Telkens als er een schot wordt afgevuurd slaat de Ouwe zich kletsend op de dijen en brult hij van het lachen, helemaal in vervoering.
Porta scoort nog twee voltreffers voordat er een vijftig millimeter granaat door de deur schiet en in de stal ontploft. Ogenblikkelijk likken er vurige tongen aan de strobalen en binnen enkele minuten is de schuur gevuld met dikke, zwarte rook.
'Granaten!' kucht Porta, half stikkend.
Met een metalen klap valt het staartstuk dicht. Opnieuw vuurt het kanon, maar deze keer wordt er misgeschoten. De granaat schiet suizend rakelings aan de volgende slede voorbij. De geschutstoren van het gepantserde voertuig zwenkt om en de korte loop van het twintig millimeter kanon wordt rechtstreeks op de stal gericht. In de stal klettert een lege huls op de grond en klapt het staartstuk van het oude Oostenrijkse kanon dicht tegen een nieuwe granaat. Als een waanzinnige draait Porta aan het elevatiewiel, maar dan geeft hij het op en kijkt langs de loop alsof het een geweerloop is.
'Vuur dan toch, in Jezus' naam,' brult Tiny, die onder het kanon zelf in dekking is gegaan.
Het kanon brult en de motorslede die recht op de stal aanreed vliegt in stukken. De geschutstoren zeilt door de lucht en twee brandende lichamen worden uit het voertuig geslingerd.
'Je hebt 'm, verdomme! Ze zijn naar de hel!' gilt Tiny verrukt. 'Kom maar op, luizenbossen! Dan zullen we jullie laten zien waar Abraham het bier vandaan haalde!'
De oude man springt met gesloten benen op en neer, lachend als een schorre kraai.
Tussen twee huizen komt een nieuwe gepantserde slede te voorschijn. De geschutstoren draait weifelend rond, alsof de schutter op zoek is naar een bepaalde vuurlijn.
'Laten we dit ding omdraaien!' brult Porta, die haastig uit de schuttersstoel springt om ze te helpen met het omtrekken van het kanon.
Het kanon van de gepantserde slede begint te hameren en stuurt een regen van granaten in de richting van 'De rode engel'.
'Wel verdomme!' gilt Porta. 'Ik dacht dat ze op ons zouden gaan paffen!'
'Ze kunnen ons niet zien,' zegt Tiny, 'we worden door de rook helemaal aan het gezicht onttrokken!'
'Weg hier, ouwe Hun,' zegt Porta, terwijl hij de oude voorzichtig opzij duwt. 'Het zal er hier heter aan toegaan dan in al die schijtoorlogen die jij hebt gemaakt!'
'Nitsjewo!' antwoordt de oude koppig. Zijn ogen zijn rood en opgezet door de prikkelende rook, maar hij is in zijn sas, ook al stikt hij bijna. De droom van zijn leven is in vervulling gegaan: hij heeft een echt kanon zien afvuren.
De zware gepantserde motorslede glijdt langzaam tussen de huizen naar voren en kruipt naar de kroeg toe. Het kanon ervan hamert onophoudelijk en braakt granaten uit die het dak van de kroeg wegslaan. Open en bloot is het reusachtige bed met het baldakijn te zien, met het lijk van luitenant Wassili Sinsov ernaast. 'Waar is dat kreng gebleven?' Porta spant zijn ogen in om de dikke zwarte rook te doorboren.
Op datzelfde ogenblik explodeert er vlak buiten de stal een granaat en wordt Porta door de schokgolf van de schuttersstoel geblazen. De oude, die vlak naast hem staat, slaat voorover en valt met zijn gezicht op de grond. Tiny rolt naar de lege varkenskotten, waar hij met verpletterend geweld een dakspant over zich heen krijgt.
Terwijl het bloed hem over het gezicht stroomt klautert de oude dorpspatriarch in de schuttersstoel.
'Pasjoll – voorwaarts!' kraait hij, zijn oog tegen het vizier drukkend. Hij draait aan het dichtstbijzijnde wieltje, dat toevallig de hoogtezoeker is. Met bevende vingers grijpt hij het vuurkoord en rukt eraan, zoals hij Tiny heeft zien doen.
Het kanon brult en de mondingsvlam verlicht de hele stal.
Door de terugslag wordt de oude uit het stoeltje gegooid, zodat hij een eindje over de grond van aangestampte aarde glijdt. Geschrokken gluurt hij door een van de wielen van het kanon naar buiten en begint kakelend te lachen van tevredenheid.
Op een paar honderd meter afstand van de schuur staat de gepantserde motorslede in brand. Gitzwarte rookwolken zweven omhoog naar de hemel.
'Wel, ik mag de pest krijgen!' schreeuwt Tiny stomverbaasd. 'Er is aan jou een beste anti-tanksoldaat verloren gegaan!'
'Het wordt tijd dat we hier wegkomen. Ze schieten daarginds de hele kroeg aan flarden,' zegt Porta, achter een hoop bakstenen vandaan kruipend.
In 'De rode engel' zijn alle duivels uit de hel losgebroken. In een zee van vlammen explodeert er in de keuken een vijftig millimeter granaat, die het fornuis door de muur kwakt.
Yorgi loopt gillend rond, proberend met een armstomp zijn borst beet te pakken. Een afgerukte voet vliegt door de kroeg en smakt tegen de achterste muur.
Onder de lange stamtafel zit Sofija vol afschuw naar haar linker been te staren. Van de knie is alleen nog een stomp over. Een grote plas bloed rondom haar wordt langzamerhand groter. Ze opent haar mond en begint te gillen.
'Sacre nom de Dieu,' sist de Legionair, die haar een noodverband toewerpt.