'Wou jij me soms uit mijn eigen keuken smijten?' brult de keukengeneraal opgewonden. Hij maakt de indruk alsof hij ieder moment iets kan beginnen.
'Jouw eigen keuken? Jij hebt helemaal niets,' verklaart Wolf met overtuiging. 'Ik heb opperwachtmeester Hofmann opdracht gegeven jou die keuken te geven omdat ik meende dat jij achter me stond. Maar misschien zie ik dat een tikkeltje verkeerd?'
'Natuurlijk sta ik achter je! Tot het bittere einde!' krabbelt de keukengeneraal terug. Het zweet breekt hem aan alle kanten uit bij de gedachte weer te worden teruggezet tot de positie van Jan en alleman.
'Wou jij meer dan vier kaarten?' vraagt Porta met een gevaarlijk glimlachje, als zijn haviksogen opmerken dat Weiss een kaart laat verdwijnen.
'Als je ons een loer probeert te draaien,' brult Wolf met vals pathos, 'zijn we de langste tijd makkers geweest! Dan word jij vanuit jouw knusse warme keukentje overgeplaatst naar een ijskouwe loopgraaf, waar je de heldhaftige maar hopeloze strijd voor de Führer en het vaderland verder mag strijden – en vlugger dan je pap kunt zeggen!'
Weiss pruilt. Het is het eind van de maand en zijn gebrek aan geld heeft rampzalige vormen aangenomen. Hij moet een paar honderd mark zien te winnen. Hij kan nu niet nog méér voorraden op de zwarte markt kwijt. De bevoorradingsofficier heeft nu al drie keer zijn verbazing uitgesproken over het aantal diefstallen. Er is niet veel meer nodig om zijn kaartenhuis in te laten storten.
'Je kijkt alsof je aan Napoleons hordenloop naar Moskou zit te denken,' grijnst Porta, die Weiss' bleke gezicht met sadistisch genoegen bestudeert.
Wolf wint de eerste twee spelletjes en ook de drie volgende. Hij is in een luidruchtig goeie stemming.
'Jij probeert op dit moment toch niet vals te spelen, wel?' vraagt Porta indringend, hebzuchtig een blik werpend op de tamelijk grote stapel geld die Wolf voor zich heeft liggen.
'Ik wijs dergelijke insinuaties af met de verachting die ze verdienen,' antwoordt Wolf arrogant.
Gregor vloekt humeurig. Hij heeft al flink wat geld verloren. De Ouwe is zwijgzaam en nerveus, nu hij de 200 mark heeft verloren die hij aan zijn Liselotte thuis had willen sturen.
Weiss staat het huilen nader dan het lachen. Hij bedelt om een lening op korte termijn. In zijn optimisme gelooft hij er nog steeds in dat de stapels geld voor Porta en Wolf van eigenaar kunnen verwisselen.
Royaal schuift Porta hem 500 mark toe.
'Teken alleen dit even, alsjeblieft!'
Weiss leest het krabbeltje vluchtig door.
'Tachtig procent!' jammert hij buiten zinnen. 'Dat is woeker! Hoe durf jij een superieur een dergelijk aanbod voor te leggen — en nog wel aan een chef-kok! Weet jij niet dat dit tegen de voorschriften is, en bovendien nog een burgermisdaad!'
'Gaan we hier zitten discussiëren over wetsovertredingen?' vraagt Porta met een slimme blik in zijn oogjes. 'Wat zou je denken van een opperwachtmeester die geld leent van korporaals?'
'Een schop voor z'n kont en d'ráf met die peststrepen!' joelt Tiny, van de gelegenheid gebruik makend om twee extra kaarten weg te moffelen. Hij beschouwt het geld dat Weiss heeft geleend al als het zijne.
Weiss geeft het op en tekent het briefje met een zuur gezicht. Hij stopt de 500 mark vlug in zijn zak, alsof hij bang is dat iemand het geld zal stelen.
Porta schraapt luidruchtig zijn keel. Een klodder slijm landt precies in een emmer naast de deur.
'Laat die zwijnerij,' waarschuwt Weiss dreigend. 'Dat is geen kwispedoor, maar een koffiegamel van de derde compagnie!'
'Mij best,' antwoordt Porta dadelijk. 'De volgende keer spuug ik jou in je smoel!'
Wolf hinnikt van het lachen en wint opnieuw.
Gregor sluit een lening bij Porta, maar uiteraard op de voorwaarden van de tachtig-procents woekeraar.
Weiss legt zijn kaarten neer. Hij begrijpt maar niet hoe het mogelijk is al die tijd zulke slechte kaarten te krijgen. Hij is zo wit als een lijk. Na de derde robber waaraan hij niet heeft meegedaan smeekt hij fluisterend om een nieuwe lening.
Porta kijkt hem twijfelend aan, maar na een lange pauze schuift hij hem 300 mark toe en ontvouwt zwijgend een nieuwe schuldbekentenis.
'Wat nou, verdomme?' brult Weiss, zo rood als een kreeft. 'Te betalen binnen vierentwintig uur? Waarom in hemelsnaam?'
'Omdat jij een groot risico betekent,' grijnst Porta schaamteloos, terwijl hij met geroutineerde gebaren de kaarten ronddeelt.
'Een groot risico?' mompelt Weiss wrokkend. 'Wat weet jij daar nou van?'
'Meer dan jij denkt,' glimlacht Porta als een ingewijde. 'Zodra die cijferjongens jouw voorraad komen opnemen behoor jij niet meer tot de gelederen van de grote naamloze helden.'
'Wou je soms insinueren dat ik een dief ben?'
'Ik dacht niet dat jij langzaam was van begrip,' grijnst Porta brutaal, waarbij hij bijna opspringt als hij ontdekt dat hij drie koningen in zijn handen heeft.
Wolf hinnikt opnieuw en slaat Porta gemaakt vriendschappelijk op de schouder.