Shauna haalde opgelucht adem.
‘Waar maakten Landon en ik die avond ruzie over?’
‘Dat weet ik niet. Niet iedereen was erbij.’
Nou, dat was in ieder geval iets waar ze dankbaar voor kon zijn.
‘En hoe staat het met ons? Ik voel me vreselijk. Ik begrijp niet hoe het kan dat ik zoiets vergeet.’
‘Zoals ik al zei, daar komen we gaandeweg wel achter. Je hebt mij in ieder geval niet de bons gegeven.’ Hij grijnsde naar haar. ‘Dat lijkt me een goed begin.’
Ze lachte. ‘Hoe hebben we elkaar ontmoet?’
‘We kwamen elkaar een paar keer tegen bij Harper & Stone. Voordat je ontslag nam.’
‘Nam ik ontslag?’
‘In juli. Je zei me dat je wat vrije tijd nodig had om je volgende stap te overwegen. Je zei dat je je baan als accountant niet leuk vond.’
Dat leek bepaald geen goede manier om carrière te maken. Ze kreeg de indruk dat ze de laatste tijd steeds meer verkeerde beslissingen genomen had.
‘Wat kun je je nog wel herinneren?’ vroeg hij. ‘Ben je dat al nagegaan?’
‘Ik weet dat ik in maart op vakantie ben gegaan naar Guatemala. Daarna…’ Het drong tot haar door dat ze over de vijf, zes voorafgaande maanden niets meer wist. ‘Met een beetje geluk ben ik geen essentiële dingen vergeten.’
Het licht van een straatlantaarn viel door de natte voorruit op Waynes gezicht. Hij keek van haar weg.
‘Met uitzondering van jou dan, natuurlijk.’
Hij fronste. ‘Natuurlijk.’
De reden dat ze zo weinig goede vrienden had, kwam misschien niet doordat zij relaties vermeed; misschien zag iedereen haar als de ongevoelige persoon die ze was en vermeed iedereen haar.
‘Dus jij bent ook accountant?’ vroeg ze.
‘Nee. Ik ben financieel directeur van McAllister MediVista.’
Ze schrok. ‘Je werkt dus voor mijn vader?’
‘Je vond het altijd leuker als ik zei dat ik voor je oom werkte.’
‘Je zult mij wel een rare vinden.’
Wayne schudde zijn hoofd. ‘Helemaal niet. Je zult nog wel weten dat Harper & Stone onze boekhouding doet.’
Ze knikte. ‘Maar meneer Stone was van mening dat ik last van belangenverstrengeling zou kunnen hebben. Ik was niet bij die boekhouding betrokken.’
‘Inderdaad. Maar tijdens de laatste accountantscontrole heb je mij geholpen met het boven water halen van wat gegevens. Dat moet in mei geweest zijn.’
Ze probeerde het zich te herinneren. Tevergeefs. Maar het was waar dat, als er bij accountantscontroles overuren gemaakt moesten worden, iedereen erbij betrokken werd.
‘Dus wij hebben… wat zijn we eigenlijk van elkaar?’
Hij hield zijn ogen op de weg gericht. ‘Op die vraag hadden we nog geen antwoord gevonden. We gingen met elkaar om en zijn regelmatig samen uit geweest. We vonden het fijn… ik was graag in je gezelschap.’
‘In een bepaald opzicht maakt dat alles eenvoudiger,’ zei ze. Ze zei het luchthartig en hoopvol. ‘Om weer opnieuw te beginnen, bedoel ik.’
Wayne reed het garagepad van de familie McAllister op. ‘Ja, misschien is dat zo.’
Het landhuis van de familie McAllister stond op een vijf hectaren groot omheind perceel dat aan de Colorado River gelegen was. Het was een groot terracotta landhuis dat een gastenverblijf, een tennisbaan, een fitnessstudio en een haventje bevatte waarin Landon zijn jacht zo af en toe afmeerde. Shauna had vaak gedacht dat het gemakkelijk door zou kunnen gaan voor de villa van een of andere Colombiaanse drugsbaron.
Shauna legde haar hand op haar maag, die onrustig bewoog. Ze had een grote hekel aan het huis en alle herinneringen die ermee samenhingen.
Nu er over minder dan een maand verkiezingen zouden worden gehouden, was de beveiliging om haar vader heen zwaarder dan gebruikelijk. Niettemin kon Wayne doorrijden zonder ondervraagd te worden.
Ze gingen de villa binnen door een zij-ingang die toegang gaf tot de eetkamer van de familie McAllister. Daarnaast was een keuken met veel fonkelend roestvrij staal. Shauna rook gegrild vlees en gebakken aardappels, waardoor ze nog misselijker werd.
Ze knikte naar de kok, die ze niet herkende, en versnelde haar pas om Wayne bij te kunnen houden. Hij pakte haar hand en bleef voor de deur staan.