‘Dit klinkt me heel ongelofelijk in de oren’, zei Wallander.
‘Er kunnen nog nauwere verbanden bestaan’, zei ze. ‘We hebben hier de hulp van de afdelingen Fraude bij nodig. Ik begrijp zelf nauwelijks waar ik mee bezig ben.’
‘Ik vind het indrukwekkend’, zei Nyberg, die er tot dat moment het zwijgen toe had gedaan. ‘Bovendien zouden we misschien moeten onderzoeken of die plasticfabriek in Genua ook nog andere dingen dan snelle motorboten produceert.’
‘Zoals bijvoorbeeld koelboxen die bedoeld zijn voor het transport van organen voor transplantaties?’ vroeg Wallander.
‘Bijvoorbeeld.’
Het werd stil in de kamer. Ze keken elkaar aan. Iedereen wist wat de woorden van Nyberg konden betekenen.
Wallander dacht eerst na, voordat hij verderging.
‘Als dit klopt,’ zei hij, ‘dan kan dat betekenen dat Alfred Harderberg op de een of andere manier betrokken is bij zowel de productie als de import van deze plastic boxen. Hij kan er de volledige controle over hebben, ook al lijkt alles op het eerste gezicht één wirwar van bedrijven die aan elkaar gekoppeld zijn. Is het echt mogelijk dat Braziliaanse koffieproducenten iets te maken hebben met een bedrijfje in Södertälje?’
‘Dat is niet vreemder dan dat Amerikaanse autoproducenten ook rolstoelen maken’, zei Ann-Britt Höglund. ‘Auto’s leiden tot auto-ongelukken en die leiden op hun beurt weer tot een toenemende behoefte aan rolstoelen.’
Wallander sloeg zijn handen ineen en stond op uit zijn stoel.
‘Nu moeten we de druk op dit onderzoek opvoeren’, zei hij. ‘Ann-Britt, kun jij ervoor zorgen dat de economische experts een soort uitvergrote muurkaart maken van hoe Alfred Harderbergs activiteiten er nu eigenlijk uitzien? Ik wil dat alles erop staat. Plastic boten in Genua, rijpaarden op kasteel Farnholm, alles wat we tot nu toe weten. En Nyberg, wil jij je met die plastic box bezighouden? Waar die vandaan komt, hoe hij in de auto van Gustaf Torstensson kan zijn beland.’
‘Dan doorkruisen we het plan dat we hadden’, wierp Ann-Britt Höglund tegen. ‘Alfred Harderberg zal erachter komen dat we een van zijn bedrijven gedetailleerd beginnen door te lichten.’
‘Helemaal niet’, antwoordde Wallander. ‘Het gaat de hele tijd om routinevragen. Niks dramatisch. Bovendien zal ik het er met Björk en Åkeson over hebben dat het tijd wordt dat we een persconferentie organiseren. Het is trouwens wel voor het eerst dat ik een dergelijk initiatief neem. Maar ik geloof dat het goed zou zijn als we de herfst een handje zouden helpen met wat mist te verspreiden.’
‘Ik heb gehoord dat Per nog steeds thuiszit met een griep’, zei Ann-Britt Höglund.
‘Ik bel hem wel’, zei Wallander. ‘Nu voeren we de druk op. Hij moet maar hier komen, of hij nu griep heeft of niet. Laat aan Martinson en Svedberg weten dat we elkaar vandaag om twee uur zien.’
Wallander had besloten te wachten met vertellen wat er die nacht gebeurd was totdat ze allemaal bijeen waren.
‘Nu beginnen we’, zei hij.
Nyberg verliet de kamer. Wallander vroeg Ann-Britt Höglund nog even te blijven. Hij vertelde dat hij er samen met Sten Widén in was geslaagd een stalmeisje op kasteel Farnholm te plaatsen.
‘Dat was een goed idee van jou’, zei hij. ‘We zullen wel zien of het iets oplevert. Misschien moeten we er niet te veel van verwachten.’
‘Als haar maar niks overkomt’, zei ze.
‘Het meisje moet voor de paarden zorgen’, zei Wallander. ‘En haar ogen openhouden. Dat is alles. We moeten ons niet door hysterie laten overvallen. Alfred Harderberg kan niet iedereen in zijn omgeving ervan verdenken dat ze vermomde politiemensen zijn.’
‘Ik hoop dat je gelijk hebt’, zei ze.
‘Hoe gaat het met de vluchtschema’s van het vliegtuig?’
‘Ik ben ermee bezig,’ zei ze, ‘maar gisteren heeft Avanca al mijn tijd opgeslokt.’
‘Je hebt goed werk verricht’, zei Wallander.
Hij merkte dat ze blij was met zijn woorden. We zijn veel te zuinig met lof voor elkaar, dacht Wallander. We zijn daarentegen wel eindeloos gul met kritiek en roddel.
‘Dat wilde ik nog even zeggen’, zei hij.
Ze verliet de kamer. Wallander ging voor het raam staan en vroeg zich af wat Rydberg in zijn plaats zou hebben gedaan. Maar het leek wel of hij voor de verandering een keer geen tijd meende te hebben om naar het antwoord van zijn dode vriend te luisteren. Hij moest geloven dat de manier waarop hij het onderzoek leidde de juiste was.
De rest van de ochtend ontwikkelde Wallander een enorme energie. Hij overtuigde Björk van het belang om de volgende dag een persconferentie te beleggen. Hij beloofde Björk ook dat hij zich zelf met de journalisten zou bezighouden, nadat hij met Per Åkeson had overlegd wat ze zouden zeggen.