'Het leven is een worp met de dobbelstenen,' zucht Porta. Tedere dag brullen we om een zesje!'
'Nou, ik trek nergens een pen uit,' zegt Gregor vastbesloten. 'Degene die dát doet is volgens mij de grootste kaffer van de hele wereld. De veiligste manier om een oorlog te overleven is naar de vijand lopen met iets super-geheims in je zakken!'
'Zou het niet beter zijn als we rechtstreeks naar Iwan wandelden, het hele zaakje aan hem overdroegen en het vaderland lieten barsten?' oppert Tiny.
'Hoogverraad!' huilt Heide woest.
Luitenant Schnelle schudt zijn hoofd en loopt op welsprekende manier van Tiny en Gregor vandaan.
'Iedere groep krijgt drie raketten en een doelzoeker mee,' vervolgt de Ouwe. 'Zodra jullie de raketten hebben ontzekerd en klaar hebben staan voor lancering, geven jullie mij per radio een seintje en zal ik ze afvuren. Nogmaals: uitsluitend linksom draaien en denk erom dat je een klik moet horen. Als je geen klik hoort of de schijf rechtsom draait gaat het hele zaakje onder je handen de lucht in! Heb jij dat goed begrepen, Tiny?'
'Helemaal,' verzekert Tiny hem, met zijn vingerknokkels op zijn voorhoofd trommelend. 'Het is me voor eeuwig en altijd in de botten gegrift, amen! Als het gaat om instructies inzake explosieven, luister ik, makker!'
'Dat hoop ik verdomme maar,' lacht Porta, 'want anders kunnen we wel mekaar goeiendag en tot ziens boven wensen!'
'Laten we dan gaan,' zegt de Ouwe, die de grendel van zijn machinepistool heen en weer haalt. 'Roken is beslist niet toegestaan!'
Zo nu en dan zien we een blauwe lichtflits in de hemel boven het bos blikkeren. Het geluid van machines wordt steeds sterker en sterker.
In de loop van de nacht kruipen we langs de buitenste A-A posities. We zijn zo dicht bij de schildwachten dat we hun Russische sigaretten kunnen ruiken.
'Mijnen!' waarschuwt de Ouwe, zijn hand opheffend om ons tot nog grotere voorzichtigheid te manen.
De Legionair haalt een mijnsonde uit zijn rugzak en biedt deze met een sarcastisch glimlachje aan Feldwebel Schröder aan.
'Peau de vache, dit is precies het goeie klusje voor jou,' fluistert hij gemeen.
Schröder schudt nerveus zijn hoofd en doet een pas achteruit.
'Ik heb in dat soort dingen totaal geen ervaring!'
'Hou dan voortaan je verrekte bek als iemand het over mijnen heeft,' snauwt Barcelona gespannen.
'Cuillon,' snauwt de Legionair spottend, die heel behoedzaam een houten mijn opgraaft uit de sneeuw. 'Kom dood, o kom...' neuriet hij als Tiny de draden doorsnijdt.
De Ouwe knipt het blauwe kompaslampje aan en meet de afstand op de kaart. 'De informatie van de V-mannen klopt nauwkeurig!'
Stap voor stap en soms voetje voor voetje baant de sectie zich een weg door het mijnenveld. De minste of geringste fout en we zullen door een donderende explosie aan stukken worden gereten.
Vaandrig Tamm trapt bijna op een draad, maar de Legionair grijpt zijn voet en zet die zachtjes naast de onschuldig uitziende draad neer.
'Verdomde ezelskop!' vervloekt de Ouwe hem. 'Grote God, te bedenken dat je met zo'n stompzinnige kaffer wordt opgezadeld!'
'Par Allah,' sist de Legionair, 'doe dat nog één keer en ik zal je met mijn koordje van je leven afhelpen.'
Verderop in de duisternis blaft een hond. Het geblaf wordt beantwoord door twee andere honden, nog verder weg.
'Vervloekte honden!' kankert Gregor. 'Ik zal ze voor hun verrekte kont schoppen als ze hier komen!'
Er floept een schijnwerper aan. De vinger van licht tast de sneeuw af en blijft telkens met tussenpozen op een bepaalde plek rusten. De lichtbundel draait in een brede halve cirkel rond, keert plotseling terug en blijft vlak voor hij mij bereikt stilstaan. Verlamd van angst pers ik mijn lichaam in de sneeuw en wacht op een dodelijk mitrailleursalvo. De schildwachten roepen elkaar geruststellende zinnetjes toe. We weten hoe ze zich moeten voelen. Wachtlopen in het duister is voor iedereen zenuwslopend. Als er een schildwacht op zijn post wordt gedood gebeurt dat zo snel dat hij nauwelijks de tijd krijgt om te beseffen wat hem overkomt.
Het laatste stuk tijgeren we – en ondanks de zware uitrusting die we met ons meeslepen komen we vlug door de versperringen heen. Er valt geen enkel verraderlijk geluid van metaal op metaal te vernemen dat de schildwachten in het duister kan waarschuwen.
De ene vrachtwagen na de andere rijdt de beide reusachtige houten deuren van het als een fort versterkte bevoorradingskamp door. Zaklantaarns lichten helder op, telkens als de NKVD bewakers de papieren van de chauffeurs controleren. Niemand komt hier zonder op hoog niveau gegeven toestemming binnen.
'Iwan loopt wel op zijn tenen, hier,' fluistert Porta gespannen. 'Ze vertrouwen hun eigen koelies nog niet eens!'
'Dat is verdomme ook geen wonder,' antwoordt Gregor. 'Snuif de lucht maar eens op – er moeten hier miljoenen en nog eens miljoenen liters benzine opgeslagen zijn!'
'Ja, genoeg voor nog eens dertig jaar of meer oorlogvoeren,' fluistert Tiny met diep ontzag.