'Voor straf zullen we je nu heel langzaam wurgen, zoals ze dat in het zuiden van Amerika doen als ze een zwarte opknopen,' snuift Porta. 'Dat zal je leren om in het vervolg met vals geld te betalen!' Sieg doet zijn mond open en schreeuwt – het is een schreeuw waarin de dood doorklinkt en die ons door merg en been gaat. Voorbijgangers blijven staan en proberen door de smerige ramen naar binnen te kijken. Een Lapse denkt dat er een godsdienstige bijeenkomst aan de gang is en wil naar binnen gaan.
'Smeer 'm,' brult Gregor, wuivend met zijn handen alsof hij een vlucht spreeuwen wil verjagen. 'Je hebt er niets mee te maken wat hier gebeurt. Weg jij!'
'Wat ben jij toch een luidruchtig kereltje,' zegt Porta verwijtend tegen Sieg. 'Het wordt tijd dat we jou helemaal de adem afsnijden!'
Tiny begint bijna amok te maken. Hij verwenst de pianola met iedere benaming die hij maar bedenken kan. Dan tilt hij het instrument aan één kant op en laat het met een verschrikkelijke klap op de grond vallen.
Daverend begint de Finse Cavalerie weer te marcheren. Het klinkt alsof er een complete bergdivisie door de bar galoppeert.
Tiny smijt het venster open en brult de belangstellende menigte op straat toe: 'Doorlopen, daar! Geheime Staatspolizei! Terug naar je iglo's en naar bed, stelletje pest-Eskimo's!' De laatste van het groepje krijgt een sneeuwbal in zijn nek en begint te rennen.
Sieg laat zich op de grond vallen en gilt als een varken dat geslacht gaat worden. Hij trappelt met beide voeten en zijn armen maken krampachtige rukbewegingen.
'Je lijkt wel een Indiaanse maagd die gedefloreerd wordt,' weet Tiny met bewonderenswaardige woordkeus uit te brengen. Hij geeft Sieg een harde schop. 'Wees een Duitser! Laat ons zien dat jij uit het leven weet te stappen zoals een lid van het Herrenvolk dat hoort te doen!' Hij tikt tegen Siegs gouden partij-insigne. 'Vergeet niet dat jij een van de oude krijgers bent!'
'Een slappe lul, dat is-ie,' zegt Porta verachtelijk. Hij kijkt rond, op zoek naar een haak in het plafond. Die is er niet. Blijkbaar is het lang niet zo eenvoudig iemand op te hangen als je zou denken bij het zien van een van die Amerikaanse films.
'Waarom schiet je hem niet neer om er vanaf te zijn?' oppert Tiny, die een enorme bierpul in één teug leegdrinkt. Hij vist een groot legerpistool uit zijn zak en richt het op Sieg. 'Als een van deze negen millimeter jongens via de nek in een hoek van vijfenveertig graden door de hersenen en er weer uitgaat, heeft de hoerezoon van wie die hersens zijn gewoonlijk weinig meer te zeggen!'
'Dat geeft veel te veel troep,' zegt Porta. 'En begrijp je niet hoeveel ellende er kan ontstaan door één schot? Die verdomde maats van hem zijn dan binnen de kortste keren op jacht – en wie denk je dat ze het allereerst zullen verdenken als ze zijn lekke lichaam vinden? Obergefreiter Joseph Porta! Het leger heeft er alles aan gedaan om mijn goeie naam naar de knoppen te helpen. Die hakenkruis-smerissen en ik hebben het nooit zo best met elkaar kunnen vinden.' Dan knipt hij met zijn vingers en glijdt er een verhelderende uitdrukking over zijn gezicht.
Terwijl hij aan het woord was heeft hij een verbazingwekkende inval gekregen. Minuten achtereen vraagt hij zich af waarom hij er zo lang voor nodig heeft gehad om de oplossing te vinden. En die is zo eenvoudig dat zelfs een onschuldige non er nog opgekomen zou zijn.
Hij verkoopt Sieg, die nog steeds met het koord om zijn nek op de grond ligt te kreunen, een vriendschappelijke schop.
'Hou op met dat gejank! Je moet blij wezen als je hoort wat we voor je hebben bedacht! Als we beginnen sterf je nog van het lachen! Sta op, kerel! Jij bent de ster van het drama!'
'Jij gaat hier staan,' beveelt hij Tiny, 'en houdt dit eind van het koord heel stevig vast. En zodra ik zeg: "Rennen!" hol je er uit alle macht vandoor! Helemaal tot in de keuken, tot je niet verder kunt door het touw!'
'Dat klinkt even gemakkelijk als van de trap vallen,' zegt Tiny begrijpend, terwijl hij met zijn voet over de grond schraapt als een renpaard voor de start. 'Maar wat gebeurt er met Tinus Plotseling hier? Gaat hij met me mee de keuken in?'
'Maak jij je over hém maar geen zorgen. Volgens mijn plan blijft-ie hier.'
Op de slotakkoorden van de Finse Cavaleriemars loopt Porta met het andere uiteinde van het touw naar Gregor.
'Als ik zeg: "Rennen" smeer jij hem zo snel mogelijk naar de draaideur! En jij, Emil, blijf waar je bent en verroer je niet. Jullie tweeën: wachten tot ik zeg: "Klaar – áf!" en rennen dan de kant uit die ik jullie heb gewezen!'
'Blijft die schoft in het touw?' vraagt Gregor met een zorgelijke uitdrukking op zijn gezicht.
'Natuurlijk!' verzekert Porta hem trouwhartig. 'De truc is juist dat Emil netjes in het touw blijft!'
Sieg smeekt kreunend om zijn leven.
'O, hou toch je bek! Mijn methode is zo snel dat je niet eens in de gaten zult krijgen dat je al dood bent. Tussen haakjes, voor je gaat – weet jij iemand die misschien geïnteresseerd is in een lading Poolse eieren of een zending Russische schrijfmachines?'