'Bek dicht!' schreeuwt hij. 'Pijn en erotiek horen bij elkaar!' Dan pakt hij haar bij de haren en duwt haar hoofd tussen zijn dijen. 'Zuigen, jij vuile hoer!'
'Zwijn,' mompelt ze, terwijl ze haar lippen om zijn enorme lid sluit.
'Vooruit, bewegen jij!' brult hij wellustig.
Ze kijkt op naar zijn stompzinnige gezicht en klapt plotseling uit alle macht haar tanden op elkaar.
Gillend van pijn schopt hij haar van zich af.
Ze spuwt de vleesklomp uit en veegt haar mond af, die onder het bloed zit. Schreeuwend krimpt hij ineen en drukt zijn handen tegen de bloedende stomp.
'Varken,' sist ze. 'Dacht je dat je mij als voetveeg kon behandelen?' Doodgemoedereerd steekt ze een Grifa op en kijkt hem kwaadaardig aan.
'Jij krankzinnige idioot, je hebt 'm eraf gebeten!' brult hij wanhopig, terwijl hij strompelend een paar passen in haar richting doet. 'En wat dan nog?' zegt ze met een grimas, achteruitlopend naar de deur. 'Jij wist toch niet hoe je ermee om moest gaan. Jij wilde het altijd zo graag op z'n Frans. Nou, Franser dan vanavond zal je het nooit meer krijgen!'
'Haal een dokter,' smeekt hij haar uitzinnig van angst.
'Een dokter!' lacht ze spottend. 'De enige dokter die we hier hebben is die vette slons, die ooit eens een verpleegsterscursus van acht dagen heeft doorlopen. Die kan nog niet eens een zeug helpen biggen!'
'Dit zal ik je betaald zetten,' kreunt hij, kijkend naar zijn handen die onder het bloed zitten.
'Jij gaat dood,' zegt ze, alsof ze hem vertelt dat het buiten koud is.
'Het is moord!' snikt hij, op de grond ineenzakkend.
'Moord!' lacht ze schril. 'En jij bent nog wel degene die beweert dat hij zelf niet meer weet hoeveel hij er voor het vuurpeloton heeft gebracht! Probeer jij nou zelf maar eens uit wat het is om te sterven!'
'Jij bent een duivelin, Tamara. Maar ik waarschuw je, als ik sterf zal Moskou erachter komen!'
'Werkelijk?' fluistert ze. 'Misschien zullen een paar het geloven. Alles wat ze in Moskou te horen krijgen is dat jij gestorven bent; dan schrappen ze jouw naam van hun lijst en vergeten je, net als iedere andere luis.'
'Tamara,' fluistert hij schor. 'Je móet me helpen! Ik bloed dood!'
'Wassili,' sist ze, zich over hem heen buigend, 'je hebt niet zoveel tijd over, maar ik wil dat jij wéét dat ik ervan geniet jou te zien kreperen!'
'Tamara, jij bent de zuster van de duivel zelf. Ze zullen je opknopen! Jij hebt een Sovjetofficier vermoord!'
'Ik heb alleen maar een zwijn geslacht,' lacht ze schril. 'Jij dwong me dat ding in m'n mond te nemen! Ik heb namelijk last van krampaanvallen, weet je, en bij zulke mensen steken ze vaak een stuk hout tussen hun tanden om te voorkomen dat ze hun tong afbijten. Zonder tong kunnen ze de NKVD niet vertellen wat andere burgers zeggen, zie je. Daarom heb jij je jongeheer opgeofferd. Misschien maken ze jou na je dood nog Held van de Sovjet-Unie!' Uit de kroeg dringt een ontzaglijk kabaal tot hen door. Meubilair wordt stukgeslagen, ruiten breken, vrouwen gillen en mannen schreeuwen.
Kapitein Wassili Sinsov sterft bij het uitbreken van dit tumult.
Tamara blijft lang naar hem zitten kijken zoals hij daar naakt op de grond ligt, met alleen zijn NKVD-pet op zijn hoofd.
'O, hopelijk kun je nu jezelf eens bekijken,' fluistert ze minachtend. 'Al degenen die jij naar de Goelag hebt gestuurd zullen blij zijn!' Dan staat ze op, steekt een Grifa tussen haar lippen, neemt een groot glas wodka en bekijkt zichzelf aandachtig in de spiegel. 'Je hebt vandaag een goeie daad gedaan,' knikt ze tegen haar spiegelbeeld. Ze trekt een lange rode japon aan, werpt een zwarte sjaal om haar schouders en loopt de trap af naar de kroeg.
'Kapitein Wassili Sinsov is dood,' verklaart ze plechtig, nog voor ze van de trap is.
'Die weg gaan we nou eenmaal allemaal,' hikt Sjenta dronken vanachter de tapkast.
'Geef me iets te drinken,' zegt Tamara schor.
Sjenta schuift haar een volle bierpul toe. Gretig drinkt ze de pul half leeg.
'Onze laatste avond in Moskou,' zegt ze dromerig, 'dansten we in "Praga" op het Arbatskayaplein. Ze hebben in die tent het allerbeste zigeunerorkest van de wereld. Ben jij er weleens geweest?' vraagt ze aan Sjenta, die zichzelf peinzend tussen haar reusachtige borsten krabt.
'Ze hadden me opgesloten als ik mijn neus daar om de hoek had gestoken,' grijnst Sjenta breed.
'Ik heb hem zijn jongeheer afgebeten,' zegt Tamara met een tevreden glimlach. 'Het was meteen zijn laatste grote knal!'
Sjenta's mond valt open. 'Nou heb ik alles gehoord wat er maar te horen valt! Hé jullie, luister!' schreeuwt ze met haar doordringende stem, die al het kabaal overstemt. 'Tamara Alexandrowna heeft kapitein Wassili Sinsov zijn jongeheer afgebeten!'
'En hoe smaakte het?' vraagt Yorgi brullend van het lachen.
Met veel moeite krabbelt Gregori met het puisterige gezicht op de been, en hij struikelt verschillende keren voor hij de tapkast bereikt.
Misja reikt hem zijn polittroek-pet aan. Plechtig doet hij de koppel met de Nagan om zijn middel. Nu kan iedereen zien dat hij dienst heeft. Dan valt hij met veel lawaai achter de tapkast en breekt twee volle flessen.