'Omdat ik hem wil spreken.'
'Dat kan niet; hij is hier niet!' schreeuwt de stem in Paderborn vrolijk.
'Nou, waar hangt-ie dan uit? U zult toch wel weten waar hij naar toe is gegaan? Als de hele zaak instort zult u toch wel weten waar u hem te pakken moet krijgen, niet waar?'
'Als het hele zaakje ineenstort zal hij in ieder geval niet terugkomen!' lacht de stem in Paderborn. 'Dacht je soms dat-ie stapelgek is? Hij is met verlof. Misschien kuurt-ie wel in Bad Gastein. Daar had-ie het over. Ooit in Bad Gastein geweest?'
'Nee, nooit,' kreunt Müller, bereid om het op te geven.
'Dat moet een heel leuk stadje zijn,' verklaart de vrolijke onderofficier in Paderborn. 'Je ligt de godganselijke dag in hete modder en eet je weer op krachten. Nou maat, de baas komt eraan. Bel me over drie weken nog maar eens – als Bernstein niet in die modder is gestikt zal hij dan wel hier zijn.'
De telefoon zoemt – de verbinding is verbroken.
Hofmann schiet overeind uit zijn Amerikaanse draaistoel en schopt naar de compagnieskat. Zoals gewoonlijk mist hij.
'Dus zóver is het al gekomen!' gilt hij razend. 'De jodenjongens gaan gezellig met verlof om zich in Bad Gastein in de modder te wentelen en mineraalwater te drinken, terwijl wij Duitsers geen verlof krijgen omdat het vaderland in gevaar is. Dit is wel het gemeenste dat ik ooit heb gehoord. Nu ga ik werkelijk geloven dat wij deze verdomde oorlog niet zullen winnen!'
'God weet wat de Reichsführer er wel van zou zeggen,' brengt Julius Heide verwonderd in het midden.
'Hou toch je klep, onderofficier Heide! Dit is iets dat jij met jouw pygmeehersentjes nooit kunt begrijpen! Müller, dat zou jij toch nooit doen, wel? Naar Bad Gastein gaan om die modderbaden nog smeriger te maken dan ze al zijn? Hemelse vader! Dit is wel het absolute einde! Nou, aan het werk weer. Met die schurk in Bad Gastein rekenen we later wel af. Hoeveel andere namaak-Duitsers ken je verder nog in Paderborn? Gebruik je hersens! Denk na! Denk zo hard na dat je je de hele Talmoed kunt herinneren en opschrijven! Aan die spreekhoorn, kerel, zet de hele synagoge in beweging!'
'Misschien zou ik kunnen proberen wachtmeester Sally van het Wehrkreiskommando te bellen,' oppert Müller peinzend. 'Dat is een heel aardige vent.'
'Ik schijt erop of hij aardig is of niet!' brult Hofmann buiten zichzelf van woede. 'Hij moet ons helpen! Onze levens en onze vrijheid staan op het spel, kerel! Leg hem dat uit!'
Porta staat over de wastafel geleund het slavenkoor uit Nabucco te neuriën, terwijl hij zichzelf nauwkeurig in de spiegel staat op te nemen.
'Hou op met dat gezeik daarginds,' brult Hofmann, 'en sta niet in die spiegel te staren! Daar krijg je alleen maar slechte ideeën van! Ik heb alleen maar gezegd dat je op je gemak kon gaan staan, niet dat je jezelf in de spiegel moest aanbidden!'
Het duurt bijna een uur voor Müller wachtmeester Sally aan de lijn krijgt.
'Een document uit een personeelsdossier verwijderen?' zegt Sally, als hem de zaak is uitgelegd. 'Kan geregeld worden – maar wat zit er voor mij aan?'
'In wat voor tijden leven we toch,' kreunt Hofmann, de hoorn tegen zijn oor drukkend. 'Nou wil die woestijnrat een slaatje slaan uit het helpen van mensen die in gevaar verkeren!'
'Wat hebben we hem te bieden?' vraagt Müller, Porta en Wolf aankijkend.
'Tien blikken varkensvlees,' zegt Porta royaal.
'Nee, nee!' roept Hofmann. 'Joden eten geen varkensvlees!'
'Ik heb een paar oerlelijke Russische schrijfmachines,' zegt Porta. 'Denk je dat hij gek is op schrijfmachines? Originele Russische? Na de oorlog zal daar grote vraag naar ontstaan!'
'Op het hoofdkwartier beschikt hij over alle schrijfmachines die hij maar wil,' verwerpt Hofmann deze gedachte geërgerd. 'Duitse! Denk nog eens na, Porta!'
'Poolse eieren,' oppert Porta met een opgetrokken wenkbrauw. 'Misschien is hij wel een van die kneuzen die dol zijn op omelet, omdat ze denken dat eieren vreten de potentie verhoogt!'
'Het ís een gedachte,' vrolijkt Hofmann op. 'Geef de schurk tien kisten eieren, dan kan-ie zijn slappe leuter wat vaker rechtop krijgen.'
'Tien kisten eieren,' biedt Müller royaal aan.
Wachtmeester Sally lacht langdurig en luid.
'Beseffen jullie wel hoe komiek jullie zijn?' vraagt hij zodra hij zijn adem terug heeft. 'We hebben hier zoveel eieren, dat we ze zelf zijn gaan uitdelen. Maar om je te helpen wat sneller te denken – er is zo juist een mededelingenformulier in drievoud binnengekomen: afgelopen zaterdag zijn er twee Feldwebels geëxecuteerd voor het vervalsen van documenten. Dus zeg nou maar wat je me te bieden hebt. Maar niet wéér die eieren!'
Ongelukkig kijkt Müller Wolf aan.
'Dat lijkt verdomme wel afpersing!' snauwt Wolf vol afschuw.
'Wat kun je van een jood anders verwachten?' zegt Hofmann. 'Adolf heeft helemaal gelijk. Het enige dat ze willen is ons Duitsers klein houden.'